เมื่อฉันกลับบ้าน

[สาวชัยภูมิ ลูกพ่อขุน]

กลับบ้านเป็นสิ่งที่ฉันรู้สึกว่ามีความสุขที่สุดเพราะคนเราเมื่อยิ่งโตก็ยิ่งห่างบ้านบางทีจากกลับบ้านเดือนละครั้งกลายเป็นสามเดือนครั้งมั้ง ปีละครั้งหรือสี่ห้าปีครั้งก็มีสำหรับคนอยู่ต่างแดน ในตอนเป็นเด็กฉันรอคอยที่สุดคือวันปิดเทอมเพราะยายจะพาพวกเราพี่น้องไปอยู่กับแม่ที่สมุทรปราการ ฉันแทบไม่อยากกลับบ้านเลยเพราะในวัยเด็กที่ไหนก็ได้ในโลกนี้ถ้ามีแม่มียายอยู่มันเป็นที่สวยงามที่สุดและมีความสุขที่สุดเหมือนกัน แม้ว่าห้องเช่าเล็กๆของแม่มันจะแคบจะร้อนแค่ไหน ถ้ามีแม่กับยายอยู่มันก็สวรรค์ดีๆนั่นเอง เมื่อจบม.6จากโรงเรียนประจำตำบลเล็กๆฉันต้องจากยายมาอยู่กับแม่เพื่อมาเรียนต่อ ในตอนนั้นฉันต้องทิ้งความฝันจากการสอบเข้าในระบบมหาวิทยาลัยปิด เพียงเพราะเหตุผลการเงินของแม่ แม่บอกว่าแม่มีเงินแค่ค่ากินกับต้องส่งให้น้องและยายแต่แม่ก็ยังอยากให้ฉันเรียนหนังสือ ฉันจึงได้มาลงเรียนที่มหาวิทยาลัยเปิดที่ใหญ่ที่สุดในประเทศที่ๆเพื่อนๆฉันส่วนใหญ่ไม่อยากเรียนกันเพราะ มีคำพูดที่ว่าเข้าเรียนง่ายแต่จบยากหรือ เป็นลูกพ่อขุนง่ายแต่เป็นบัณฑิตพ่อขุนยาก แต่เหตุผลเดียวที่ฉันเลือกเรียนที่นี่คือค่าเรียนถูกมาก(หน่วยกิตละ25บาท)ในระหว่างนั้นฉันก็ไปสมัครงานที่โรงงานปลากระป๋องที่แม่ทำในตำแหน่งพนักงานรายวันช่วงนั้นฉันแทบไม่ได้กลับบ้านที่ชัยภูมิ บางครั้งท้อในชีวิตมากๆฉันมักจะโทรไปร้องไห้กับยายเป็นประจำ ถึงแม้ยายรู้ว่าอยู่ที่นั่นฉันเหนื่อย ฉันท้อใจสักเพียงใด ยายก็จะบอกให้ฉันอดทนเพราะสิ่งที่ฉันทำมันคือทั้งชีวิตและอนาคตทั้งหมดถ้าท้อให้ฉันนึกถึงความสุข และสิ่งที่ฉันมักจะคิดถึงก็คือ บ้านของฉันที่มีต้นไม้เขียวชอุ่มตลอดปี เปลญวนที่ผูกไว้ระหว่างต้นมะยมสองต้น และยายผู้หญิงคนหนึ่งที่ฉันรักมากที่สุดในชีวิต กับสามปีที่ฝ่าฟันอุปสรรคทั้งเรื่องงานและเรียนฉันไม่ได้กลับบ้านเลยแม้กระทั่งช่วงเทศกาลจนกระทั่งฉันเรียนจบ ความรู้สึกที่ได้กลับบ้านครั้งแรกในช่วงสามปี ฉันตื่นเต้นมากการเตรียมตัวกลับบ้านปานเตรียมตัวไปเมืองนอกก็มิปาน นั่งรถทัวร์ก็นอนไม่หลับนับทุกนาที อ่านป้ายทุกป้ายว่าตอนนี้เราถึงไหนแล้วหนอ เวลารถแวะกินข้าวก็เอาเงินไปซื้อกระหรี่พัฟเพื่อจะให้ยายเอาไปใส่บาตร จนกระทั่งมาถึงบ้านคนที่รอฉันก็คือยายนั่นเองวันนั้นยายร้องไห้บอกว่ายายคิดถึงฉันมากตั้งแต่ฉันไปยายก็รอฉันทุกวัน ตั้งแต่วันนั้นฉันสัญญากับตัวเองว่าฉันจะกลับบ้านให้บ่อยขึ้น ฉันเลยตัดสินใจลาออกจากงานโรงงานมาหาสมัครงานบริษัทโฆษณาแต่มันยิ่งไม่มีเวลาหนักกว่าเดิม จนกระทั่งวันหนึ่งระหว่างนั่งรถไปทำงานฉันเห็นป้ายรับสมัครโรงเรียนเอกชนแห่งหนึ่งรับสมัครครู ฉันเลยลองไปสมัครแล้วฉันก็ทำงานมาเกือบสี่ปีช่วงนั้นตรุษจีนโรงเรียนปิดฉันก็จะกลับบ้านบางทีเสาร์อาทิตย์หยุดก็กลับบ่อยขึ้นช่วงนั้นยายมีความสุขมากขึ้น จนกระทั่งฉันมาอยู่เกาหลี ที่ๆห่างไกลบ้านมากกว่ากรุงเทพ หรือสมุทรปราการ ที่ๆฉันจะนั่งรถทัวร์กลับบ้านไม่ได้ ที่ๆไม่มีคนไทย ไม่มีหมอลำ ไม่มีวัด ไม่มีอะไรเลยที่ฉันรู้จัก มันเหงาจริงๆ มีหลายครั้งที่คิดถึงบ้านมากจนร้องไห้ ยายมักจะพูดว่าชีวิตเรามันต้องมีของแลกเปลี่ยนกันเสมอเช่นเราอาจจะมีเงินมากกว่าเก่าแต่เราก็มีเวลาน้อยกว่าเก่า เหมือนกับฉันกำลังแลกเปลี่ยนความคิดถึงเป็นความรักให้ใครอีกสองคน
ไม่มีใครจะกำความสุขไว้ได้สองมือ ฉะนั้นแม้จะไกลกันสิ่งที่ยายอยากให้จำคือคำสอนของแม่และยาย ถ้าฉันยังทำตามคำสอนของแม่และยายอยู่ แม่และยายยังอยู่กับฉันเสมอ
อีกนานนะกว่าจะได้กลับบ้านอีกแต่สิ่งสอนเมื่อยามไกลบ้านคือ เมื่อเราห่างเราจะยิ่งคิดถึงกัน:l-:l-:l-

[siranee]

ว่าสิกดขอบคุณเครติดกะเบิดกลางทางอีกแล้วขน้อยเอ้ย
อ่านแล้วกะคิดฮอดบ้านคิดฮอดแม่คิดฮอดพ่อคิดฮอดทุกๆอย่าง
ทางบ้านเฮาตอนนี้หน่อยกะอยู่ต่างบ้านต่างเมืองถึงว่ามันสิบ่ไกล
จากบ้านเฮาซะท่อได๋แต่มันกะนั่งรถทัวร์เมือยามบ้านบ่ได้คือว่าล่ะจ้า
แต่ยังดีว่าหน่อยมีโอกาศได้เมือยามบ้านดู๋โชคดีที่ผู้ลังคนของหน่อย
เพิ่นเข้าใจในความรู้สึกของคนไกลบ้าน สองสามเดือนกะพากันบินเมือ
บ้านเทื่อนึง จั่งได๋ๆกะขอเป็นกำลังใจให้คนไกลบ้านทุกๆคนเด้อจ้า สู้ๆๆค่ะ

:l-:l-:,1-:,1-:l-:l-

[มะเหมี่ยว]

มะเหมี่ยวกะได้กลับบ้านปีละเทือจ้า ย้อนว่าบ่สะดวกกับการเดินทาง แต่ว่ากะโทรหาอิแม่สุมื่อเอาจ้า

[bnserver]

มันกะจังซี่หล่ะครับพี่ คำว่า หน้าที่ จึงทำให้ทุกสิ่งทุกอย่าง ห่างเรามากขึ้น..เป็นกำลังใจให้นะครับ..พี่สาวชัยภูมิ ผมกะอยู่ชัยภูมิคือกันเด้อครับ..สู้ๆๆ ครับพี่

[sompoi]

เข้าใจความรู้สึกนี้ได้ดีเลยค่ะ คนไกลบ้านเหมือนกัน ขนาดแชทกันเกือบทุกวันจนไม่มีอะไรจะคุยก็บอกให้ออนกล้องค้างเอาไว้ ได้เห็นพี่น้อง ใครเดินผ่านกล้องไปมาก็มีความสุข.. บางทีบ้านมีงานเค้าฉลองกัน เรานั่งดูเค้าจากในจอ โอยยย ยิ่งอยากกลับไปร่วมด้วยเข้าไปอีก..สรุปก็ไม่รู้จะทำยังไงให้หายคิดถึง..นอกจากกลับบ้านอย่างเดียวเลย.. ก็คิดว่าคงเป็นกันทุกคนล่ะค่ะ..สำหรับคนไกลบ้านอย่างเราๆ..เข้ามาเป็นกำลังใจอีกแรงนะคะ..

[วัฒนชัย หาริโร]

จั่งได๋กะขอเป็นกำลังใจให้เด้อครับ คนไกลบ้านชุคนสู้ๆ
เมื่อยยามได๋ถิ่นอีสานบ้านเกิดเฮากะยังคงรอคอยเสมอครับ

[sa_ngamk9]

ถึงสิบ่ได้ไปไกลแต่กะบ่ค่อยได้มีโอกาศกลับเฮือนนำเผิ่น ..........ปานว่าอยู่คนละประเทศเอาโลด
จักยามได๋สิได้ไปแบบบ่ต้องห่วงหน้าห่วงหลัง......ฮอดบ้านแล้วกะฟ้าวกลับมาเฮ็ดงานต่อ ..โอ้ยเทศกาลกะบ่ค่อยฮู้จักกับเขาดอก.......อดสาเอาสาก่อน ......

[มุมหนึ่งของความคิดถึง]

ถึงแม้จะห่างกันสักปานใดใจเราก็อยู่ใกล้กันจ้าเพราะคนรักกัน แต่ถ้าหากกันไม่รักกันแล้วอยู่ใกล้กันเหมือนห่างกันสุดขอบฟ้าเขาเขียวจ้า ขอเป็นกำลังใจให้ค่ะ

[ขอโทษที่คิดถึง...เด็กดื้อ]

มอบบทเพลง คิดถึงเธอให้สาวชัยภูมิจ้า ขับร้องโดยนักจากชัยภูมิ อ้ายประทีป จ้า สู้ๆเด้อจ้า

คิดถึงเธอ - ประทีป ขจัดพาล

[4SHARED]http://www.google.co.th/embed/140496620/c285db22[/4SHARED]

[สาวชัยภูมิ ลูกพ่อขุน]

ขอบคุณทุกกำลังใจที่ให้แฮงสู้ และเสียงเพลงม่วนๆจากพี่ดีเจเด็กน้อยเด้อค่ะ สาวชัยก็จะเป็นแฮงใจให้คนสู้แห่งบ้านมหาคือกันจ้า้:l-:l-:l-:l-