กระทู้ต้นฉบับโดยคุณ
พลายแก้ว
ตอบ นู๋น้อย ครับ..
พอได้ฟังคำเว้า ตามสำเนานักปราชญ์
ผู้ฉลาดเลิศล้ำ คำจาน้อมเพิ่นถ่อมตน
พอได้สนทนาร่วม ฮ่วมอักษรป้อนคำหว่าน
ศิษย์อาจารย์จ่อยติเจ้า สำพอเว้าม่วนยิล
ศัพท์สำนวนม่วนสิ้น ทะรงกลิ่นคำจาหวาน
ได้พบพานเป็นบุญตา วาสนาจาดอมด้วย
วอนคนสวยอิดูอ้าย คำได๋กายเกินล้นล่วง
ขอให้นางได้ทักท้วง ควงแขนอ้ายใส่มรรคา
อย่าเอิ้นว่า..อาจารย์..เถาะหล่า อายอัญญาผู้มาอ่าน
อ้ายสิพาลปากบ่ได้ ย่อนอายท่าน..สั่น เขิลลล..นั่นแหล่ว อิอิ
ธุจ้า
ปาเจรา จริยาโหนตุ คุรุวาส
น้อมนอบบาทบังคมครู ผู้ฝึกสอน
แค่ตอบคำเอ่ยเอื้อน ผ่านบทกลอน
เปรียบครูสอน สั่งศิษย์นิมิตงาม
:l-
โอ้ย...น้ออ้าย ที่เปรียบหมายเป็นครูสอน
เพราะสะออนนำบทกลอน และสะออนถึงควมเว้า
จั่งได้ฝากโตเป็นศิษย์เค้า หวังเผิ่งให้ครูเสริม
เพราะทุนเดิมนางต่ำ บ่เรียนนำดอกทางนี้
อันวจียังบ่กล้า หาญว่าเอ่ยหลายควม
ย้านไปหลวมโตเผลอ ปล่อยไก่ให้ชายเลี้ยง
นางเป็นเพียงคนดื้อ อย่าถือสาหากว่าล่วง
ให้อ้ายทวงทักเอิ้น ยามเดินอ้างย่างกลอน...
Bookmarks