จากความตั้งใจของลูกชาวนาคนหนึ่ง สักวันหนึ่งถ้าฉันพร้อม
ฉันจะกลับไปอยู่บ้านเกิดของฉัน
ฉันจะกลับไปใช้ชีวิตที่ทุ่งนา เป็นชาวนาอย่างบรรพบุรุษของฉัน
วันนี้หละ ที่ฉันเข้าใจว่าตัวฉันเอง พร้อมแล้วกับการที่จะเริ่ม
ออกเดินทาง ตามฝัน
ปีนี้เป็นปีแรกที่พ่อ ลงมือทำนาเอง หลังจากปล่อยให้คนอื่นเช่า
มาตลอดกว่าสิบปี
ย้อนสู้ค่าแรงจ้างดำนา ถอนกล้าบ่ไหวพี่น้อง อิพ่อกะเลยพาเฮดนาหว่าน
ผลผลิตอาจสิบ่ท่อเฮาเฮดนาดำ
แต่กะต้องยอมรับในแฮงเจ้าของ ย้อนห่างมาดนตั้งแต่เรียนจบกะบ่เคยได้เฮดนา
สิไปดำนาตากแดด เมิดมื้อตายพอดีขะน้อย (ฮ่าๆๆ เพิ่นติดห้องแอร์ ) :l-
ทุ่งนาแห้งแล้งผืนนี้ หลังจากที่ไถดิน วันนี้เราจะหว่านข้าวกัน
พี่สาวของขะน้อย เริ่มออกเดินสำรวจความเรียบร้อย
น้องสาวนั่งเบิ่งยุเทิงเถียงนาน้อย ฮ่าๆๆ (ชาวนา ย้าดแดด)
บักแหล่ จอดนอนเล่นไต้ร่มไม้ บรรยากาศน่านอนเว่นตาหน่าย อิอิ
พนักงานว่านข้าวเริ่ม ตลัดข้าวปลูกออกจากกะแป๋ง
เห็นต้นหมากม่วงยุนากะคิดพ้อ สมัยเป็นเด็กน้อย นาขะน้อยบ่เคยอึดหมากม่วงกิน
ย้อนอิพ่อเลามักปลูก ผลไม้เต็มไร่เต็มนาจ้า
แล่วไฮ่นี้กะเริ่มลงไฮ่ต่อไป (คนขับรถไถ ยังโสดเด้อพี่น้อง ฮ่าๆๆ)
น้านเอื้อยขะน้อย เริ่มมองหาของเล่นของน้องแล้ว มันไปไสมันคือพกดีแท้ เพิ่นสิว่า ฮ่า
ว่าแม่นสิเล่น เอามาแหงงแว่น พะนะ หึ่ยย
ไถนาประมาณ 25 ไร่บ่แล้วจ้อย ค่ำก่อน มื้ออื่นสิมาต่อจ้า
สักมื้อหนึ่ง ต้นข้าวที่ขะน้อยหว่านไว้ เพิ่นสิเติบใหญ่เป็นอาหารให้ไก่น้อย
กับครอบครัวเนาะจ้า
ปล...พอได้เฮดนาแล้วกะอยากกลับบ้านดู๋ๆ อยากกลับไปเบิ่งข้าวว่างอกรึยัง รึนก+หนู เอาไปกินเมิดแล้ว ฮ่าๆๆ โทรไปบ้านถามอิพ่อ ฝนตกดี น้ำท่า กะบ่อึด ค่อยใจชื่นขึ้นมาจ้า
Bookmarks