.....................................................กลอนไทย#1
เดือนส่งฟ้า ท้องนภาประดับดาว
เบิ่งเฆมขาว นอนตะแคงห่มแสงจันทร์
อยากจะบอก ออกไปทุกคืนวัน
คนช่างฝัน คนนี้อยากมีเธอ
สายลมเย็น พัดหมอกพรมผิวหน้า
คิดไปว่า อยากไกล้ชิดเธอเสมอ
มือลูบผม กระซิบไปใจละเมอ
แต่ก็เพ้อ ฝันไปไกลห่างกัน
..................................................... ต่อด้วยผญา
ความทุกข์นั้น มาพันใจจำจ่อง........................อ้ายอยากนำมาฟ้อง ให้เผิ่นฮู้เรื่องนำ
ยามมืดค่ำ จักว่าเป็นอันได๋.............................อยากเห็นหน้าคนไค สิได้ฟังความจาอ้าย
เจ้าเป็นคนสุดท้าย กับผู้แรกเด้อคำ..................คนที่อ้ายคิดนำ เว้าบ่ปิดบังแล้ว
คิดอันได๋น้องแก้ว หวังอันได๋กะตามซ่าง...........บอกไว้โลดเด้อนาง อยากเอามาอวดเจ้า มันอยากเว้าคู่สู่แนว
จักเรื่องหยังอีกแล่ว ฮู้บ่น้อคิดฮอดเผิ่น.............เมื่อโอกาสเผชิญ ยามได๋พบพ้อหน้า สิจาเว้าเรื่องหัวใจ
อ้ายสิขอบอกไว้ ว่าพ้อไผกะตามซ่าง................บ่คือเจ้าเด้อนาง ที่อ้ายหวงแหนไว้ ในใจอ้ายแม่นผู้เดียว
ไผที่เคยเว้าเกี้ยว กะบ่แก่นหัวใจ......................ย่อนว่ามีทรามวัย เจ้านั่งในหัวใจอ้าย
.......................................... ลองอ่านเบิ่งเด้อพี่น้อง จักแม่นมันสิไปกันได้บ่บุ........ผมลองเฮ็ดเบิ่ง เพื่อเพิ่มอัถรส ในการอ่านเนาะครับ
Bookmarks