หน้าลาวคนขี้ดื้อ บ่เคยจื่อเอาความเจ็บ
บ่เคยเหน็บคนใด๋ ให้ผูกใจเจ็บย้อน
มีแต่หาความเว้า มาโสให้มันม่วน
เว้าต่องหล่อง แต่งแหล่ง พอให้ ผุอื่นหัว
ตัวหน้าลาวจริงแท้ มีหัวใจ เพื่อผุอื่น
บ่เอาตนเป็นที่ตั้ง ไปติต้องผุอื่นเป็น
ขออยู่ในเขตเส้น ของเจ้าของ บ่ออกฮ่อง
สิขอเนาอยู่ห้อง ศิลธรรมคุ้ม ค่อมหัว
ประพฤติตัว เป็นเพียงเพี้ยง สะพานเพียง ให้คนเหยียบ
อยากกระทืบ อยากเหยียบย่ำ เชิญทำได้ บ่หวั่นไหว
สิทำใจให้ตายด้าน ให้ทนทาน กับคำเสียด
ไผสิเหยียดเยาะเย้ย หยันหย่อ บ่สะออน