คนจนกะคน
อยู่นำดินกินนำหญ้า อยู่กินตามประสาของชาวนาชาวไฮ่
บ่มีเงินล้นไถ่บ่มีเบี้ยบาทแบ้งค์บ่มีบ้านใหญ่โต
บ่มีรถคันโก้ขี่โอ้อวดพวกสาวสาว
มีแต่ขาสองทางสิย่างเดินจนดำด้าน
งานกะทำกลางลมฟ้า กลางงานนาแดดเผากี่
บ่ได้ทำงานดีนั่งห้องแอร์แบบโก้โก้สนุกเอ้อวดทรง
โส่งกะนุ่งแต่โส่งโตเก่าเหม็นตมปลัก
สาวได๋น้อสิมามักย้อนทุกข์ทนจนไฮ้
ไปทางได๋เขาฮอดเหม็นขี้หน้า ราคามีบ่ส่ำหมา ของคนรวยเลื้ยงไว้เบิ่ง
หาหอยปูเลี้ยงปากท้อง ยาใส้ บ่ให้ตาย
ถึงสิจนสิไฮ้ บ่เคยจ่มให้คนเห็น ดอก
อดสาทำความดี ส่ำเจ้าของสิทำได้
บ่ได้ไปหาเว้าโสความ ส่อเสียด
บ่เบียดเบียนเพื่อนบ้าน หาจี้ ลักขโมย
มีตะโตงโตยเว้า ปลอบคนเหงา บ่ให้น้อยใจหม่น
แนวว่าเกิดเป็นคน มาใช้กรรมท่อนั้น อย่าหลงอ้างว่าเด่นดัง
อนิจจัง บ่มีหยังสิค้ำฟ้า พวกบุตรีบุตราฟังไว้ใจคิดฮ่ำ
สามัคคี สมควรทำ อย่าทำตนอวดอ้าง เกินพวกมนุษย์คน เด้อหล่า
อ้างข้อความนี้
Bookmarks