ในวันที่ฟ้าเริ่มมืดสลัวของเย็นวันหนึ่งมีหญิงชายคู่หนึ่งซึ่ง มองเผินๆก็พอเดาออกว่าเป็นแม่กับลูกเพราะหน้าตาคล้ายกัน...ภาพที่เห็นคือ ทั้งสองคนพากันเดินจูงแขนกันไปอย่างไม่รู้จุดหมาย ตามริมถนนฟุตบาท ที่ผู้คนกำลังเดินกันขวักไขว่ อย่างเร่งรีบเนื่องจากฝนทำท่าจะตกและเย็นมากแล้ว..
แต่หญิงชายคู่นั้นก็ยังคงพากันเดินต่อไปเรื่อยๆ ผู้หญิงคนนั้นเธอเดินไป น้ำตาก็ไหลไปตลอดทางโดยไม่อายใครพร้อมกับที่เธอก็จูงแขนเด็กชายตัวน้อยก้าวเดินไปด้วย ..บางขณะเธอก็หันมาคุยกับเด็กชายบ้าง หยิบโทรศัพท์ขึ้นมาโทรบ้างในบางครั้ง แต่เวลาที่หันมาคุยกับเด็กชายแต่ละครั้งเธอก็ต้องรีบปาดน้ำตาทิ้งไปทันที คงกลัวว่าเด็กน้อยจะเห็นน้ำตาอันน่าอายของแม่ล่ะมั้ง และ เหมือนกับกลัวว่า ...เด็กน้อยจะถาม แล้วไม่สามารถตอบได้หรือเปล่า ว่าแม่จะพาเขาไปไหนกันแน่ ค่ำมืดแล้ว....
และในที่สุดเด็กน้อยก็ทนไม่ไหวเพราะเดินมาไกลแล้วจึงเอ่ยถามผู้เป็นแม่ว่า…..
เด็กน้อย.....แม่ครับเราจะไปไหนกันครับ...หนูเมื่อยแล้ว.. นี่มันก็มืดแล้วนะครับ..
ผู้เป็นแม่ตอบว่า.... แม่จะพาหนูไปเที่ยวน่ะลูก เราเดินไปเรื่อยๆดีกว่าเนาะ..ถ้าหนูเมื่อย มาขี่หลังแม่ก็ได้นะลูก...
ตอบลูกไปอย่างนั้น แต่ภายในใจยังไม่รู้เลยว่าคืนนี้จะพาลูกน้อยซุกหัวนอนที่ไหน....หรือไปเที่ยวที่ไหนตามที่โกหกลูกไป เพราะตัวเองก็ยังหาคำตอบให้ตัวเองไม่ได้ว่าจะพาเท้าทั้งสองก้าวต่อไปทางไหนดี ...รู้แต่ว่าต้องไปจากตรงนี้ซะก่อน ให้ใจเย็นแล้วค่อยกลับมาใหม่
ภาพที่เห็นมันคงเป็นเรื่องธรรมดาสำหรับใครๆหลายคน เพราะมันก็แค่ผู้หญิงกับเด็กผู้ชาย สองคนเดินร้องไห้ข้างถนนเท่านั้นเอง แต่ใครจะรู้บ้างว่า ...ทำไมแม่ลูกคู่นี้ต้องมาเดินร้องไห้ค่ำๆมืดๆ ....ทำไมเขาต้องพาลูกนั่งข้างถนน เหมือนกับไม่รู้จะไปไหนดี ยุงก็กัด ถึงแม้ผู้เป็นแม่จะคอยปัดคอยพัดให้ แต่ยังไงตอนเย็น ยุงก็ยังเยอะอยู่ดี.....
ปัญหาที่เกิด และภาพที่เห็นบ่อยๆในสังคม แบบสองแม่ลูกนี้ ..มันน่าจะเกิดมาจากปัญหาของครอบครัวทั้งสิ้น เพราะอยู่ดีๆคงไม่มีใครออกมาเดินตากยุงแน่ๆ ...ซึ่งมันก็แล้วแต่ว่าใครจะหาทางออกกันแบบไหน แก้ปัญหากันอย่างไร….
........อยากให้ทุกคนใจเย็นๆกับคนที่เรารักให้มากๆนะคะ ใช้เหตุผลอย่าใช้อารมณ์ในการตัดสินใจต่างๆ...เพราะหากพลาดพลั้งไปแล้ว มันก็ยากที่จะกลับไปเป็นเหมือนเดิมได้อีก.........
ขอบคุณนางฟ้าใจดีคนหนึ่งนะคะที่ช่วยให้สองแม่ลูกได้มีที่พักพิงในคืนนั้น....
สาวมุก / 14-06-2011
Bookmarks