ระลึกถึง....พระคุณครู
[wma]http://www.file2go.com/mrun.php?me=22s1[/wma]
เทพีบ้านไพร
[wma]http://www.file2go.com/mrun.php?me=1386s3[/wma]
รอยไม้เรียว
สิบนิ้วขอวันทา บูชาครู
สร้างศิษย์สู่ ความเป็นคนที่ตั้งมั่น
สั่งสอนศิษย์ทั่ว สารพัน
ได้ดีคือศิษย์นั้น ไม่ใช่ใคร
ได้เสริมจิตวิญญู ให้แต่งแต้ม
มีเรียวแรง ผจญสังคมใหญ่
ได้คิดเหตุผล หยั่งลึกอย่างตั้งใจ
วิเคราะห์ใน หน้าที่พลเมือง
ประเทศชาติจะเข้มแข็ง เพราะคุณธรรม
ยึดมั่นล้ำในชาติ ศาสนาให้ฟูเฟื่อง
วัฒนาธรรมประเพณี ของไทยให้รุ่งเรือง
ระบือเรื่อง เพราะครูผู้อารี
เป็นแบบแผนแต่งแต้ม ร้อยหัวใจผนึกฝัน
ให้ศิษย์นั้น ก้าวในทางที่
ย่ำด้วยใจแห่งมิตร เอื้ออารี
พระคุณที่ คุณครูฝึกอบรม
คุณครูได้สั่งสอน ให้ศิษย์เสียสละ
ประกอบกิจอาชีวะ ด้วยเพาะบ่ม
สุจริตกายใจ ธรรมนิยม
เพราะเวียนบ่ม ความอดทนเครื่องนำพา
สอนว่าสิ่งใด ที่ไม่ควร
อย่าลุล่วง ประกอบการอย่าพึงหา
ใช้สมองตรองสิ่ง ที่มีค่า
สร้างจรรยา ในชีวิตด้วยพอเพียง
สิ่งที่มนุษย์ พึงเป็นยอดมนุษย์
คือความบริสุทธิ์ แห่งใจที่หล่อเลี้ยง
ประกอบกิจการงาน อย่างพอเพียง
ก้องจำเรียง ยินเสียงคุณครูพร่ำ
คำว่ามนุษย์ คือสิ่งที่ประเสริฐ
และล้ำเลิศ กว่าสัตว์ที่คลาคล่ำ
เพราะรู้จักคิดได้ และได้จำ
สิ่งเลอล้ำ คือวิเคราะห์ได้ดี
ทุกวันที่ครูบอก ศิษย์เฝ้าจำ
ทุกสิ่งที่เลิศลำ คำครูประเสริฐศรี
คำพูดคุณครู มีค่าคู่ความดี
ก้องปฐพี อยู่ในใจศิษย์ทุกคำ
สิบหกมกรา วันควรค่า
ศิษย์วันทา บุญคุณครูเลิศล้ำ
ขอกราบแทบเท้า ครูเลิศจำนรรจ์
คำสอนสั่งลึกล้ำ คือคำทำความดี
ร้อยหัวใจ เป็นหนึ่งที่รวมร้อย
รวมเป็นรอย สร้างฝันไทยเสริมศรี
ปฏิญาณว่า ขอเป็นพลเมืองที่ดี
สร้างชาติพลี ให้รุดหน้าเพราะคำครู
khonsurin
กวี...บ้านป่า
16 มกราคม 2554
Bookmarks