ผลัดใบ ผลัดใจ

นั้งมองดาว เฝ้ามองเดือน เลื่อนลอยเด่น
บางครั้งเห็น เป็นหน้าเขา ใต้เงาจันทร์
กอดความเหงา ในตัวเรา เฝ้าหวั่นหวั่น
ว่าสักวัน เธอกับฉัน คงต้องลา

สายลมโชย โบยโบกพัด ตัดใบสน
ชีวิตคน มีมากมาย หลายนักหนา
ล่วงหล่นสน ผลัดใบเวียน เปลี่ยนนานา
กาลเวลา หมุนเปลี่ยนไป ใจคนเอย

ยังตรึงติด ไม่คิดเปลี่ยน เีลียนแบบใคร
ยังคงไว้ ใจเสมอ เธอเหมือนเคย
แม้เวลา จะล่วงผ่าน ฉันยังเฉย
ไม่ปล่อยเลย ผันใจไป ให้ใครชม


ผลัดใบ ผลัดใจ