รัฐฉาน ตอนที่ 1 นาฏกรรมแห่งน้ำตา
จากเพลงเหตุเกิดที่รัฐฉาน ได้สร้างตำนานที่แสนเศร้า
ได้ติดตามข่าว ของชีวิตที่แสนทุกข์ทรมาน
ของชนกลุ่มน้อยที่ถูกมองข้าม.....
ชนกลุ่มน้อยไม่อาจต้านทานของกระแสแห่งอำนาจ
กระแสแห่งการแสวงหาผลประโยชน์
การทารุณกรรม ที่มนุษย์กระทำต่อมนุษย์ด้วยกันได้....
เหตุเกิดที่รัฐฉาน
คำร้อง/ทำนอง : คาราบาว
เธออายุ 12 ตอนออกจากบ้าน
บอกไปไม่นาน แค่ไปเลี้ยงวัว
จากกลางวันจนค่ำ ก็ไม่พบตัว
...เธอหายไป
ไปซุกซนที่ไหน เด็กสาวไทยใหญ่
เจ้าจะรู้บ้างไหม แม่พ่อห่วงหวง
มีเด็กสาวไม่น้อย ค่อยๆหายตัว
แล้วหายไป
พวกผู้ชายไปรบ รบเพื่อไทยใหญ่
เสียงปืนดังต่อไป ก้องทั่วรัฐฉาน
พวกผู้หญิงอยู่บ้าน ก้มหน้ารับกรรม
...จากสงคราม
นั่นก็โดนข่มขืนนี่ก็โดนข่มขืน
ทั้งกลางวันกลางคืน บ้างก็โดนฆ่าตาย
บ้างปล่อยชีวิตไว้ ความเป็นคนอยู่ไหน
ไม่มีตนมีตัว มีแต่ความหวาดกลัว
เธออายุ 12 ตอนออกจากบ้าน
บอกจะไปไม่นาน แค่ไปเลี้ยงวัว
จวบจนถึงวันนี้ ไม่เคยพบตัว
...เธอหายไป
พบว่าถูกยิงทิ้งเหมือนๆคนอื่น
ถูกลากไปข่มขืน แล้วฆ่าตาย
ศพไม่เคยถูกฝัง ย้ำเตือนใจไทยใหญ่
ให้หลาบจำ ให้จดจำ ไว้ในใจไทยใหญ่
อ่านบทเพลงแล้วแสนเศร้ามาก
สตรีที่อ่อนแอ ต้องเป็นเหยื่อแห่งสงคราม
สงครามที่ไม่เคยปราณีใครมาก่อน สงครามที่แสนโหดร้าย
ทารุณกรรม คนที่ได้รับกรรมก็คือชนที่ถูกแบ่งชนชั้น ถูกกดขี่
อย่างไร้ศีลธรรม เพื่อสังเวยอำนาจ...เท่านั้น
[wma]http://vihokratree.webs.com/Hedkuodteetongjee%20Karabao.wma[/wma]
เหตุเกิดที่ตองจี – คาราบาว
...........................................................
ณ..ดินแดนแห่งขุนเขาสูงเสียดฟ้า
ตลอดแนวชายแดนไทย-พม่ากว่า ๒,๐๐๐ กิโลเมตร
ตั้งแต่จังหวัดเชียงราย ลงมาถึงระนอง ...
ที่ที่เป็นพื้นที่ของชนกลุ่มน้อยมากมายหลายเผ่า ....
ไม่ว่าจะเป็นชาวไทยใหญ่หรือคนไต ชาวว้า ชาวคะยาห์ ชาวกะเหรี่ยง หรือชาวมอญ นับตั้งแต่พม่าได้รับเอกราชจากอังกฤษ...
แผ่นดินของชนกลุ่มน้อยเหล่านี้ เริ่มถูกพม่ายึดครอง
ผู้คนถูกเข่นฆ่าอย่างโหดเหี้ยมทารุณ...อนิจจา เขาก็คนเราก็คน...
เหล่าชนกลุ่มน้อย จึงต้องมาจับปืนลุกขึ้นสู้ เพื่อเรียกร้องเอกราช ในการปกครองตนเอง
แม้ว่าปัจจุบันชนกลุ่มน้อยบางกลุ่ม จะเปลี่ยนวิถีทางการต่อสู้จากการสู้รบ มาเป็นการเจรจาหยุดยิง แต่นั่นก็ไม่ได้หมายความว่า สันติภาพจะบังเกิด และเสียงปืนจะสงบลงตลอดไป….
เพราะถ้าหากว่าตราบใด...พื้นที่การปกครองเหล่านี้ยังไม่มีการแก้ไข ปัญหาทางการเมือง และยังไม่มีใครเชื่อใจรัฐบาลพม่า....
ตราบนั้น เสียงปืนก็จะดังขึ้นได้เสมอ....จนไม่อาจที่จะสงบลงได้เลย....
ที่ชายแดนไทย-พม่า การต่อสู้ของชนกลุ่มน้อยยังคงดำเนินต่อไป…..
บทความชิ้นนี้ทำให้ข้าพเจ้า นั่งร้องไห้
ได้เพลงชุดนี้ของคาราบาวมานานแล้ว
แต่เพิ่งมาฟัง ฟังแล้วอยากติดตามเรื่องราว
ฟังแล้วน้ำตาร่วง สะท้านจนหนาว
เห็นใจมนุษย์โลกด้วยกัน มนุษย์ที่เราอาจจะลืมไปแล้ว
ว่ายังมีตัวตนอยู่ ณ ปัจจุบัน มนุษย์ที่ถูกกดขี่แหละข่มเหง
โดยเฉพาะสตรีเพศที่ทุกยุคทุกสมัย จะถูกทำร้ายเสมอ
ร่างของเธอคนแล้วคนเล่าที่เป็นเหยื่อความโสมม
โดยไม่มีใครสามารถช่วยเหลือได้เลย
............................................
แม่สะลอง – คาราบาว
สาวน้อยไทยใหญ่ ที่เกิดมาท่ามกลางสงคราม
ความสดใสงดงาม ยังเคียงข้างอยู่เสมอ
หวังว่าวันหนึ่ง ชาติและเชื้อชนเธอ
คงอยู่เสมอ ด้วยเสรีประชาธิปไตย
รอยยิ้มที่ประดับดอย สดใสคอยแต้มแต่งไพร
แต้มฝันที่สดใส เพื่อชนเชื้อชาติเสรีไท
อยากให้รอยยิ้ม บริสุทธิ์แจ่มใส
ประดับโลกวิไล แต้มราวไพรเสมอภาคกัน
อยากให้รอยยิ้มสดใส แต่งแต้มราวไพรให้งดงาม
ลืมเสียเถิดความทรมาน ที่แสนโหดร้าย...
สร้างฝันบนเส้นทางพงไพร สักวันความทุกข์เข็ญที่มี
จะได้หายไปสิ้น....เมื่อได้หลับตาลงแนบดิน...
หยุดทุกสิ่ง ถมลงสู่ดิน น้ำตา คาบแห่งความทรมาน...
ของเจ้าดอกไม้บาน แห่งพงพนาวัลย์แห่งนี้....ณ รัฐฉาน
.............................................................
อ้างข้อความนี้
Bookmarks