ระหว่างที่นางสาวนกกระยางขาว กะลังก้มๆเงยๆ เพลิดเพลินกับการหาอยู่หากินอยู่ริมๆ ตลิ่งหนองน้ำแห่งนั่น เจ้านกกระยางหนุ่มรุ่นกระทงโตนึงกะบินปรี๊ มาแต่ไกลเซินเวิบลงข้างๆ นางสาวนกกระยางขาว แล้วกะส่งเสียงเจรจาพาที เอื่อนเอ่ยขึ้นว่า
“ อะแฮ้ม...น้องนกกระยางขาวสาวคนโก้ จั่งใด๋นอน้องหล่า คือมาจกกินปลาที่ของอ้าย นี่แม” เว้าไปนำตีคิ้วไปนำพร้อม และ กะเผยอฮอยยิ้มหย่ามๆ ตามประสานกหนุ่มขี้ดื้อ จอมเจ้าซู้นำ
“อุ้ย!....ตกกระใจเหมิด อ้ายนกผีบ้า...อะ..หึยย” นางสาวนกกระยางน้อยเพิ่นตกใจ ใบหน้าออกแดงจักหน่อย ที่จู่ๆกะมีผุบ่าวนกหน้าด้านหน้ามึนมากระแซะข้างๆ
แต่กะด้วยความที่นางนกกระยางขาวสาวเพิ่นสิโตเต็มวัยกะบ่จัก หรืออารมณ์เปลี่ยว ซึ่งแต่ก่อนๆ กะบ่เคยว่าสิสนใจใยดี อ้ายหนุ่มนกโตใด๋พอปานใด๋ แต่ว่านางฮู้สึกถึงความแตกต่างกับเทือที่ผ่านๆมา หลังจากที่เจรจาต่อปากต่อคำกับอ้ายนกหนุ่มกระยางขาวผุรูปหล่อแล้ว ไปหลายต่อหลายคำ ใจของนางกะฮู้สึกหวาบหวิว บ่งบอกถึงความในใจที่มีต่อผุบ่าวนก เป็นจังใด๋ล่ะน้อความฮัก.... เป็นจังใด๋ล่ะน้อความฮัก........
หลังจากนั้นความสัมพันธ์อันชื่นมื่นของเขาและเธอกะบังเกิดขึ้น ท่ามกลางบรรยากาศของหนองน้ำแห่งนั้น ทั้งสองคบหากัน
อุบัติรักจึงเกิดขึ้น เขาและเธอจึงตกเป็นของกันและกัน โดยที่ยังทันได้ทำพิธีรีตรองให้ถูกให้ต้องตามประเพณีของพวกนกกระยางขาวเสียก่อน ถ้าเว้าแบบภาษาคนกะ คือ ชิงสุกก่อนห่าม นั้นหล่ะครับ แต่ระหว่างขณะนั้น นั่นเอง เจ้านกกระยางหนุ่มรุ่นราวคราวเดียว มานำกันสองโต บินวนเวียนสังเกตุเห็นพอดิบพอดี ซึ่งนางสาวนกกระยางขาวโตนี่กะเป็นที่หมายปองของบ่าวนกสองโตนี่คือกัน หยังสิเกิดขึ้นต่อไป
เจ้าหนุ่มนกทั้งสอง เห็นดังนั้น ต่างกะมีความ ฮู้สึกเกิดขึ้นในใจทันที เจ้านกตัวนึงมีความฮู้สึกสูน(โกรธ) เคียดและแค้นให้เจ้านกหนุ่มโตที่สมหวังกับนางสาวนกกระยางขาว และกะเกิดความเศร้าหมองขึ้นภายในจิตใจ จากที่เคยหลงรัก กลายเป็นความอาฆาตแค้น ชิงชังนางสาวนกกระยางขาว ว่าสักมื้อนึงจะต้องสะสางกันให้ได้ระหว่างเจ้านกกระยางคู่นี้ เก็บความแค้นไว้ในใจ
ส่วนเจ้าหนุ่มนกคู่กันนั้น กลับมีความคิดที่แตกต่างกัน แต่สีหน้ากะบ่งบอก รับรู้ได้ถึงความระทมตรมตอมใจเป็นอย่างยิ่ง ภายในใจรู้สึกสับสน อยากสิปลงปล่อยวางถิ่ม แต่ใจนึงกะห่วงหาอาทร คิดนำบ่เซา
เจ้านกหนุ่มทั้งสองกะพากันบินไปเกาะง่าต้นยางใหญ่ ข้างๆ หนองน้ำแห่งนั้น นั่งงอยเฝ้าเบิ่งนกทั้งสองจู๋จี๋กันคนละกิ่ง แถมยังหันหน้าไปคนละทิศละทาง นกโตนึงนั่งน้ำตาใหลพรากๆ อาบลงสองข้างแก้ม ส่วนนกอีกโตนั่งตาแดงจืงคืง สรุปง่ายๆว่าโตนึงใฮ่ โตนึงจ่ม สูน สูน สูนหลาย
ข้างฝ่ายเจ้านกหนุ่มสาวพากันจู๋จี๋กันโดยบ่ได้สนใจใยดีไผทั้งสิ้น ความรักทำให้ตาบอด มองบ่เห็นไผเห็นแต่ข่อยกับเจ้า พี่กับน้อง อ้ายกับนาง ฉันกับเธอ ตัวเขากับตัวเอง ทั้งสองพากันพลอดรักกันแต่สองโมงเซ้าฮอดค่ำ จั่งได้บินแยกย้ายจากกันไปมุ่งไปยังหม่องอยู่หม่องพักไผมัน
ในจังหวะที่แยกจากกันนั่นเอง นางสาวนกกระยางขาวกับนกหนุ่มบ่ฮู้ดอกว่า มีสายตาคู่นึงจับจองมองบ่ได้ขาด เป็นหยังจั่งสายตาคู่นึง กะเพราะว่านกโตนึงคาแต่ใฮ่ ยุ โปรดติดตามคราวต่อไป สำหรับวันนี้มื้อนี้ ขอจบไว้ซะก่อน
Bookmarks