โอน้อ โบราณว่า ตาบอดแจ้ง
บ่ฮู้ฮอมทางเดิน คันบ่แงงเงาหนี สิมอดมัวจนเฒ่า
เข้าตำราคักแท้ นางนี้ได้ติดตามอ่าน
ต้อยเติมแต้ม ตามเรื่องให้อ่านนำ พี่น้องเอ้ย
ตกว่าเป็นเสือแล้ว บ่มีลายเขากะตู่
ให้ฮีบเอาหมิ่นหม้อ มาแต้มตื่มลาย
ต้นไม้ใหญ่บ่มีผี ชายผุดีบ่มีชู้ ธรณีสิบ่อแตกสาลือ
คือตาแฮกเปิดไก่ต้ม ดินสิแห่งไหง่ผง
บุราณเพิ่นเว้าน้ำนิ่งไหลลึก ไผ๋ที่นั่งปากกืก ย่านลึกแท้กว่าทะเล
เอ..ความฮักมากุ้มๆๆคือกะซุ่มงุ่มหัว ความฮักมาพอๆๆคือกะทองุ่มฮั้ว
เจ้ายุหงส์คำฝ้าย กลายเขาคันทมาทน์
วาดมะโนไว้ใส่ โพธ์ดั้วห่มเขียว
บ่เหลียวหลังพอน้อย บัดโพธิ์บางเหลืองหล่น
จนใจเจ้าอ่าวโอ้ คนิงไม้ยุเขาละน้อ
อย่าฟ่าวตี้หลายอ้าย ว่าผุฮ้ายกะหากว่า
สิบพ่อค้ายัง ได้ไหว้พ่อนา เด้น้อ
คนฮู้ค่าเขาเอาไป สิอ่าวโอ้ใส่ไผ๋น้อ พี่เอ้ย
Bookmarks