เอื้อยเอย...
เห็นน้ำตาเอื้อยไหลย้อย ไหลเป็นฮอยอาบแก้มหม่น
คงทุกข์ทนจากฮักซ้ำ เขาทำไว้ให้หม่นหมอง
น้องตามเหลียวเทียวตามจ้อง น้ำตานองแสนเป็นห่วง
บ่อาจทวงสิเอ่ยได้ ให้เขาโค้งหอบฮักคืน
ฟังเสียงเว้าทั้งสะอื้น คนเป็นหมื่นคือเป็นเฮา
ที่ถืกเขามาหักหลัง ให้ฮักพังมลายม่าง
น้องเบิ่งทางน้อยังเศร้า ฮู้ฮักเขายังหลายคัก
ให้ตัดฮักคงบ่ได้ ต้องนอนให้ใส่แต่หมอน
อยากหาทางช่อยทุกข์ฮ้อน อยากหาบ่อนให้เธอหาย
เซาเดียวดายกับฮักพัง ลืมความหลังที่เคยพ่าย
บ่หวังหลายขอเพียงนี้ ทำหน้าที่ของคนไกล
ยังห่วงใยบ่เคยลืม อย่าสิซึมหลายเด้อเอื้อย ....
ขอเป็นกำลังใจให้ใครบางคนขอให้ลืมเขาลงได้...ไวไวเด้อ
Bookmarks