แล้วแต่...ฟ้า ลม น้ำฝน ไฟ ดิน.....จะเห็นใจ
โดยหมาน้อย....
..............แล้วแต่ฟ้าจะเห็นใจ
ว่านานเพียงไหนหนอ...ที่ใฝ่รัก
จะรอฟ้าใส่ใจ..ให้ทอถัก
จะให้รัก..พันผูก........ดวงกมล
...............แล้วแต่ฟ้า..จะเข้าใจ
แม้นานไป...ที่หัวใจกี่สับสน
เฝ้าแบกรับเอา...ความทุกข์ และ ท้อทน
แม้เจ็บจน...เกินสะท้านใจเลยเชียว....
..............แล้วแต่ฟ้า...จะเชื่อใจ
มีหรือไม่?....ที่จะยอม..ไม่ได้อีกเพียงเสี้ยว
ที่ทนมาก็รับรู้.....เพียงเราคนเดียว
หรือ....ไม่เกี่ยวเสน่ห์ใด?เพราะใครกัน
..............แล้วแต่ฟ้าจะมีใจ
กี่ล้านคืนที่ฝืนไปด้วยใฝ่ฝัน
กี่หลับตื่น...ยืนนั่งนิ่งจักกี่วัน
ฟ้าเท่านั้นที่รับรู้..อยู่รับฟัง
?
..............แล้วแต่ลมจะโถมให้
พัดพาใจในรักหนักหน่วงหวัง
พัดเอาความเข้าใจ....หลั่งประดัง
พัดโถมถั่ง...รักรอ..ขอเมตตา
...............แล้วแต่ลมจะช่วยพัดโบก
ลมช่วยโกรก...โยกใจเธอให้หันหา
ความรู้สึก...ของใครสักครั้งครา
อย่าเย็นชา....ใจเอ๋ย..วอนลมวน
................แล้วแต่ลมจะพรมเป่า...
หวังลมเร้าเป่าเสก..ใจเธอให้สักหน
หวังลมช่วยคนป่วยใจให้สักคน
หวังลมบนช่วยด้วย...คนใจตรม
.................แล้วแต่ลมจะสงสาร
ใจป่วยนานการที่สั่งสม
หวังต้องการสานใจเพียงขอลม
ช่วยเป่าพรม...ปมรัก..สักครั้งที
...................................................
...............แล้วแต่น้ำฝนจะสนใจ
ว่า..จะช่วยไหม?โปรยปรายในครานี้
ให้คนรอเปียกปอนก่อนสิ้นชีวี
ให้คนดีเห็นค่า ?ความรักแท้?
.................แล้วแต่น้ำฝนจะปลอบใจ
ช่วยอย่างไร...ให้ใจฉันนั้นแน่วแน่
ให้คนหมดสิ้นกำลังใจแค่ฝนแคร์
ปลอบดวงแด...มอบไออุ่น..เป็นทุนพอ
................แล้วแต่น้ำฝนจะยินยอม
กับความพร้อมที่ใจใฝ่ฝันขอ
ถ้า...น้ำฝนให้..ใจดวงน้อยขอตั้งรอ
ประสงค์ก่อต่อสายใยให้พักพิง
................แล้วแต่น้ำฝน..จะกระหน่ำ
จะตอกย้ำเติมซ้ำคำกล่าวอิง
จะโกรธโทษน้ำฝนเพราะความจริง
คำกล่าวยิ่งสิ่งขอน้ำฝน...เธอจนใจ..
......................................................
................แล้วแต่ไฟจะให้เชื้อ...คอยอุ่นรัก
เริงสุมศักยภาพมิมอดไหม้
ให้โอบกอด..แห่งประกายแรงแห่งไฟ
ให้โหมไหม้....เผาใจเหมือนไหม้ฟืน..
................แล้วแต่ไฟจะให้เชื้อ..อุ่นคลายหนาว
มอบแด่ใจแสนร้าว.....ด้วยใจมิใช่ฝืน
ความจริงใจที่เปลวไฟให้หยิบยื่น
ไม่ขอส่งคืน...ที่ไฟให้ฉันมา.....
.................แล้วแต่ไฟจะเสริมแสงแรงแห่ไฟ
โหมเผาไหม้..ใจแหล่งอุปมา
โชติช่วงลุกเผากายไหม้กายา
โมทนาพร้อมเป็นธุลีจุณ
..................แล้วแต่ไฟ....จะปราณี
ไม่ขอหนีเพลิงไฟที่ไหม้ดุ้น
สร่างสุดเพริศเกิดสุขใจเราขอบคุณ
พร้อมไออุ่นจากไฟ...แม้ไกลลา
....................................................
...............ฟ้า...ลมฝนไฟฝากยลใจจนหมดสิ้น
เหลือเพียงดินที่ใจถวิลหา
อยากฝากใจในร่างด้วยศรัทธา
ดินกรุณาหาที่หลบกลบใจฝัง
..............แล้วแต่ดินจะยินยอม
ยินดีพร้อมอย่างใจที่ฉันหวัง
ที่ว่างเปล่า..มีไหม?ไร้จับจองยัง
ที่อาศัยนั่งอาศัยนอน...ตลอดกาล
................แล้วแต่ดิน...จะแบ่งปัน
ช่วยจัดสรรที่อยู่ชั่วกาลนาน
แล้วกลบดินสิ้นสุดอวสาน
รักเมื่อวานตำนานสิ้น....ม้วยชีวี
..................แล้วแต่ดินจะอวยพร้อม
จะยินยอมให้ไหมหนอใจดวงนี้
ขอปะปนกลายกับดินด้วยอินทรีย์
เป็นธุลี...ผุยผง....ลงเป็นจุณ
Bookmarks