อมตะรัก บ้านทุ่ง ตอนที่4

[ไก่น้อย]

เวลามันช่างหมุนผ่านไปรวดเร็วนัก
หลังจากที่เสร็จจากฤดูไถดำ บ้านบักเคนก็เหมือนกับชาวบ้านหลังอื่นๆที่เสร็จจากการปักดำต้นข้าวในนาก็ถึงเทศกาลงานเข้าพรรษาผ่านไป หลังจากออกพรรษาแล้ว หลวงพี่ขุนก็ได้ลาสิกขาออกมา ความรู้ชั้นมหาเปรียญในสมัยนั้นก็เปรียบเสมือนปริญญาตรี ในสมัยนี้ ทิดขุน คำเรียกขานหลังจากลาสิกขาจากสัมณเพส ก็ได้สอบบรรจุเข้าเป็นครูประจำตำบลซึ่งนั้นก็เป็นความภาคภูมิใจของยายทุมยิ่งนัก และด้วย ระยะทางที่ไกลจากบ้านพอสมควร ม้าจึงเป็นพาหนะที่สะดวกและจำเป็นที่จะต้องใช้ในการเดินทางไปสอนเด็กนักเรียนที่อยู่ต่างถิ่น บางทีสองสามวันจึงได้กลับมาบ้าน

" มื้ออื่นพ่อใหญ่มี เพิ่นมาวานคนไปเกี่ยวข้าวเพิ่นมาขอแฮงเฮือนเฮามาว่าสิให้เมิงไปส่อยเพิ่น มึงว่าจั่งได่หละเคน " เสียงสนทนาขอความคิดเห็นจากแม่ที่เล่าเรื่องราวเมือตอนกลางวันที่พ่อของอิสายมาขอแรงเกี่ยวข้าว หรือลงแขก ตามประเพณีที่คนอิสาน ได้สืบทอดและร่วมแรงร่วมใจกัน

"ข่อยบ่ได้ไปดอกแม่ กู้ข้าวมันยังหลายท่งยุ ให้อินางน้อยไปส่อยเพิ่นสา " เสียงตอบจากลูกชาย
" ได้ๆ แม่ เดียวข้อยไปเกี่ยวข้าวส่อยนา อิสายเอง " ยังไม่ทันจะเอ่ยถาม เสียงตอบรับจากอินางน้อยก็ออกมาจากในครัวแล้ว

แม้อยากเห็นหน้า อิสาย สาวน้อยบ้านนาทีมันฝันถึงอยู่ทุกวันใจจะขาด เมื่อรู้ว่าพี่ชายตัวเอง ที่มีทั้งเกียรติ ฐานะ เป็นที่หมายปองของสาวๆในหมู่บ้านมีใจชอบพอ สาวงามคนเดียวกัน บักเคนจำต้องปกปิดความในใจของตนเอง ด้วยการที่จะไม่ไปเจอหน้าอิสาย แต่นั่นด้วยสีหน้าและอาการซึมเศ้ราที่ผิดวิสัยทั่วไปของบักเคนก็หาพ้นสายตาของอินางน้อย น้องสาวคนเดียวของมันไม่

" อ้ายเคนๆ พ่อใหญ่มีเพิ่นว่า มื้อวานคนมาเกี่ยวข้าวส่อยหลาย เลากู้ข้าวบ่ทัน เจ้าไปส่อยเลาจักมื้อแน่เด้ออ้าย " แผนการของอินางน้อยเริ่มขึ้น เมื่อกลับมาจากการลงแขกเกี่ยวข้าวที่นาอิสาย เพื่อนรักและอินางน้อยเองก้รู้ว่าเพือนรักของมันก็มีใจให้บักเคนพี่ชายของมันเองอยู่ไม่น้อย แต่ปัญหาอยู่ที่คนสองคนไม่มีโอกาสและไม่เปิดโอกาสให้ตัวเองได้คุยกันเลย

"แม่กะว่ายุเดะหละเคน มึงไปส่อยเลาแน่ พ่อใหญ่มีเลากะบ่แม่นอื่นไกลดอก เป็นอ้ายฮักกับพ่อสู ตั้งแต่เป็นบ่าวพุ้น " คำบอกเล่าเรื่องราวจากอดีตที่ยายทุมตั้งใจบอกให้ลูกๆได้รับรู้ถึงความสัมพันธ์อันดี ทีมีมาตั้งแต่รุ่นพ่อ-แม่

เช้าตรู่วันนั้น ยังไม่ทันสว่างดี บักเคนและชาวบ้านใกล้เคียงอีกสี่ห้าคนก็ได้ไปช่วยมัดข้าวหรือทีภาษาอิสานเรียกว่า กู้ข้าว ที่นาของพ่อใหญ่มี

ตะวันขึ้นอิสายและแม่จึงหาบสำรับกับข้าวมาเลี้ยงดู ชาวบ้านที่มีน้ำใจมาช่วยพ่อมัดข้าวที่นา ในขณะที่คนอื่นนั่งมวนยาสูบบุหรี่คุยกันเรืองสัพเหระ ตามปะสาชาวบ้านที่ส่วนมากเรืองที่คุยกันก็หนีไม่พ้นเรื่องการทำมาหากิน

บักเคนดูจะเป็นหนุ่นคนเดียวในบรรดาที่ผู้ชายทีมาช่วย ที่ยังไม่ขึ้นจากนา มันยังขะมักขะเม่นทีจะมัดข้าวให้เสร็จแปลงก่อนที่จะขึ้นจากนามาร่วมวง

" สายๆมึงไปตักน้ำกิน แวะเอิ่นบักเคนขึ้นมากินข้าวนำแนเด้อ " เสียงสั่งจากพ่อที่บอกให้สายไปตักน้ำบ่อ ซึงสมัยนั้น น้ำฝนยังไม่มีภาชนะเพียงพอรองรับสำหรับการใช้ดื่มกินตามท้องนา ซึ่งทางที่จะไปตักน้ำต้องผ่านนาที่บักเคนกำลังมัดข้าวอยู่พอดี

ในใจของสาวน้อยบ้านนา ที่จะต้องไปพูดคุยกับผู้ชายที่ตัวเองมีใจให้ สร้างความตื่นเต้นให้สาววัยแรกรุ่นอย่างอิสายได้มากพอสมควร เธอรวบรวมสติและเดินหาบถังน้ำหรือที่ชาวบ้านเรียกว่า คุไม้ (ภาชนะทีทำจากไม้ไผสาน และเคลือด้วยยางไม้เหนียวๆกันน้ำซึมออก )เพื่อไปตักน้ำและแวะเรียกบักเคนมากินข้าวตามที่พ่อบอก


"อ้ายเคน .. อิพ่อบอกมาเอิ่นให้ไปกินข้าวนำกัน.." เสียงเรียกจากสาวน้อยหลังจากที่วางหาบน้ำลง ทำให้บักเคนต้องวางมือจากมัดข้าวที่พึ่งมัดเสร็จลงไว้ที่เดิม

" เดี๋ยวอ้ายสิตามไป...." เสียงพูดตอบรับจากบักเคน ชายหนุ่มผู้เก่งเรื่องของการทำไร่ ทำนา ทำมาหากินทุกอย่างแต่ไม่เป็นท่าเรื่องของหัวใจ

" อ้ายเคน ...." เสียงเรียกเบาๆจากสาวน้อย ซึ่งสะกดให้บักเคนต้องเงยหน้าขึ้นมามอง

" อ้ายทิดขุนเลาเขียนจดหมาย ฝากเด็กน้อยมาให้ข้อย เลาว่าหลังปีใหม่สิให้แม่มาเว่ากับอิพ่อ ..เรืองข่อย ข่อยอยากถามเจ้า"

หลังจากที่ได้วางแผนกับอินางน้อย เมื่อวันวานสาวน้อย รวบรวมความกล้าทีมีอยู่ทั้งหมดเดินลงนา มายืนอยู่ตรงหน้าบักเคนระยะแค่ไม่ถึงศอก
" ถามอ้ายเฮดหยัง ..." เสียงตอบจากบักเคน ซึ่งตอบแบบหันหน้าไปอีกทาง

"เจ้า บ่ได่มักข้อยจักเม็ดเลยติอ้าย " เสียงสั่นๆปนสะอื้นนิดๆแกมกับความน้อยใจ ที่ออกมาจากปาก สาวน้อย

" โตกะส่ำน้องสาวอ้ายนั่นหละ ....บ่มีหยังไปหลายกว่านี้ดอก " .... บักเคนตอบแบบแทบกะกัดริมฝีปากตัวเอง ให้มันเจ็บแทนหัวใจของมันที่กำลังจะสลายไม่เป็นท่า กับรักครั้งแรกที่มันมีในชีวิต แต่ไม่สามารถทำอะไรได้มากไปกว่านี้

น้ำตาหยดเล็กๆไหลอาบแก้มของอิสาย โดยไม่รู้ตัว หัวใจเล็กๆของเธอเหมือนถูกขะยี้ จนแทบไม่รู้ตัวว่าหาบน้ำมา ถึงที่พักกินข้าว และไม่กล้าแม้จะเหลือบมองชายคนที่เธอปักใจรักและมั่นใจว่าเขาก็มีใจให้เธอตามคำบอกของอินางน้อยเพือนรักของเธอเอง จนกระทั่งตกเย็น