ตราบได๋ดาวยังคู่ฟ้า ดวงจันทราคู่ราตรี
แสงสุรีย์ชี้ส่องใส ผ่องอำไพลงภายพื้น
หมากเขือขื่นบ่กลายเป็นหมากส้ม เครือส้มลมบ่กลายเป็นเครือผักแว่น
คำว่าแฟนยังแนบแหน่นติดอ้อนต้อน ออนซอนเจ้าเฝ้ารักเธอ
ตราบได๋เด้อ..คันปูปลาบ่ลาน้ำ ท้องฟ้าครามมีเมฆหม่น
กาลวสันต์ยังมีฝน หัวใจคนที่ฮักแท้ ยังแคร์เจ้าเฝ้าแต่รอ
คันปลาหมอบ่กลายเป็นปลาค้าว ปลาขาวนาบ่กลายเป็นปลาจิเดิด
ผักอิเลิดใบบ่ใหญ่ท่อกระด้ง รักคงที่ตราบนิรันดร์
กาลเวลาบ่อาจกั้น ภูผาตันเหวซันซ่อง
หรือแม่นหนองนทีกว้าง ขวางหน้าสิฝ่าไป
ตราบได๋ไก่บ่เขี่ยไปทางหน้า ม้าบ่ป่งเป็นเขา
หมากกะเลาบ่หุ้มก้น โพนบ่ย่างคือหมู
ภูบ่เป็นดินเพียง บองสะรัญเนียงบ่เอียงคล้อย
ตราบได๋กลอยหัวสั้น มันยังคันทันถืกแซ่
อ้ายสิรักและดูแล คอยเทคแคร์บนไซเบอร์ จากคอมพิวเตอร์สู่โลก..อินเตอร์เนท...
Bookmarks