เทศนาพุทโธแจ้ง พอปานแสงส่องสว่าง
วิถีทางที่มืดหม่น เล่าเลยพ้นอนธกาล
อภัยทานทั้งสองเบื้อง ความขุ่นเคืองและแค้นคั่ง
พอได้ฟังธรรมพระเจ้า ความมุมเม้ากะส่วงหาย
พระพุทโธทรงสอนไว้ ให้หายโกรธเคืองกัน
สร้างสัมพันธไมตรี เพื่อยุติเวรกรรมเกี้ยว
สองกะเหนี่ยวนำน้อม ยอมอภัยใจกะส่วง
ปานว่าดวงสุรีย์โรจน์ โผดแสงแจ้งแห่งหทัย
ยักษิณีกะเลยได้ สังฮอมใจถวายบาท
ขอนุญาตพระองค์เจ้า ขอเข้าเฝ้าจำศีล
องค์มุนินทร์ยินเสียงซร้อง ทรงสั่งกุลธิดา
เจ้าจงพายักษิณี ไปอยู่เฮือนนำด้วย...
ขอเว้าอ่วยย่นย่อ หย่อเรื่องลงลัด
ขอนุญาตตัดตอน หาหม่องม่อนสิลงได้
คันว่าไปแฮ่งยาวเยิ้น เดินตามเรื่องนิทานหลัง
ย่านคนฟังหรืออ่านเจอ สิหลงเผลอหลับจ้อย
จึงขอถอยหย่อบทบั้น พรรณนาว่าหม่องหม่อ
นางกุลธิดานั้นน้อ ได้ยกยอนางยักษ์ไว้ ให้เนาว์ซ้นแม่นอยู่เถียง...สาแหล่ว
ตามพอเพียงเนาว์เถียงน้อย คอยเบิ่งนาเฝ้าไฮ่
นางกุลธิดากะได้ คอยส่งข้าวและน้ำ ซูค้ำยักษิณี
ยักษ์หากมีมนต์กล้า ฤทธาที่แข็งแกร่ง
แม่นปีได๋ฝนแฮง หรือปีได๋ฝนหล่า ฟ้าแล้งแจ้งสหาย
ย่อนว่าหวนฮู้ด็ เหตุฮ่อมทางการฝน
ว่าสิวนเวียนตก น้อยหลายในปีนี้
ฝนบ่มีให้เจ้าเฮ็ดนาหลุ่ม คันฝนซุมให้เจ้าหยับย้ายย่าง
ทำนาทางหม่องโคกเยิ้น เขินข่อนบ่อนสิควร…
นางกุลธิดากะได้ซ้วน กระทำการตามกล่าว
กะเล่าเลยได้ข้าว จนขางเล้าว่าเอ่นกลาง
ส่วนว่าทางไทบ้าน โจทย์ขานเซ็งซ่า
ถามไถ่ความเป็นมา มีตำราหยังเจ้า จั่งหมานข้าวสุปี..
กุลธีด์เลยแจ้ง แถลงการณ์ความจริง
ที่ได้อิงอาศัย ยักษ์สหายภายพุ้น
คอยค้ำจุนหนุนช่วย บอกทางอ่วยหม่องแว่
ซุมไทบ้านกะเลยแห่ เฮ็ดนาตามคำเว้า เลยหมานข้าวแม่นสุคน...
พอหน้าฝนวนมาเกี้ยว ต้นข้าวเขียวเป็นอุ่มทุ่ม
พวกหมู่ซุมไทบ้าน เลยจาต้านสิแต่งทาน
เพื่ออภินันทนาการเจ้า ยักษิณีมีคุณใหญ่
บอกฝนฟ้าพี่น้องได้ ให้หมานข้าวสุปี
ต่างกะมีข้าวน้ำ เทิ่งโภชน์พาเหวย
ทั้งของหวานของคาว กองปานเขาภูน้อย
ยักษ์เลยคอยแบ่งไว้ ปันไปเป็นหลายกอง
มีผสมเสกัน จัดแต่งทานพระสงฆ์เจ้า
กะเลยเอาเลขหมายไว้ เขียนใส่กองทาน
ยอถวายพระสงฆ์ ตามแต่องค์สิจับได้
ความเป็นไปดอกจั่งซี้ ประเพณีเริ่มก่อ
บุญข้าวสากนี้น้อ คือสลากภัตต์นั่นแหละ จำไว้แหน่สุคน...
นับตั้งแต่เริ่มต้น อดสาด้นผญาแต่ง
กว่าสิแยงเห็นหม่องตั้ง เอวังนี้แม่นเมื่อยหลาย 5555
ผู้ข้าขอยอไหว้ แด่อัญญาทุกๆท่าน
คันหม่องได๋ผิดเพี้ยง สำเนียงพลาดโปรดอภัย
คันหม่องได๋บ่ถืกต้อง ผิดทำนองสังวาส
คันแม่นขาดเขินบ้าง ขอทางท่านได้ต่อเติม
ขอให้เสริมแซมซ้วน กระบวนความที่ขาดแหว่ง
ขอให้แยงเบิ่งน้อง ผู้เฮียนหน่อยถ่อยผญา...
สิขอลาลงแล้ว นิฏฐิตังเอวังก่อน
พอฮอดตอนหน้าพุ้น จั่งหวนพ้อแม่นพบกัน..ใหม่เด้อ ขอรับ..อิอิ
นางเว้านำบ่เป็นดอกจ้า แนวนี้ อิอิ ขอติดตามอ่าน เอาเด้อจ้า เผิ่นอาจารย์
อ้างข้อความนี้
Bookmarks