หันหูมาหันตาจ้อง ดิ้งวัยทองอยากเว่าสู่
แก้มปู๋หลูผู้จั่งน้อง ปองอยากเมี่ยนแต่พะซาย
เว่าไปหลายกะอายยุเด้อค่า แต่กะจาหย่อนอยากม่วน
บ่ได้ป่วนปั่นฮีต วิถีเค้าให่เก่าหมอง...เด้อพี่น้อง
บางทีเผลอควมเว่า ยามหลงส่าวปากพาล่วง
ถึงสิป่วงไปทั่วทีป สิโงโค้งวาต่าวคืน...ดอกจ้า
อันบ่ได้ฝืนท่าทำสะดิ้ง ใจจริงนางสะดิ้งกั่ว...เด้อ
แก้มปั๋วหลัวคืออีน้อง หั่งมีแนวข่องยุหว่างใจ...นี่ล่ะ
ตั้งแต่น้อยไหย่ มาจนวาเฒ่า นั่งจับเจ่ายุในกรอบ
ครอบไว่ใน กะลาหนา หย่อนวาจา ผุเพิ่นเลี้ยง
ใจผะเดียง อยากจาต้าน บ่ขานคำที่เพิ่นวามา...เด้
อยากเซหาตั้งแต่ซู้ มาซ่อยหยู่ให่ม่วนยิน...สั่นแหล่ว
อยากถวิลไปลอย-ล่อย พออยากเตะหอยขึ่นเทิ่งฟ่า...เบิ่งเด๊
คั่นสักมาเซ พาดคอไผ แมนแลนไปนำ เขาผุนั่น !!..อุป๊าดโธ่..!!
ควมอุบาทว์คึดมาได่ ในหัวใจบ่ใสส่อง ควรต้องฟ่าวหล่ำแลมอง
อย่าหลงทางไปเกลือกกลั้ว มัวหมุ่นแมนบ่ดีเด้อ...อีนางเอย
เว่าให่เป็นเรื่องจี้-จี้ แนวดี-ดีกะมีอยู่
แก้มปู๋หลูผู้สาวน้อย ใจอย่าค้อยนำสิ่งเหลิง...เด้อนาง
อันเจ้าผู้พั้วดอกต้าง ใจอย่าฟ่าวห่างดอกแวหนี
คั่นมีดีเด้ออีนาง แมนบ่จางดอกซายย่อง
อย่าสิหมองพากันเศร้า คึดนำเขาผู้บ่แมนเด้อคำ
เขาสิขำวาเยาะเย้ย เผยไปแล่วแม่นบ่ดี
ยายขอจบพรก่อนส่ำนี่ ฤดีนางให่ใสส่อง...เด้อหล่า
อันคำวาจาบอกสอน หย่อนฮักแพงจั่งแต่งเว่า
เอาละน้อบาดเถื่อนี่ เห็นทางลงสิปงก่อน
เจ้าอย่าคึดแมนยอกย้อน คั่นสอนแล่วให่จื่อจำ
อย่าถลำบืนไปหน่า ใซ่ปัญญาคึดตรองอ่าน
ไผกะซ่างหวานมาเว่า บ่เทียบเท่าส่ำยายด่าดอกคำ
!!...ให่สูจำไว่...!!
อันควมในใจมีท่อนี่
จากอดีตที่เก็บตด
กดและข่มสะดิ้งไว่
จนวาได่เป็นไฟ (ไหม่แกบ) กะจั่งหว่ะ
หากบูซาอยู่เด้อจ้า สิ่งล้ำค่าคือคำสอน
ป้อนและแดกลงฮูหู อยู่ซู่ยามบ่มีเว้น
จั่งเป็นคนคือไทบ้าน เพิ่นบ่ขานโจดทางซั่ว
ให่หามจั่วเด้อเพิ่นเว่า อย่าซะฟ่าวเอาเสาลงหลุมเด้อ..!
...ลูกหลานเอ่ย...
อันลูกขอบูซาและนบน้อม
ในคุณของอีแมข่อย...แหน่เด้อ
ที่เลาบ่เเผลอตามใจ หากเลี้ยงไปตามแบบอย่าง
เทิ้งอีพ่อเพิ่นถางทาง ให่ลูกหย่างเที่ยงที่หลี่
...อย่าแวลี้ระหว่างเดิน...
บ่มีเขินบ่มีขาด หากวาแม่นมากล้น คือเสียงจ่มของสองเขือ
ผู้ล้นเหลือในควมฮัก ลูกตระหนักท่อแผ่นดิน และผืนฟ้า
ทั้งวาจา กาย ใจพ้อม น้อมนำมากราบคุณเพิ่น
ควมเจริญสุขทุกๆด้าน ประสานให่พ่อแม่มีแหน่เทอญ....ผุข้า
อันวาอ่วยลงโค้ง ขอปงคอนไว่หม่องนี่
"แฮปปี้ เบิร์ดเดย์ ทู มี ทู มี้"
สุขขีมั่น สันต์วันดี ที่ข่อยเกิด มื่อนี่เด้อ
ไหย่เตลิดจนวาได่ หลายปีหากพ้นผ่าน
สุขสำราญตามมื่อ สังขารร่วงไปตามวัย
อันมีแต่ใจท่อนั่น อยากแลนตำ เอาซู่อย่าง...นั่นแหล่ว
มักม่วนแซวโฮจ้นๆ เป็นซงคนผุเฒ่าน่อย นั่งงอยโพนกั้งโกบส่อง
หย่อนเลาจ้องตั้งใจไว่เป็น"ยายดิ้ง" กะเลยถืกคีงปากแปๆ
แอ..ล่ะ...แน...นั่นล่ะหน่า พี่น้องเอย
ลงบันทึกปากคำไว้ ณ วันที่28 มิถุนายน 2554 = 35 ปีผันผ่าน
ที่ควมสวยได้เหมิ่ดไปแล่วกับช่วงโปรโมชั่น ส่วนซีซั่นนี้มีเหลือไว่แต่ควมสำราญ
พ้อมสิเบิกบานไปตามสันดานแห่งตน...นั่นแล
และปล.ก่อนจาก
ขอฝากฮูปงามในอดีตไว่เป็นที่ระทึกแหน่ะเด้อพี่น้อง หย่อนบ่คึดวาจ่ะของสิงามได่อีกนั่นน๊า
อุตส่าห์ไปซอกไปไง้เอามาอ้าง ตั้งแต่เกิดไหย่เป็นคนมาบืนใส่หม่องงามได่ส่ำเห็นกะจั่งหว่ะ
ด้วยควมปรารถนาดี จากใจของยายดิ้ง...อิ้ง...อิ้ง
Bookmarks