ขอสาธกยกกลอนซี้ ประเพณีฮีตเก่า
ถึงเรื่องราวตั้งแต่เค้า สำเนาคู่ถิ่นอีสาน
เป็นตำนานแต่กาลพุ้น ประวัติบุญกลางเดือนสิบ
ขอยกหยิบนิทานธรรม น้อมนำมาเผยแก้
พอได้แผ่ให้โลกรู้ ตามฮูที่เฮียนอ่าน
เป็นหลักฐานตามจารีต ฮีตเค้าแต่เก่าหลัง
ขออภิวาทะตั้ง ยังคุณพระไตรรัตน์
พรพิพัฒน์ปกเกศเกล้า กวมกุ้มแผ่ผาย
ยอมือนบนอบไหว้ ปิตุเรศมารดา
ทั้งครูบาอาจารย์ โปรดประทานป่องอ้อ
แม่นติดขัดในข้อ ขอให้มีหม่องแหว่
ขอให้แลเห็นช่อง ขอให้มองเห็นส้น บาดยามด้นดั้นผญา..สั่นแหล่ว....
บัดนี้...สิได้พรรณนาเรื่อง ที่เล่าขานนานมา
มีบุตรากุฎุมพี บิดาตายวายชนม์แล้ว
เหลือแต่แม่มิ่งแก้ว กวมกุ้มเกศกระหม่อม
ผู้ถนอมกล่อมตุ้ม ออยอุ้มให้ใหญ่มา
คราบุตราชันสาถ้วน สมควรสมรสแต่ง
แม่จัดแจงแต่งลูกใภ้ หวังมาให้แม่นคู่เฮียม
ฐานะเทียมทงท้าว สวยสาวดรุณแรก
บ่ผิดแผกล่วงล้ำ สองก้ำพร่ำเสมอ
แต่..ทุกคนเด้อในโลกนี้ บ่ห่อนมีครบทุกสิ่ง
ความเป็นจริงมีอิงอ้าง เขินขาดบ้างบ่ต่างกัน
ภรรยาท้าวนั้น เกิดเป็นหมันบ่มีบุตร
สิสิ้นสุดสูญสืบสาย จั่งได้หมายหญิงใหม่ซ้อน
พอได้ซอนเลยหลงส่าว ป๋าเมียเก่าให้เหงาจิต
นางเลยคิดริษยา พร่ำพรรณนาน้ำตาย้อย.....
“โอ้..พี่เอ้ย..น้องนี้คอยคองถ่า ภัสดาบ่มาแหว่
ไปหลงแซ่ซมเมียน้อย ปล่อยให้น้องนี้นั่งเหงา
ลืมเมียกกเมียเค้า ไปหลงสาวขึ้นใหม่
ส่างอ่วยใจให้คะเจ้า ให้สาวเฒ่านี้นั่งซึม
เหมิดซากฮักอ้ายบ่ปลื้ม ซ้ำมาตื่มให้ใจเจ็บ
คือดั่งเหน็บหนามแทง ถั่งในมะโนเนื้อ
คอยเศษเหลือฮักจากอ้าย ใจดวงเดียวมาปันแบ่ง
เจ็บปวดแฮงอิดอ่อนล้า พอปานฟ้าผ่าสมอง
เมื่อสุดทนจำเป็นต้อง หาป่องสนองตอบ
ลืมผิดชอบชั่วฮ้าย กำเนิดนางมารร้าย ณ บัดนาว..ฮ่าๆๆๆ
เฮานี้เป็นเมียเค้า สิเอาอุบายมาล้ออ่อย
กำจัดนางเมียน้อย ให้มอดม้อยมรณา..ก่อนแหล่ว..”
พอแต่ได้ว่าแล้ว เลยลงจากเฮือนตน
หยิบยาฝนฟ้าวด่วนหา เฮือนภรรยาผู้เป็นน้อย
ทำเป็นสอยวอยหน้า จ๊ะจ๋าอ้อยอิ่น
“แม่นอยู่กินสบายบ้าง หรือนางหล่าขาดเขิน
พี่ดุ่งเดินมาหาน้อง ด้วยใจจ่องจำนงหมาย นางเอ้ย..
เฮาฮ่วมชายคนเดียวกัน สร้างสัมพันธ์ไมตรีไว้
คันมื้อได๋นางหล่า ถือครรภาให้บอกพี่
มียาดีสิให้น้อง รับรองเรื่องสรรพคุณ
เป็นยาคูณควรค้ำ บำรุงคิงบ่ให้หล่า
บำรุง-ภา เพียบพร้อม ถนอมตุ้มสู่ขนาน
ยามหญิงมานท้องโย้ ความโสภาสิล้าหล่อย
ความงามถอยถดเข้า เอายานี้เข้าซ่อยซู
เจ้านั้นผู้งามเพี้ยง เพียงสาวสวรรค์แต่ง
ให้เจ้าแพงความงามไว้ อย่าสุให้หล่าถอย..เด้อนางเด้อ”..
ผู้ข้าฝอยมาฮอดบั้น ภรรยาหลวงมาล่ออ่อย
ยาแท้งลูกให้เมียน้อย สำออยเอื้อนเอ่ยความ
เป็นไปตามกรรมสร้าง เมียน้อยนางบ่ฮู้เหลี่ยม
บ่ได้เตรียมท่าต่อสู้ หวนฮุ้ฮ่อมอุบาย
ลูกมาตายแท้งในท้อง ตั้งสองคราจั่งคึดฮ่ำ
เป็นย่อนกรรมข่อยยิ่งยวด ให้หมอตรวจเบิ่งกะนา...
หมอตรวจแล้วบอกว่า เป็นย่อนยาที่กินก่อน
เข้าบั่นทอนให้ลูกแท้ง จึงจาแจ้งแก่กะใจ
“อุกฤทัยที่หลงเชื่อ ไปหลงเซื่อคำหวาน
หลงซาบซ่านหฤทัย ลุ่มหลงใหลนำคำล้อ
แกล้งยกยอตอแหลปิ้น หลงถวิลนำคำม่วน
ล่อให้กินน้ำง้วน ที่แซมซ้วนสิ่งเบื่อเมา
ตั้งสองคราวที่เฮาแท้ง ลูกแดงมรณาต
ชีวาวาตด่าวดิ้น สูญสิ้นแม่นบ่ยัง
ย่อนว่าฟังความเว้า หูเบาเชื่อคนง่าย
ลูกมาตายแม่หัวปู้ บ่หวนฮู้ฮ่อมการณ์
นับแต่มื้อนี้นั้น คันถือครรภ์สิปิดเสื่อง
บ่ให้ข่าวราวเรื่อง เถิงเบื้องผู้ใจมาร…
Bookmarks