ผญาเตือนใจ

[บักเซียงเหมี่ยง]

คำปากพ่อแม่นั้นหนักเกิ่งธรณี ไผพุยอแยงนบสิหุ่งเฮืองดอกไปหน้า
ไผพุวาจาต้านให้สองเขือน้ำตาหลั่ง บาปท่อฟ้าเวรก้ำท่อแผ่นดิน

[ข้าวต้มมัด]

บ๊อมีไผ๋เทียบได้ ฮ่มไทรคือพ่อแม่
ไผ๋หล่ำแลบ่บกพร่อง คนยอย่องสรรเสริญ
ตกกระเทินยามตกทุกข์ หากฉุดลุกขึ้นมาได้
อัศจรรย์จากใจ คือมีไผ๋มาซ่อย
ถืกฮ้อยไฟบ่ฮ้อน ตอนตกน้ำหากบ่จม นั้นแหล่ว

ข้าวต้มมัดมาแจมนำค่ะ แมนยุเห็นด้วยอย่างยิ่ง