... อยู่ดีๆ ไม่น่าเชื่อเลย ว่าใจผมจะเข้มแข็งขึ้นมาอย่างไม่มีเหตุผล ... ทั้งที่ทุกครั้ง
หยิบปากกาแล้วจะพาใจเศร้า ... บ่นแต่เรื่องเศร้าๆ แปลกเนาะใจ...
...จบแล้วตำนานใจในความเศร้า
ไม่ได้เหงาแต่อย่างใดแล้วใจเอ๋ย
ในค่ำคืนยังยิ้มร่าอยู่ตามเคย
ไม่มีเลยอันความเหงาจะเศร้าใจ
ด้วยหัวใจวันนี้ที่แข็งแกร่ง
เพราะมีแล้งมีหนาวมาชิดใกล้
หาได้เหงาดั่งทุกครั้งที่พร่ำไป
เพียงว่าใจคุ้นเหงาอยู่ยาวนาน
ถึงตรงนี้คงมีแต่รอยยิ้ม
คงเอิบอิ่มครองใจในสถาน
ปิดแล้วความเศร้าเป็นตำนาน
อิ่มความหวานเต็มที่สี่ห้องใจ ...
Bookmarks