..สีสันแห่งโลกตะวันออก(เฉียงเหนือ) ดอกรักกำลังบาน..

**เขมราฐ** · 23-03-2011, 15:14

ลมหนาวของวันปีใหม่พัดแรงอย่างบ้าครั่ง แต่

ไม่แรงเท่าลมรักที่กำลังก่อตัวขึ้นภายในจิตใจของตำรวจหนุ่มเมื่อวานเขาช่วยพี่สาว ลนใบ

พลับพลึงประคบรอยช้ำให้ครูสาว ดวงหน้าจิ้มลิ้ม แก้มแดงปลั่งยังตามหลอกหลอนเขาทั้ง

ยามหลับและตื่น เขาจากบ้านไปนานปี กลับมาเยี่ยมบ้านครานี้แม่ของเขาแก่ตัวลงมาก พี่

น้องก็ออกเหย้าออกเรือนที่เรือนใหญ่มีเพียงพ่อกับแม่เท่านั้น พอรู้ว่าเขามาเยี่ยมบ้าน

ญาติพี่น้องต่างมาชื่นชม กินข้าวแลง จบลงด้วยเหล้าโรงรสชาติบาดคอ ก่อนจะแยกย้าย

กันกลับบ้าน หากเขายังข่มตาหลับไม่ลง ลุกมาก่อกองไฟผิงกลางลานบ้าน เสียงสะนูว่าว

ดังแว่วมาจากที่แสนไกล วันนี้พระจันทร์เต็มดวง เหลือบมองพระจันทร์คราใดเหตุใดห้วง

คำนึงจึงกระหวัดถึงดวงหน้าขาวผ่อง ทุกครั้งไป ป่านนี้เธอจะนอนหลับฝันดีหรือไม่นะ แล้ว

รอยฟกช้ำที่น่องของเธอจะสร้างความเจ็บปวดให้เธอสักเพียงใด ตำรวจหนุ่มครุ่นคิดถึงครู

สาว

ครูสมพรนอนพลิกตัวไปมาข่มตาหลับไม่ลง ลมหนาวของคืนนี้เหตุใดจึงหนาวนัก พอจะ

หลับตาลงสายตาพราวระยับที่แฝงด้วยความห่วงใยนั้นก็ยังแจ่มชัดในห้วงคำนึง จะไปนึก

ถึงด้วยเรื่องใด เธอยังคงหาคำตอบให้ตัวเองไม่ได้ จวบจนไก่โต้งลุงภารโรงโก่งคอขัน เธอ

จึงลุกไปเตรียมของตักบาตรวันขึ้นปีใหม่

ที่วัดมีผู้มาทำบุญขึ้นปีใหม่มากหน้าหลายตา สีดามาพร้อม แม่กับน้องชายของเธอ เรือน

ใหญ่ พ่อใหญ่ แม่ใหญ่ มากับน้าหมี ทุกคนหน้าตาผ่องใส หลังจากกรำงานหนักตลอด

หน้านา หลังฤดูการเก็บเกี่ยววันปีใหม่เป็นการฉลองสิ่งใหม่ ๆทั้งข้าวใหม่ เสื้อผ้าใหม่ ครู

สมพรแต่งตัวสวยเดินมาพร้อมกับภรรยาภารโรง บังอรมาพร้อมแม่ของเธอ ปีนี้ข้าวน้ำอุดม

สมบูรณ์ผู้คนมาทำบุญกันหนาตาจนศาลาการเปรียญแคบไปถนัดตา จนต้องมายืนต่อแถว

กันนอกศาลาให้พระสงฆ์เดินรับบิณฑบาตแทน “สีดา กูว่าน้าหมีมึงอยากเว้านำครูสมพร

เด้” บังอรพูดกับสีดายิ้ม ๆ สีดาหันไปมองสีหน้าน้าบ่าวของเธอ เห็นว่าเขากำลังอมยิ้ม

ชำเลืองมองครูสมพรบ่อยครั้ง “กูว่าเฮาไปต่อแถวไกล้ ๆ ครูสมพรป่ะอร” สีดาเอ่ยชวน

บังอร แล้วพากันวิ่งไปยืนข้าง ๆ ครูสมพร “สวัสดีค่ะคุณครู” เด็กหญิงทั้งสองยกมือไหว้ครู

ของเธอ “สวัสดีจ๊ะ สีดา บังอร” ครูสมพรกล่าวทักทาย สีดาเหลือบไปเห็นน้าหมีของเธอ

สะพายกระติบข้าวเหนียวออกมาจากศาลากำลังมองหาที่ยืนรอใส่บาตร เธอหันไปยิ้มกับ

บังอรอย่างรู้กัน แล้วกวักมือเรียกน้าบ่าวของเธอ “น้าหมี มาพี้ ๆ หม่องนี่มีหม่องยืนอยู่” น้า

หมียิ้มเต็มหน้า รีบเดินมาหาเด็กทั้งสอง “สวัสดีครับครู” เขากล่าวทักทายครูสมพร ที่ก้ม

หน้า ผิวหน้าแดงระเรื่อ “สวัสดีค่ะ” ครูสมพรทักทายเสียงเบา ในใจเต้นโครมครามจนน่า

กลัวว่าลูกศิษย์ตัวน้อยทั้งสองจะได้ยิน “น้าหมีมายืนหม่องข่อยกะได้ข่อยสิไปอยู่ข้างอี

อร” สีดารีบบอกคล้ายกับจะรู้ใจน้าบ่าวของเธอ “เอ่อ..ครูยังเจ็บขาอยู่หรือเปล่าครับ” นาย

ตำรวจหนุ่มถามอาการบาดเจ็บของเธอ “ไม่เป็นไรแล้วค่ะ ต้องขอบคุณว่านซนของหนูสีดา

ช่วยได้มากเลยค่ะ” เธอตอบเบา ๆ ใจยังเต้นแรงไม่หยุด ตลอดการตักบาตร สายตานาย

ตำรวจหนุ่มลอบชำเรื่องมองเธอด้วยสายตาชื่นชม เขาไม่รู้ตัวแม้แต่น้อยว่า กิริยาของเขา

ไม่ได้ลอดพ้นไปจากสายตาแสนซน ของสีดาหลานรักกับบังอรเพื่อนของเธอ ระหว่างเดิน

กลับบ้าน “กูว่าน้ามึงมักครูสมพรคัก ๆ สีดา” บังอรพูดยิ้ม ๆ “แก่แดดแก่ลมแท้สู่นี่” แม่ของ

บังอรหันมาเอ็ดเธอ สีดากับบังอรยิ้มให้กัน...