หน้าที่ 1 จากทั้งหมด 2 หน้า 12 หน้าสุดท้ายหน้าสุดท้าย
กำลังแสดงผล 1 ถึง 10 จากทั้งหมด 13

หัวข้อ: นางนกกระยางขาว

  1. #1
    แบ่งปันความรู้และประสบการณ์ สัญลักษณ์ของ prayoon
    วันที่สมัคร
    Jul 2010
    ที่อยู่
    จ.นครปฐม
    กระทู้
    114
    บล็อก
    3

    นางนกกระยางขาว

    สวัสดีครับพี่น้อง ชุมชนบ้านมหา เพิ่นเปลี่ยนจากบ้านเป็นชุมชนแล้วเนาะ ใหญ่กล้าหน้าบานไปหลายแล้ว(บ่ได้เว้ากระทบเด้อครับ เว้าเป็นภาษาแบบนิทาน) มื้อนี้ ผมสิขอนำเสนอ นิทานพอเป็นคติ ไว้ให้พี่น้องได้อ่านได้ติดตาม เพราะว่า ที่ลงไว้กะโดนนานแล้ว มื้อนี้ได้เรื่องใหม่มาฝาก สนใจกะเซิญติดตามได้เลยครับ ติชมได้

    นางนกกระยางขาว

    กาลครั้งหนึ่ง นานมาแล้ว ณ หนองน้ำใหญ่แห่งนึง ซื่งมีความอุดมสมบูรณ์ ไปด้วยพืชปลานานาพันธ์
    ฝูงสัตว์สาลาสิ่งได้มาเพิ่งพาอาศัย หาอยู่หากินเลี้ยงปากเลี้ยงท้องเลี้ยงชีวิตกันไปตามประสา เพื่อความอยู่รอดไปมื้อๆวันๆ

    หนึ่งในหั่นกะมีฝูงนกกระยางขาวฝุงนึง กะเทียวบินบนเวียนมาหาเลาะกินกุ้งหอยปูปลา ในหนองน้ำแห่งนี้อยู่เป็นประจำ
    สังคมฝูงหมู่สัตว์แถวนี้กะพากันดำรงชีพกันด้วยความผาสุขมายาวนาน

    ขอย้อนกล่าวถึง อนงค์นารฎนางสาวนกกระยางขาว ผุเลอโฉมนางนึง นางกะอาศัยอยู่นำหมู่นำพวกมาตั้งแต่น้อยเท่าใหญ่ จนโตเป็นสาวดรุณีแรกรุ่น
    เจ้าผุนกกระยางขาวน้อย เพิ่นเรียนรู้หาอยู่หากินด้วยความอุตสาหะ วิริยะ จกกินหอย กินปูกินปลาจนใหญ่กล้าหน้าบาน เป็นสาว
    ต่างกะเป็นที่หมายปอง ของพวกเจ้านกกระยางหนุ่มทั้งหลาย หลายต่อหลายครั้งหลายต่อหลายเทือ นกกระยางหนุ่มๆบินเจิด บินเจ้ยมาเกี้ยวพาราสี
    นางนกกระยางขาวน้อยกะบ่หัวซาใยดีแม้แต่น้อย

    แต่แล้วเหตุการณ์ อันบ่หน้าสิเกิดขึ้นกับชีวิตเจ้านกกระยางขาวสาวซำน้อย ที่ทำให้ชีวิตของแม่นางนกน้อยต้องเปลี่ยนแปลงครั้งยิ่งใหญ่ ซึ่งมีผลกระทบต่อการดำรงชีวิตของนางนกกระยางขาวสาวน้อยผุนี้กะเกิดขึ้นจนได้

    (มื้อนี้ บือไว้ซำนี้สาก่อน มื้ออื่นสิมาเล่าต่อครับ ถ้าสนใจ กะลงซื่อ ว่าอยากอ่านหรือโพสท์ไว้ และกะอย่าลืมเข้ามาอ่านเรื่อยๆ สิเลาไปเรื่อยๆ หล่ะครับ )

  2. #2
    Banned

    วันที่สมัคร
    Oct 2010
    กระทู้
    757
    บล็อก
    4
    กำ...มีบือไว้อีกเน๊าะ เดี่ยวมาตามอ่านต่อเด้อจ้า

  3. #3
    ร่วมถ่ายทอดความรู้สู่สังคม
    วันที่สมัคร
    Mar 2007
    กระทู้
    1,212
    บือไว้ วะติ

    ถ่าอ่านอยู่เด้อจ้า มาต่อไวๆ

  4. #4
    แบ่งปันความรู้และประสบการณ์ สัญลักษณ์ของ prayoon
    วันที่สมัคร
    Jul 2010
    ที่อยู่
    จ.นครปฐม
    กระทู้
    114
    บล็อก
    3
    สวัสดีครับ พี่น้องแฟนนิทานที่รักทุกท่าน ขอบคุณหลายที่ติดตามอ่าน ผมกะมีความรู้สึกเสียดายแทนทุกท่านที่เข้ามาอ่าน กะได้แต่อ่านแค่บทที่เกริ่นไว้ ทอนั้น นิทานเรืองนี้ ผมได้เล่าไปจนเกือบสิจบแล้ว โดยเล่าเพิ่มต่อกันมาเรื่อยๆ แต่แล้วส่วนที่เล่าไว้กะสูญหายไปจ้อย ไปแบบบ่ฮู้ส่นต้องขอโทษแฟนๆนิทานหลาย ถ้าหากว่าพวกท่านยังอยากอ่านต่อ กะฝากเป็นข้อความไว้ หรือว่าลบทิ้งซะ กะฝากไว้ เพื่อเป็นการรักษาไว้ซึ่งอารมณ์อันสุนทรีย์ในการอ่านของพวกท่าน ขอบคุณหลายๆครับ

  5. #5
    ศึกษาหาความรู้ สัญลักษณ์ของ คนพเนจร
    วันที่สมัคร
    May 2009
    กระทู้
    9
    บ่ได้เด้อ ครับ จังใด๋ๆกะเอาให่มันจบโดยสมบูรณ์แบบ สา

  6. #6
    แบ่งปันความรู้และประสบการณ์ สัญลักษณ์ของ prayoon
    วันที่สมัคร
    Jul 2010
    ที่อยู่
    จ.นครปฐม
    กระทู้
    114
    บล็อก
    3
    ระหว่างที่นางสาวนกกระยางขาว กะลังก้มๆเงยๆ เพลิดเพลินกับการหาอยู่หากินอยู่ริมๆ ตลิ่งหนองน้ำแห่งนั่น เจ้านกกระยางหนุ่มรุ่นกระทงโตนึงกะบินปรี๊ มาแต่ไกลเซินเวิบลงข้างๆ นางสาวนกกระยางขาว แล้วกะส่งเสียงเจรจาพาที เอื่อนเอ่ยขึ้นว่า
    “ อะแฮ้ม...น้องนกกระยางขาวสาวคนโก้ จั่งใด๋นอน้องหล่า คือมาจกกินปลาที่ของอ้าย นี่แม” เว้าไปนำตีคิ้วไปนำพร้อม และ กะเผยอฮอยยิ้มหย่ามๆ ตามประสานกหนุ่มขี้ดื้อ จอมเจ้าซู้นำ
    “อุ้ย!....ตกกระใจเหมิด อ้ายนกผีบ้า...อะ..หึยย” นางสาวนกกระยางน้อยเพิ่นตกใจ ใบหน้าออกแดงจักหน่อย ที่จู่ๆกะมีผุบ่าวนกหน้าด้านหน้ามึนมากระแซะข้างๆ
    แต่กะด้วยความที่นางนกกระยางขาวสาวเพิ่นสิโตเต็มวัยกะบ่จัก หรืออารมณ์เปลี่ยว ซึ่งแต่ก่อนๆ กะบ่เคยว่าสิสนใจใยดี อ้ายหนุ่มนกโตใด๋พอปานใด๋ แต่ว่านางฮู้สึกถึงความแตกต่างกับเทือที่ผ่านๆมา หลังจากที่เจรจาต่อปากต่อคำกับอ้ายนกหนุ่มกระยางขาวผุรูปหล่อแล้ว ไปหลายต่อหลายคำ ใจของนางกะฮู้สึกหวาบหวิว บ่งบอกถึงความในใจที่มีต่อผุบ่าวนก เป็นจังใด๋ล่ะน้อความฮัก.... เป็นจังใด๋ล่ะน้อความฮัก........
    หลังจากนั้นความสัมพันธ์อันชื่นมื่นของเขาและเธอกะบังเกิดขึ้น ท่ามกลางบรรยากาศของหนองน้ำแห่งนั้น ทั้งสองคบหากัน
    อุบัติรักจึงเกิดขึ้น เขาและเธอจึงตกเป็นของกันและกัน โดยที่ยังทันได้ทำพิธีรีตรองให้ถูกให้ต้องตามประเพณีของพวกนกกระยางขาวเสียก่อน ถ้าเว้าแบบภาษาคนกะ คือ ชิงสุกก่อนห่าม นั้นหล่ะครับ แต่ระหว่างขณะนั้น นั่นเอง เจ้านกกระยางหนุ่มรุ่นราวคราวเดียว มานำกันสองโต บินวนเวียนสังเกตุเห็นพอดิบพอดี ซึ่งนางสาวนกกระยางขาวโตนี่กะเป็นที่หมายปองของบ่าวนกสองโตนี่คือกัน หยังสิเกิดขึ้นต่อไป


    เจ้าหนุ่มนกทั้งสอง เห็นดังนั้น ต่างกะมีความ ฮู้สึกเกิดขึ้นในใจทันที เจ้านกตัวนึงมีความฮู้สึกสูน(โกรธ) เคียดและแค้นให้เจ้านกหนุ่มโตที่สมหวังกับนางสาวนกกระยางขาว และกะเกิดความเศร้าหมองขึ้นภายในจิตใจ จากที่เคยหลงรัก กลายเป็นความอาฆาตแค้น ชิงชังนางสาวนกกระยางขาว ว่าสักมื้อนึงจะต้องสะสางกันให้ได้ระหว่างเจ้านกกระยางคู่นี้ เก็บความแค้นไว้ในใจ
    ส่วนเจ้าหนุ่มนกคู่กันนั้น กลับมีความคิดที่แตกต่างกัน แต่สีหน้ากะบ่งบอก รับรู้ได้ถึงความระทมตรมตอมใจเป็นอย่างยิ่ง ภายในใจรู้สึกสับสน อยากสิปลงปล่อยวางถิ่ม แต่ใจนึงกะห่วงหาอาทร คิดนำบ่เซา
    เจ้านกหนุ่มทั้งสองกะพากันบินไปเกาะง่าต้นยางใหญ่ ข้างๆ หนองน้ำแห่งนั้น นั่งงอยเฝ้าเบิ่งนกทั้งสองจู๋จี๋กันคนละกิ่ง แถมยังหันหน้าไปคนละทิศละทาง นกโตนึงนั่งน้ำตาใหลพรากๆ อาบลงสองข้างแก้ม ส่วนนกอีกโตนั่งตาแดงจืงคืง สรุปง่ายๆว่าโตนึงใฮ่ โตนึงจ่ม สูน สูน สูนหลาย
    ข้างฝ่ายเจ้านกหนุ่มสาวพากันจู๋จี๋กันโดยบ่ได้สนใจใยดีไผทั้งสิ้น ความรักทำให้ตาบอด มองบ่เห็นไผเห็นแต่ข่อยกับเจ้า พี่กับน้อง อ้ายกับนาง ฉันกับเธอ ตัวเขากับตัวเอง ทั้งสองพากันพลอดรักกันแต่สองโมงเซ้าฮอดค่ำ จั่งได้บินแยกย้ายจากกันไปมุ่งไปยังหม่องอยู่หม่องพักไผมัน
    ในจังหวะที่แยกจากกันนั่นเอง นางสาวนกกระยางขาวกับนกหนุ่มบ่ฮู้ดอกว่า มีสายตาคู่นึงจับจองมองบ่ได้ขาด เป็นหยังจั่งสายตาคู่นึง กะเพราะว่านกโตนึงคาแต่ใฮ่ ยุ โปรดติดตามคราวต่อไป สำหรับวันนี้มื้อนี้ ขอจบไว้ซะก่อน

  7. #7
    แบ่งปันความรู้และประสบการณ์ สัญลักษณ์ของ prayoon
    วันที่สมัคร
    Jul 2010
    ที่อยู่
    จ.นครปฐม
    กระทู้
    114
    บล็อก
    3

    เพลงประกอบ

    :l-:l-:l-:l-:l-:l-:l-:l-:l-:l-:l-:l-:l-:l-:l-:l-:l-:l-:l-

    เนื่องจากเพลงที่เคยลงไว้ ไม่สามารถจะรับฟังได้ อันเป็นผลมาจากสาเหตุใดไม่ทราบ ใคร่ขอกราบอภัยมายังท่านผู้ที่ติดตามฟังประจำ หากแก้ไขปัญหาเสร็จสิ้นจะนำมาลงให้ฟังในคราวต่อไป ขอบคุณครับ Prayoon
    แก้ไขครั้งสุดท้ายโดย prayoon; 30-11-2011 at 11:54.

  8. #8
    Banned

    วันที่สมัคร
    Oct 2010
    กระทู้
    757
    บล็อก
    4
    เพลงหยังละจ้า คอมฟังบ่อได้แหมะ อิอิ

  9. #9
    แบ่งปันความรู้และประสบการณ์ สัญลักษณ์ของ prayoon
    วันที่สมัคร
    Jul 2010
    ที่อยู่
    จ.นครปฐม
    กระทู้
    114
    บล็อก
    3
    ตอนต่อมา
    หลังจากนกกระยางขาวหนุ่มสาว บินจากไปหน่อยนึง เจ้านกกระยางหนุ่มโตที่เคียด กะครุ่นคิด หาวิธีสะสางเจ้านกกระยางคู่นั้นและแล้วความคิดนึงกะแล่นแว่บแปล๊บเข้าสู่สมองของมันทันที มันจึงเอ่ยชักชวนเจ้าหนุ่มคู่กันนั้นเพื่อไปดำเนินการตามแผนการที่มันคิดไว้ทันที
    “เอ้ย....เพื่อนผุรูปหล่อ ปะไปเราสิพาไปเฮ็ดแนวนึง ม่วนๆ แบบสะใจ ๆ เร็วเพื่อน อย่ามัวแต่โศกาจาบัลย์อยู่” นกหนุ่มซวนหมู่
    “หมู่เอ้ย...เฮาไปนำโตบ่ได้ดอก บ่มีแฮงบิน บ่มีเรียวแรงสิไปไสได้ดอก โตไปเฮ็ดผุเดียวซะ” นกผุโศกเศร้าเอ่ยตอบ
    สิ้นเสียงนกหนุ่มผุเคียดแค้นกะบินปรี๊ ไปพร้อมกับเสียงดังหวีด.......ตุบของนกผุโศกเศร้า ตกจากง่าไม้ ล่วงลงสู่พื้นดิน คอหักตายอนาจใต้ต้นไม้ใหญ่ ต้นนั้น
    ก้ำฝ่ายนางนกกระยางขาวนางนั้น (เป็นนางทันที เพราะว่ามีสามีแล้ว) กะบินเวิ่นๆ เซินไปอย่างมีความสุข ความมีแฮงในหัวใจ บ่โดนนานหลายมื้อ นางกะคิดอยากหมากส้ม หมากแส้วไปแล่วบาดนี้ กุ้ง หอย ปู ปลา เคยกินได้ กะเบื่อ กะฉิว มีแต่สิฮากอาเจียร ทางท้องน้อยกะเริ่มสีตึงๆ ขึ้นมาจักหน่อย นางเป็นอันหยังไป นางสิฮู้โตจะของบ่ว่าเป็นหยัง นางบ่สามารถบินเวิ่นๆ ได้คือเก่า เพราะว่า นางวิน วินหลาย ได้แต่นอนตาเหลื่อมแม็บๆ อยู่ในคาฮัง(บ้าน) ครอบครัวพ่อแม่ของนาง โดยที่นางกะบ่ปากบ่เว้า บ่บอกไผทั้งสิ้นในครอบครัวว่าเกิดหยังขึ้น แต่กะหารอดพ้นจากสายตาของผุมีประสบการณ์ผุนึงได้ซะมื้อใด๋ นั้นกะคือนางแม่ของนางนั้นเอง


    หลังจากนางแม่นก สังเกตเบิ่งอาการลูกนกสาวของนางอยู่ สองสามมื้อ นางจึงได้ถามไถ่ ไล่ความกับลูกสาวพร้อมกับวิเคราะห์อาการที่เกิดขึ้นให้ฟัง พร้อมทั้งคาดคั้นเอาความจริงจากปากของลูกสาว นางนกผุลูกสาวถึงกับตกอกตกใจบักใหญ่ บ่คึดว่าอิหยังมาสิเร็วไวปานนี้ นางกะเป็นวิตกกังวล นำหลายๆเรื่อง ราว ที่สิตามมา บ่ว่าพ่อของนางสิว่าจั่งใด๋ ผุบ่าวนกกระยางหนุ่มโตนั่นล่ะ เขาสิรับผิดชอบต่อเรื่องที่เกิดขึ้นหรือบ่ แต่นางกะยังปากแข็งบ่ยอมที่สิบอกผุแม่ว่าไผคือ ผุที่ร่วมสร้างปัญหาให้เกิดขึ้น ในเมื่อนางบ่ยอมบอก ฝ่ายแม่กะขู่เข็ญสินำความไปบอกผุพ่อนาง ถึงปานนั้นนางกะยังบ่ยอมที่สิบอก เมื่อการขู่บ่ได้ผล นางแม่นกกะเลยนำเรื่องราวที่เกิดชึ้นกับลูกสาวจะของไปเล่าให้ผัวนางฟัง ท่อนั้นหล่ะ ซำฟ้าผ่าลงกลางกระบานแยกร่างกายและหัวใจของผุเป็นพ่อ สายตาแดงก่ำ โอ้ล่ะหนอ ลูกรัก ลูกแพง ซางมาทำโตเป็นนางฟ้าปานนั้น พ่อแม่สิเอาหน้าไปไว้ไส ได้แต่ครุ่นคิด หยาดหยดน้ำตารินไหลหลั่งภายในใจของผุเป็นพ่อ น้ำตาตกในนั่นเอง ปาดสิโธ พ่อและแม่กะเป็นนกที่มีหน้ามีตา เจ้าบ่น่าสิมาเฮ็ดแนวเสื่อมเสีย วงศ์ตระกูล ปานนี่ มักฮักกะคือบ่รอ บ่ถ้าเฮ็ดให้ถืกต้องตามประเพณีสาก่อน ได้แต่ทำใจ ทำใจ สิฆ่าสิแกงกะตายถิ่มซื่อๆ อดกลั้นไว้ ไสๆ กะลูก นี่หล่ะหัวอกพ่อแม่
    หลังจากนั้น พ่อและแม่ของนางจึงยื่นมือเข้ามาแก้ไขปัญหาในทันที นางลูกนกจะต้องเฮ็ดต้องทำตามที่พ่อแม่กำหนดท่อนั้น ฝ่ายนางลูกสาว ได้แต่ขอเจรจาต่อรองกับพ่อแม่ ว่าหากเจ้าหนุ่มนกว่าที่ผัวนาง บ่รับผิดชอบ นางสิยอมทำตามพ่อแม่ซุอย่าง นางจึงฝืนสังขาร ออกแฮงบินตามหาผัวนกหนุ่มของนาง เพื่อมาแสดงความรับผิดชอบร่วมกันในสิ่งที่พากันก่อขึ้น
    มาบัดนี้ ขอย้อนกล่าวถึงข้างฝ่ายเจ้านกหนุ่มว่าที่ผัวนางโตนั้น หลังจากได้เสพสุขสมอารมณ์หมายกับนางนกสาวแล้ว กะบินผิวปาก ฮ่ำเพลง จากไปอย่างมีความสุข หมอกะบินเวิ่นๆ กลับสู่ยังฮังนอนอย่างอารมณ์ดี แต่ว่าดว้ยความเจ้าซู้บ่อิ่มบ่พอหรือสิย้อนว่าความคึกคะนองในวัยหนุ่มเจริญพันธุ์ ของเจ้าหนุ่มนกกะบ่จัก ระหว่างทางที่บินกลับนั้น สายตากะเหลือบไปสะดุดกับบั้นท้ายขาวๆ ของนางนกกระยางขาวแม่ฮ้างสาวโตนึง เฮ็ดหางเพิ่งเวิ่บๆ จูนพูน ยุ กะลัง ก้มๆ เงยๆ จกหากินปลายุบวกน้อย
    รวบรัดตัดตอนจักหน่อยซะเถาะ เป็นอันว่าเรียบร้อย หลายต่อหลายมื้อ บ่ได้ไปไสมาไส นอนเบิดเหื่ย เบิดแฮงย้อนหยัง กะย้อนลีลา รสสวาทของนางนกกระยางแม่ฮ้างสาวนางนั้นนั่นแหล่ว กรายเป็นนกกระยางเบิดน้ำยางไปซะแล่ว สิเหลือหยังล่ะ เป็นอันว่า นกกระปูดตาแดงน้ำแห้งก็ตายท่อนั่นล่ะ
    “สมพื้นบ่บาดนี้...สมน้ำหน่าหลาย มักเซิงหลาย ...บ่ดลดอก นายกะสิตาย ย้อนหยัง กะย้อนว่าเป็นโรคเอดส์นก ล่ะ ฮ่าๆๆๆ...” เสียงเว้าแบบเย้ยหยันปนกับเสียงหัวเราะออกจากลำคอเบาๆ ของเจ้าหนุ่มนกผุเคียดแค้น ที่ผลงานของนางนกกระยางขาวแม่ฮ้างสาวสำเร็จเป็นไปตามแผนการที่ได้วางเอาไว้ “เพื่อนผุรูปหล่อของข้า...ข้าได้แก้แค้นให้เพื่อนแล้วผุนึง คอยเบิ่งผุที่สองกะแล้วกันเพื่อน ....โตบ่หน้าเป็นลมหน้ามืดตกต้นไม้ตายไปก่อน..บ่สั้นสิได้เห็นมื้อนี่....มื้อแห่งการรอคอย...” เพิ่นพรรณาถึงเสี่ยวนกที่ล่วงลับไปแล้ว
    ฝ่ายนางนกกระยางขาวผุออกบินหาความรับผิดชอบจากผัว เวิ่นๆๆๆมาฮอด มาสบจังหวะตอนที่ผัวตัวเอง กะลังเข้าด้ายเข้าเข็ม.....(เซนเซอร์).... นางกะคิดเคียดแค้นแน่นอั่งในอุรา บินกลับมายังฮังบอกเรื่องราวที่นางฮู้ ไหลซูซู ทางคำเว้าเทิ่งน้ำตากะไหลอาบ ปากพะงาบๆว่าหลาบแล้ว พ่อแม่แก้วให้ซ่อยนาง แน่ถ่อน
    เป็นไปตามที่ได้ตกลงกับพ่อและแม่ไว้ นางกะถืกพ่อแม่บังคับเอาลูกออก ขอรวบรัดตัดตอนหม่องนี่ไปอีกซะเน๊าะ หลังจากนั้นพ่อแม่นางกะพาอพยพครอบครัว ย้ายหนีจากชุมชนหม่องเก่าที่เคยอยู่ ไปอาศัยหากินหม่องใหม่ ย้อนคือว่านั่นหล่ะ
    วันเวลาได้ผ่านพ้นไป ความโศกตรม หมองเศร้า ได้ค่อยผ่อนคลายลงๆ มื้อล่ะหน่อย นางกะค่อยฟื้นโตจากความเจ็บปวดของแผลลึก ภายในจิตใจ อดีตที่ผ่านมาค่อยๆ เลือนหายไป ๆ เกือบเป็นปกติ
    มามื้อนึงนั้น นางกะก้มๆเงยๆ หาอยู่หากินตามประสานางอีกนั่นหล่ะ เหตุการณ์ เหตุการณ์นึงกะได้เกิดขึ้นกับนางอีกหล่ะพี่น้อง ประวัติศาสตร์สิซ้ำรอย หรือว่ามีอิหยังสิเปลี่ยนแปลงไป โปรดได้ติดตามตอนต่อไป ขอบคุณหลายที่เข้ามาติดตามครับ

  10. #10
    แบ่งปันความรู้และประสบการณ์ สัญลักษณ์ของ prayoon
    วันที่สมัคร
    Jul 2010
    ที่อยู่
    จ.นครปฐม
    กระทู้
    114
    บล็อก
    3
    ตอนต่อมา
    ระหว่างนั้นเอง มีขบวนฝูงนกกระยางขาวฝูงใหญ่เติบฝูงนึง ได้ผ่านมาตามเส้นทางเลาะๆที่นางกะลังหาอยู่หากินยุนั่น ขบวนฝูงนกฝูงนี้บ่แม่นไผเป็นขบวนของ เศรษฐีเฒ่านกกระยางพ่อฮ้างหนุ่ม เมียตายป่าหนีจากได้หลายเวลาแล้ว ได้พาบริวารออกเดินทางดั้นด้นเพื่อทำธุรกิจการค้าตามประสาผุมีหัวคิดอ่านการไกล หาอยู่หากินเพื่อความมั่งคั่งของตัวเองและพวกพ้อง มันเป็นงานที่ค่อนข้างที่สิต้องใซ้หัวคิด บ่ค่อยได้ใซ้กำลังแรงกายพอปานใด๋ สภาพร่างกายของเศรษฐีเฒ่ากะจึงเต็มไปด้วยไขมันแหน่จักหน่อย ในหัวสมองคิดถึงแต่รายได้ผลประโยชน์ เว้ากันง่ายๆ กำไร กำไร เฮ็ดหยังขึ้นกะเว้าถึงจ่มถึงแต่กำไร จั่งซี่หล่ะเมียเลาถึงได้ตายป๋า กะย้อนว่ายามกินกะกินคักกินแน่ ยามยอมกะยอมคัก เป็นฮ้ายกว่าคนอดอยากยากแค้นพุ้นหล่ะ เมียเลาเทิ่งจ่อยเทิ่งอ้วน ยุบๆเพิ่มๆ กะเลยตอมใจตายหนีจากไปซ่ำ เหลือไว้แต่ลูกซายนกกระยางขาวหนุ่มกระทง ไว้ให้ดูต่างหน้า คือกันพี่น้อง ลูกไม้หล่นบ่ไกลต้น ได้พ่อเพิ่นนี่ นิสัยบ่ไกลกันพอปานใด๋ เรื่องเอารัดเอาเปรียบล่ะถนัดอยู่แล้วสำหรับอาชีพนี้

    กองคาราวานของพวกเศรษฐีพ่อค้าวานิช นกกระยางขาวพ่อฮ้างเฒ่า กะได้ตั้งค่ายที่พักอยู่ใกล้บริเวณนั่น ซึ่งกะอยู่บ่ไกลกันนักกับหมู่บ้านของครอบครัวนางนกกระยางอาศัยอยู่ หลังจากตั้งฐานที่พักกันเสร็จเรียบร้อยแล้ว ทางฝ่ายของเจ้าลูกซายเศรษฐีเฒ่า กะได้ซวนเอาลูกน้องคนสนิท ออกบินตะเวนชมรอบๆบริเวณที่พัก และแล้วเขาทั้งสองได้มาพบพ้อกับนางนกกระยางสาวแม่ฮ้างน้อย(ผัวทิ้งกะเลยเอิ้นแม่ฮ้างน้อยซะ เพราะอายุกะยังบ่ทันหลาย) เจ้านกลูกน้องคนสนิทของเจ้าลูกซายพ่อค้า ออกบินนำหน้าเข้าไปใกล้ๆ พอดีกับนางเงยหน้าขึ้นมา ท่อนั้นหล่ะ ภาพในอดีตกะใหลวนเข้ามาสู่สมองของเจ้านกสมุนนั้นทันที เขาจำนางนกกระยางขาวสาวแม่ฮ้างน้อยโตนี่ได้ โตที่เคยเฮ็ดให้เขาเจ็บปวดหัวใจมาตั้งแต่ครั้งนั่น ความแค้นคือมาฝั่งแน่นหยังปานนั้น กะย้อนว่า ช่วงตอนนั้นเขากับเพื่อนเคยรุมจีบรุมคุย กับนางนกกระยางสาวโตนี่ ตั้งแต่นางเริ่มเป็นสาวซำน้อยขึ้นใหม่ๆ แต่กลับต้องถูกปฏิเสธแกมเหยียดหยามให้พร้อม กะเลยฝั่งใจเคียดบักใหญ่ จนได้เห็นได้พ้อกับภาพบาดตาบาดใจตั้งแต่มื้อคราวนางได้ผัวครั้งแรก พุ้นหล่ะ ความแค้นทำให้เจ้านกหนุ่มเคียดแค้นจนได้จัดการกับเจ้าหนุ่มนกโตผัวเลาสำเร็จตายคาอกนกแม่ฮ้างไปตั้งแต่คราวนั้น บ่นึกบ่ฝันว่าสิได้สะสางความแค้นอีกแล้วในครั้งนี้ แต่ส่วนนางนกกระยางสาวแม่ฮ้างน้อยหาได้จื่อจำเจ้านกสมุนที่เคียดแค้นให้นางได้ สุดท้าย นางกะถืกนกลูกซายเศรษฐีพ่อฮ้างเฒ่า บังคับข่มขืนปู้ยี่ปู้ยำ โดยมีลูกน้องสมุนที่เคียดแค้นนางซอยรุมจิกบังคับ เรียบร้อยแล้วกะบินจากไป ถิ่มไว้กะตั้งแต่ความเจ็บปวดความเคียดแค้นชิงชังในสันดานของชายนางสิจำจนตาย นางสิต้องแก้แค้นคืนให้ได้นกผุซายทั้งโลกนี้ สูน สูน นางสูนหลาย นางต้องฮู้ต้องสืบให้ได้ว่านกที่มาทำกับนางเป็นใครมาจากไหน ความคิดอย่างนึงแล่นตับเข้าใส่สมองนางทันที
    หลายวันมื้อเศรษฐีพ่อค้านกกระยางพ่อฮ้างเฒ่า ค้าขายอยู่ในหมู่บ้านของนาง มื้อนึงกะได้มาพ้อกับพ่อแม่ของนางและนาง เศรษฐีเฒ่ากะนึกชอบนึกรักนางขึ้นมาทันที กะจึงได้สู่ขอนางจากพ่อแม่ของนางและแต่งงานกับนางด้วยสินสอดก้อนโต โดยหารู้ไหมว่า ที่นางยอมแต่งงานนำนั้นเป็นเพราะอิหยัง
    ฝากไว้ท่อนี้ก่อนพี่น้อง ฮอดเวลาเฮ็ดเวียกอีกแล้ว รอตอนต่อไป บ่ทันโดนดอกสิจอบหลอยเวลาเพิ่นมาต่อยุ ไปก่อน

หน้าที่ 1 จากทั้งหมด 2 หน้า 12 หน้าสุดท้ายหน้าสุดท้าย

กฎการส่งข้อความ

  • You may not post new threads
  • You may not post replies
  • You may not post attachments
  • You may not edit your posts
  •