เกิดกำแหงด้วยแรงกล้า
โทษอาญาบ่ได้ตื่น ขืนปลายหอกกระบอกทื่น
ฮอดแนปืนสิยิงใส่ เพื่อประชาธิปไตยไผต้องสู้
ยืนหยัดอยู่บ่เคยถอย อย่าฟ้าวเหลิงลมลอย
เดี๋ยวโดนสอยกันแดดิ้น ฮอยมลทินดำกะด่าง
พวกมือวางสิขย้ำ ลงหลุมดำเกือกขี้ฝุ่น
เนรคุณหรือรักชาติ ลุอำนาจแบบยึดโยง
ตัดสินลงให่ตรงเป้า ซากปรักเก่าพือลงดิน
จักชีวินที่ล้มหาย จักวอดวายที่อดกลั้น
กี่เจ็บที่เหน็บกัน อีกกี่วันจะร่มเย็น
รักชาติขาดกระเด็น ผ่านยุคเข็ญจนเป็นศูนย์
ยังเหลือเกื้อการุณ สิ่งค้ำจุนเจตนา
เพียงแต่รัฐอย่าอัตตา ถือมิจฉาทิฏฐิชน
ทุกกระบวนล้วนวก-วน ผู้ทุกข์ทนคือประชา
ทุกหย่อมย่อมเลิกรา ไร้อาณาธิปไตย
กี่ยุคทุกสมัยเราอยู่ได้สวัสดี
Bookmarks