ตอนเช้ามืดของวันพฤหัส ซะบ่ดี ที่6 มกราคม เวลาตี5 โดยประมาณ
เข้ามารายงานข่าวเหี่ยนแบบฟ่าวๆ ในมื่อนี่ล่ะเนาะ
บ่ต้องตกใจเด้อพี่น้อง ด้น วอรี่ บี แฮปปี้ กะจั่งหว่ะ
ถือวาเป็นบทเรียนและประสบการณ์ในชีวิตของการขับขี่
ที่บ่แม่นถนนทางหินแห่คือบ้านเฮา โชคดีที่ชนดังเป๊าะ เบา-เบา
คราวหน้าจะระมัดระวังมากกว่านี้ค่ะ
เพราะหิมะ ละลาย กลายร่างเป็นน้ำแข็ง
ลมแรง รถไถล ไถ แถ๊ดดด...ดังเป๊าะ
เลยได้เกยตื้นตามที่เห็น ตรงทางออกของหมู่บ้านพอดิบพอดี
เลยโทรเอิ้นพะชายในบ้านมาเบิ่งแหยงซ่อยกัน
เพิ่นพยายามมาซ่อยถอยรถขึ้นจากหล่ม กะขึ้นมาบ่ได้
แต่คนยังไหวอยุ่แค่ตกใจนิดหน่อย พอมีพะชายเข้ามากอด มาหอม
มาโอ๋ มาออย กำลังใจเลยดีดดึ๋งกลับคืนมาคือเก่า กะจั่งหว่ะ
งึดจ่ะของยุ ปัวง่ายตั่วล่ะเนาะ
ฟ่าวกลับมาบ้านคว้ารถจ่ะของไปทำงานต่อหน้าตาเฉยพ่วนแหล่ว
จริงๆ แล่วบ่มีสิทธิ์ขาดงานเว่าง่ายๆ หย่อนช่วงนี้เจ้านายเพิ่นลาพักร้อน
เพราะเปี่ยนกันหยุดกับเจ้านาย กะเลยจอดรถบริษัททิ้งไว้พักผ่อนชั่วคราว
หวึย...เบิ่งสภาพเอาโลดพี่น้อง ถนนมอร์เตอร์เวย์มื่อนั่นเพิ่นให่ขับ 40 กม./ชม.
ถนนเส้นนี้อยู่เดนมาร์กจ้าจากJaegersborgvej สิไป Herlev
ข้ามมาค้าแรงงานต่างด้าวกะจั่งหว่ะ
เลิกงานกลับบ้านมาบ่ายสอง เกือบเข้าบ้านบ่ได้อีก บึ๊ย...
เพิ่นออกข่าววาภาวะโลกฮ้อน ทางนี่มันคือบ่ฮ้อนคือภาวะเพิ่นรายงานล่ะหือ
อิหล่าคำแพงยังจอดถั่งหม่องยุคือเก่า โทรไปบอกรถลากเพิ่นมาแก่ไปศูนย์ต่ะเซ่าๆ
เพิ่นกะโทรกลับมาบอกวารถเพิ่นกะติดหล่มคือกัน ไปบ่ได้ตอนนี้พ่ะนะ
เอ๋า...จั่งสั่นกะพอดีล่ะสั่น
เลยจอดรถเอิ้นขวัญเจ้าของเมือบ้านนำกัน
มาเด้อ...สิมา คั่นบ่มากะนั่งหนาวอยู่นั่นล่ะ
บ่เอาผ้าห่มมาส่งเด้อ...เอิ้นบอกขวัญเจ้าของสั่นดอกหวา
รถแก้มแตก ส่วนคนใจแตก 555 ชนเสร็จแล้วชิ่งเก็บเสื้อผ้าใส่กระเป๋าหยุดพักร้อนหน้าตาเซยสั่นแหล่ว
เพราะเจ้านายกลับมาแล้ว มาเปี่ยนกันทำงานเด้อหัวหน้าเอ๊ย ฝากปัวรถน้อยให้นำเด้อจ้า น้องIQ Toyota
ส่วนผุข้ามีกำหนดเดินทางมื่ออื่นเสาร์ที่8 มีพะชายหิ้วปีกไปนำกะจั่งหว่ะ
ไปกันฉองต่อฉองส่ำล่ะแม๊...วาสิไปยามไทพี่น้องบ้านมหาทางเมกาสิมีไผอ้าขาโอ๊ะอ้าแขนรับแหน่ะบ่หนอ...
ผะได๋ยุอยู่ทางฟลอริด้า ไมอามี่ เมี่ยนเฮือนไว้ถ่าแหน่ะเด้อจ้าสิไปยาม สั่นดอกหวา
Bookmarks