จากการที่ละเลย...

[ระพินทร์]

การเริ่มที่จะรักใครสักคน และต่อมาความรักก็เริ่มเป็นเช่นนี้หรือ...

ความห่วงหากลายเป็นความห่างเหิน

ความเคยชินเลยกลายเป็นความชินชา

ความอ่อนโยนกลายเป็นความเฉยเมย

จากความละเลยที่ผมเป็นมันทำให้คนใกล้ตัวนั้น...

ความห่วงหากลายเป็นความโหยหา

ความโหยหาเลยกลายเป็นความเหงา....... ทำให้มีเงาบางๆความรู้สึกอึมครึม เข้ามาแทรก

กลางระหว่างเราจนได้....กว่าผมจะรู้สึกก็สายเสียแล้ว

......ไม่ผิดหรอกที่รัก ผมผิดเองที่ละเลยต่อคนที่รักผม..ผมผิดเอง

[นู๋น้อย]

ห๊า))))))))))))))))อ้ายใหย่ คือว่าซานน อ๋อยยยยย อะบอกได๋ว่า เท่รัก.....อิส อะ โค...โตน้อยๆ

[หนึ่ง]

รัก มากับความเมตตา ปราถนาให้เขามีความสุข อะไรที่จะทำให้เขามีความสุข เราควรจะยินดี เขาอยู่กับเราแล้วมีสุข เมื่อเขาอยู่กับคนอื่นแล้วมีความสุข เราควรยินดีด้วย รักไม่ใช่การครอบครอง...การครอบครองเป็นการเห็นแก่ตัว...จงเสียสละและให้อภัยในรัก....วกไปวนมาเริ่ม งง อิอิ

[เพ็นนี]

อ้ายกก เป็นหยังน้อบาดเนี่ย สู้ เสีย สละ

[บักขามป้อม]

อ้ายใหญ่หายไปตั้งดน คืนมาบาดนี้คือเป็นลายต่างน้อบาดนี้จ้า
จั่งได๋ๆน้องๆ กะเป็นกำลังใจให้อ้ายคือเก่าเด้อจ้า
บ่มีคำว่าสาย สำหรับการที่สิเริ่มต้นดูแลคนที่เฮาฮักจ้าอ้าย ตราบใดที่เพิ่นยังอยู่นำเฮาอยู่ แล้วจั่งได๋ๆ กะยังมีนายน้อยเป็นโซ่ทองคล้องใจอยู่
อดทน เพื่อที่ที่สิเอาชนะใจคู่ชีวิตที่อยู่กับเฮามาตั้งดน ถึงแม้สิเริ่มจากศูนย์
กะยังดีก่อปล่อยให้ครอบครัวแตก แล้วเฮาต้องไปเริ่มต้นกับผู้ใหม่เด้อจ้า

ฮักและเป็นกำลังใจให้อ้ายใหญ่คือเก่า :l-