พ่อแม่

[น้องไอซ์]

แม่กะพ่ออายุบรรลุเฒ่า
จำต้องเฝ้าเหย้าอยู่เคียงคู่สอง
พบใครทีหยีตาถ้าต้องมอง
ยกมือป้องสองนานรำคาญใจ
งกงกเงิ่นเดินเซเวลาย่าง
กิ่งไม้ต่างไม้เท้าก้าวสั่นไหว
ต้องก้มคลานนับขั้นขึ้นบันได
มีแรงใจใฝ่ฝันทุกคืนวัน
ลูกหลายคนพ้นอกลืมรกราก
ต่างจรจากพรากไปไกลสุดฝืน
ทิ้งพ่อแม่แก่เฒ่าเฝ้ากล้ำกลืน
ความขมขื่นเคี่ยวเข็นเป็นอาจิณ
ส่งเงินมาพอใช้ให้ตลอด
แต่อยากกอดให้เห็นหน้ากว่าทรัพย์สิน
ทุกคืนนอนถอนใจจนชาชิน
น้ำตารินรดแก้มแซมตีนกา
หัวอกพ่อแม่ที่แท้นั้น
ความผูกพันมั่นรักเป็นหนักหนา
เลี้ยงดูลูกปลูกฝังสั่งสอนมา
จึงโหยหาอาวรณ์นอนรำพึง
พ่อกับแม่หน้าย่นนอนทนทุกข์
ความเหงารุกเร้าจิตเพราะคำนึง
รอวันซึ่งลูกยากลับมาเยือน
(พอดีไปอ่านเจอมาในหนังสือเห็นว่ามันมีความหมายดีกะเลยเอามาฝากจ้าสำหรับคนที่ยังมีโอกาสที่สิได่กอดพ่อกะแม่)ขอบคุณหลายๆสำหรับคนแต่งกลอนจ้า:l-