ราตรีกาลผ่านพ้อ เคยเคลียคลอกับอ้ายบ่าว
จันทร์จ้างาม งามเหมือนดั่งพักต์เจ้า อ้ายเคยเว้าใส่หู
มื่อนี้อดสูใจ ฟังรำพันสะท้านไหว น้ำตาไหลได้ยินข่าว
หัวใจน้องปวดร้าว คิดนำท้าวนี้พองกัน
คำแลงมาว่านั้น นอนฝันเห็นแต่หน้าพี่
บางราตรีสีแสงนวลเจิดจ้า มีดาราอยู่เป็นหมู่
ได้ส่งใจไปหายอดชู้ ผู้เพิ่นท่าหล่านั้งคอย
ฝากจันทร์ลอยหาอ้ายข่อย น้อยนารถหล่า คนิงหาสิบ้าป่วง
หนาวในทรวงเป็นห่วงอ้าย ชายของหล่าที่จากมา
ศิวิไลย์ ในเมืองฟ้า บ่ท่อบ้านนาเฮาดอกพี่
สุขทุกข์มีที่ผ่านพ้อ ยังรออ้ายหม่องเก่าเดิม
มาเติมฮักคนคอยท่า ซับน้ำตาบ่ให้ห่าง
คนน้องฮักฝากความหวัง มาเติมพลังให้อ้าย ชายของหล่าทุกวันคืน
คันอ้ายตื่นมาได้ยินเสียงลำลอง เข้าทำนองเพลงม่วนๆ
ให้อ้ายหวลคิดถึงน้อง คนหมองเศร้ายุผุเดียว
ไหว้พระเทียว เหลียวเบิ่งหน้า อธิฐานวาจา ให้เพิ่นรักษาพี่
ให้คุ้มครองอ้ายคนดี ของหล่านี้ตลอดไป นั้นแหล่ว
Bookmarks