ตกวสันต์เดือนเก้า เข้าพรรษาพวมสิเคิ่ง
ฝนรินเลิงหลั่งย้อย ไหลลงค้อยคุ่มสถาน
ธัญญาหารเขียวอ้ม ยามลมไกวใบวีแกว่ง
หน่อไม้แทงยอดพ้น แทรงหม่นซ้นหว่างกอ
ปลาเข็งค่อสะเดิดเต้น สะยานโตนขึ้นวางไข่
บ้างพ่องไหย่เหยื่อซ้น วนเกี้ยวกล่อมกัน
ปทุมวันบานบ้าง ก้านกางเกยต่อ
ตางชูช่อออกดอกดั้ว สีสิ่วพ่องขาว
ผักบุ้งทาวยอดปิ้น ไกว่ขีนแกมผักแว่น
ประดุจแขนนารถน้อง ที่เคยคล้องแขนพี่ชาย
คิดฮอดหลายเด้อหล่า มื้อห่างตายิ่งเป็นห่วง
มีผู้ควงน้องหล่าแก้ว จนลืมอ้ายแล้วล่ะไป่น้อ
อ้ายยังรอด้วยใจหวั่น มื้อห่างกันย่านใจเปลี่ยน
มีคนเวียนแวะเข้าใกล้ ย่านใจน้องนั้นเปลี่ยนนำ
คำเอ้ยคำ...คำแพงอ้าย ดูแลใจอย่าให้หม่น
คนหนึ่งคน...ที่ยังคิดฮอดแต่นาง คนหนึ่งคน...ที่บ่บางทางฮักเจ้า
ยังคงเว้า...เฝ้าแต่รอ...อยู่เด้อ คนงามเอ้ย...
Bookmarks