-
ศึกษาหาความรู้
แก้ไขครั้งสุดท้ายโดย lungyai1123; 19-08-2011 at 12:13.
เหตุผล: ตัวหนังสือตกหล่น
-
Banned
มันคืออะไรค่ะลุงใหญ่ เนตไม่ดี ดูไม่ได้จ้า อิอิ
-
ศึกษาหาความรู้
ลักษณะของเรื่องก็คือการทำร้ายผู้อื่น อยากฆ่าก็ฆ่าโดยที่สัตว์ตัวนั้นไม่รู้อีโหน่อีเหน่ก็ถูกกินเข้าใจยังนู๋
-
ดีเจ นักจัดรายการ
ได้เบิ่งกระทู้นี้แล้วกะเฮ็ดให้คึดปลงสังเวช
อยากกินตะผักแต่หญ้าตลอดไป เพื่อสิได้บ่ต้องไปเบียดเบียนชีวิตของไผ
จำได้ว่าตะน้อยเถ้าใหญ่ เวลาต้องฆ่าปลา ฆ่ากบ ฆ่าเขียด เวลาเฮ็ดแนวกิน
ขามป้อมต้องแผ่เมตตาและขออโหสิกรรมก่อน
จนเฒ่าแม่เลาจ่มให้ ว่าสัตว์กะเกิดมาเป็นแนวกินของคน
แต่ละชีวิตกะมีกรรมเป็นของเจ้าของเอง
ตอนนั้นกะมีคำถามในใจตลอดเลยจ้าว่า เฮาเลือกที่สิบ่ฆ่าบ่ได้ตริ
ให้คนอื่นฆ่าแทน แต่อีกใจหนึ่งกะคึดว่า การที่เฮาฆ่าสัตว์พวกนี้
กะเพื่อเป็นอาหาร เฮ็ดให้พ่อแม่ น้องเฮาต้องอิ่ม มันกะสิขัดแย้งกันแบบนี้ตลอดจ้า
แต่พอเรียนจบได้มาอยู่ไกลบ้าน ใช้ชีวิตคนเดียวส่วนใหญ่
กะเฮ็ดให้เฮาเลือกได้ โดยการที่บ่ต้องเฮ็ดแนวกินอิหยังมากมาย
ซื้อแนวกินสำเร็จ(ที่คะเจ้าฆ่ามาเรียบร้อยแล้ว) มากินง่ายๆ
อยากกินป่นปลากะซื้อปลาทู(ที่คะเจ้านึ่งแล้ว) มาป่น
เพราะแอบเข้าข้างเจ้าของว่าคือสิบ่บาป แล้วเฮากะบ่ได้เป็นคนลงมือเอง
บ่ได้เห็นภาพสยดสยองแบบนั้นด้วยตาเจ้าของเอง
ขามป้อมกะบ่รู้ว่าถึกหรือผิดจั่งได๋ แต่กะพยายามที่สิบ่สรรหาอิหยังที่แปลกๆ
พิสดารมากินสักท่อได๋ กินธรรมดาๆ อันแนวได๋เฮาเคยกินตะตอนน้อยๆ
เป็นกบเป็นเขียดนี้ เวลาเห็นคะเจ้าเฮ็ดมากะรู้สึกอยากอยู่ แต่ถามว่า
ให้ไปซื้อมาเฮ็ดกินเองบ่กะบ่จ้า
เพราะมันกะบ่ได้อยากกินจนทนบ่ได้ เฮาสามารถหาแนวอื่นกินทดแทนได้อยู่
เว้าไปเว้ามากะวนอยู่ความเก่า หาหม่องลงบ่ได้จ้อย
ขอบคุณลุงใหญ่หลายๆสำหรับกระทู้นี้จ้า
ขอไว้อาลัยให้แด่สัตว์ทั้งหลายที่อุทิศชีวิตให้มวลมนุษย์ได้อิ่มท้องนำจ้า สาธุ
-
แบ่งปันความรู้และประสบการณ์
เชคสเปียร์ นักเขียนชาวฝรั่งเศสเขียนเอาไว้ว่า ชีวิตคือโรงละครโรงใหญ่ มนุษย์ทุกคนคือตัวละครบนโลกใบนี้ หมดลมหายใจก็หมดบทบาทบนโรงละครกันไป ฟังเพลงโลกคือละคร ของสุเทพ วงศ์คำแหงแล้วจะเข้ากับบรรยากาศและได้อารมณ์ดีครับ ยังมีแรงอยู่ยังมีลมหายใจอยู่ก็ต่อสู้ชีวิตกันไปตามบทบาทของตัวเองบนโลกใบนี้ครับ
-
Banned
อ่อ..ลุงใหญ่..อิอิ เกิดมา เคยฆ่าแต่มดกับยุง อิอิ แต่ฆ่าเป็นบางโตที่มันมาเบียดเบียนเฮาอิหลี กำลังกัดอยู่จั่งซี่ล่ะ ปกติเป็นคนที่ยุงบ่อกัด กะเลยไคแน่ ส่วนสัตย์อื่นๆบ่อเคยฆ่าเลย ล่ะก้อเคยทำร้ายชีวิตสัตว์โดยไม่ได้ตั้งใจยุ ขับรถเหยียบงูกับคางคก2ครั้ง พยายามหลบแต่ หลบไม่พ้น พอเหยียบเราก็จะพูดในใจขอโทษเราไม่ได้ตั้งใจ ไปสู่ที่ชอบๆ ขับรถเจองูหลายครั้งอยู่ ถ้าไม่ขับเร็วมองเห็นทันก็จะปล่อยให้เขาผ่านไปก่อน เขาก็คือชีวิต1ชีวิตเหมือนเรา..อิอิ
-
แบ่งปันความรู้และประสบการณ์
ต่อจากนี้ไป......
สิกินข้าวบ่ายน้ำแข็ง
กินข้าวบ่ายบักค้อ บักแงว...
กินข้าวโฮยเกีย ข้าวบ่ายบักก่อ บักหว้า และหว่ดข่า ....โอววว ชีวิตเนาะครับ
เป็นตะหลูโตนเนาะครับลุงใหญ่.....ทุกชีวิตกะฮักชีวิตเจ้าของ
(แนะ ...คั่นเฮาไปกินข้าวบ่ายบักก่อ บักหว้า แล้วบ่างแล้วกระแต สิกินหยาง..บาดนิ)
-
ศึกษาหาความรู้
ลุงใหญ่ครับ ขอบคุณหลายๆๆๆๆๆ เบิ่งแล้วกะพบว่า ชีวิตทุกชีวิตก็รักตัวเอง แต่มนุษย์เรานี้หละ
คือผู้ไม่รู้จักพอ ทำให้ผู้อื่นเดือนร้อน น่าสงสารครับ
อโหสิกรรมด้วยเถิด สาธุ
Tags for this Thread
กฎการส่งข้อความ
- You may not post new threads
- You may not post replies
- You may not post attachments
- You may not edit your posts
-
กฎฟอรั่ม
Bookmarks