ย่างเลาะห้วย ดอกผีพวย ลอยล่อง
จอกแหนลอยในหนอง ปลาตะเพียนขี้ก้าง เทียวบ้อน สวบกิน
แมงปอบินเทิงฟ้า เขียดจ่านา ฮ้องแอ้บแอ้บ
ปลาค่อแหบเหยื่อล่อ เบ็ดเสี้ยว เกี่ยวตะขอ
กอส่างไพ หน่อเหลืองส่วย สับมา เสิ้มกับแจ่ว
ไผกินหลาย กะหากเกิดฮ้อนท้อง หายาแก้ กะบ่ทัน
กลางวันย่างเบิ่งต้นข้าว ตามคันนา ระวังโรค
คันสังเกตพบพ้อ ฟ้าวหาแก้ อย่าปล่อยโดน
ถอนดูโคน กอข้าว บางกอ ทรงเหลืองหล่า
ให้สังเกตสังกา อาจสิมีพวกบ้ง หนอนกอเข้า อยู่ใน
พวกเพลี้ยไฟเพลี้ยแป้ง พวกราดำ ราด่าง
ให้ขยันฉีดน้ำสัม ควันไม้ ไล่แมลง
สารเคมีแพงเอาฮ้าย อันตราย มาพร้อมพร่ำ
ให้พวกเจ้าน้อมนำ ความพอเพียงพ่อบอกไว้ เอามาใช้ให้เกิดผล
เฮาคนจน อย่าดิ้นรนสิค้าซ้าง คือคนรวย ผุถงต่ง
ขาหวิดดินผั่นสิล้ม เจ็บส่วง เน่าใน เดะ
มีพอใช้กะจั่งใช้ อย่าฟ้าวซ่าว หาทางยืม หลายนา
ให้พลิกดิน ทำกิน อย่าหา แต่ทางซื้อ
คือดั่งคำโบราณเว้า เข้าทำนอง สอนสั่ง
“ให้ค่อยแกะค่อยไง้ มันสิได้ต่อนคำ”เด้หลาน
...ยินเสียงกอไผ่บ้าน สีเสียด เสียงสาน
เป็นตำนานของชาวนา ปี่เพลง บรรเลงทุ่ง
โพนกกกุงเย็นฉ่ำ ฝนฮำใบ ดังโคบโคบ
กบคางลายเขียดโม้น้อย หลบซ้น ใต้ฮ่มตอง
สายลมหวิวล่วงต้อง ใบข้าวปั่น เป็นลอน
นั่งสะออนปานทะเล คลื่นไสว ใบข้าว
อยากมีสาวมาเว้า กลางนา คือสิเป็นตาเบิ่ง เนาะ
เป็นเทพีแห่งทุ่ง สิสุขล้นกว่าไผ
ใจมันครวญถึงน้อง สาวมันปลา นางฟ้า ของพี่
เจ้านั้นหลบหลีกลี้ หนีอ้าย เข้าสู่กรุง
ป๋าให้คอยอยู่ทุ่ง คะนิงฮ่ำ คอยหา
กลับมาเด้อดอกมันปลา อ้ายเฝ้าคอย ทุกแลงเซ้า
กลับมาดูต้นข้าว กำลังมาน พวมสิซอด
กลับมากอดอี่แม่น้อง ให้เลาซุ่ม ซื่นใจ
กลับมาเก็บหมากไม้ ให้เฒ่าพ่อ ได้ซิมรส
ต้นผักหวานกำลังงาม ท่าเจ้ามา เก็บต้ม
กลับมาดมสองแก้ม ตายาย พ่อกับแม่
เจ้าอย่าแซลืมบักอ้าย ผู้หมายซ้อน บ่อนใจ... เด้อหล่าเอ้ย
..............................