-
ศิลปิน นักแต่งผญา
อยากเว้าสู่ฟัง ย่อนว่าอ่านในฟอรั่มสนทนาปัญหารักของบางคน
มีนิทานก้อม ๆ เรื่องหนึ่งมาเว้าสู่ฟัง จำได้แหน่บ่จำได้แหน่กะทำนองนองนี้ล่ะครับ
เริ่มเลยเนาะ .....มีเมืองหนึ่ง มีพระยาครองเมือง เป็นคนมักได้ มีแต่เอากับเอา บ่เคยให้กับไผจักแนว เฮ็ดให้ราษฎรเดือดร้อนหนัก ทุกสิ่งที่อยู่ในเขต ประเทศต้องเป็นของเพิ่นผุเดียว อยู่มามื้อหนึ่งมีเหตุอุบัติภัยครั้งใหญ่แบบภาคใต้ขณะนี้
พระยาคาแต่นั่งอยู่ตั่ง สั่งเอานั่นเอานี่อยู่หั่น หนีน้ำบ่ทัน ลอยคลออยู่ในน้ำ เสนาอามาตย์ผู้ภักดีหลายคน ขึ้นอยู่เทิงเรือ
แล้วฮ้องใส่พระยาว่า “พระองค์เอามือมาขน้อยสิลากขึ้นเรือ” พระยากะเสยดิ้นทุรนทุรายต่อไป อามาตย์หลายคนกะแปลกใจ เป็นหยัง หรือแม่นพระยาอยากตายบ้อ โสกันไปสุอันสุแนว แต่มีเสนาน้อยผุนึง ผุที่พระยาเพิ่นบ่ค่อยโปรดปาน บังเอิญติดเรือไปนำอามาตย์ เลยคิดเห็นข้อพอสิซ่อยพระยาให้ขึ้นมาเทิงเรือได้ หลังจากทุกคนเหมิดปัญญาซ่อยแล้ว เสนาน้อยกะเลยเว้าขึ้นพร้อมกับยื่นมือออกไปว่า “ท่านพระยาเอามือผมไปครับ” พอแต่เว้าส่ำนั้นพระยาเด่มือมาจับปั๊บโลด จบส่ำนี้ล่ะครับ
ต่อไปคึดเอาเองว่าสิเฮ็ดแนวใด๋ สิซ่อยหรือสิปล่อยให้ตาย ได้คติสอนใจหยังกะให้สุคนคึดเอาเอง ผุข้าบ่กล้าบอกดอก
-
แบ่งปันความรู้และประสบการณ์
คึดบ่ออกดอกอ้ายยยมื่อนี่ กะเลยบ่มีแนวสิตอบจ้าๆๆๆๆๆๆๆๆ อิอิ
-
ศึกษาหาความรู้
เอาสุอย่างเนาะ ขนาดสิตายแหล่วกะหยังสิให้ผุอื่นเอามือมาให้อีก โอ้ย!! ซ่างคือบ่เอา ก้อนขี้หินผูกเชือกให้เลาจับไว้แน่เด้เนาะ.......
กฎการส่งข้อความ
- You may not post new threads
- You may not post replies
- You may not post attachments
- You may not edit your posts
-
กฎฟอรั่ม
Bookmarks