ปราศจากชีวจิตชีวิตคงหาไม่ชีวจิตกับชีวิตคนไทย

ช่วงปี 2540 โรครูมาทอยด์เล่นงานดิฉันจนปวดทั้งแขน ขา และทุกอวัยวะ แทบจะขยับไปไหนไม่ได้ แม้จะไปปรึกษาหมอแผนปัจจุบันไม่เคยขาด ได้ยาเพื่มขึ้นเรื่อยๆ จนกลายเป็นกินครั้งละเกือบกำมือ แต่อาการกลับแย่ลงและรู้สึกเหมือนกำลังก้าวเข้าสู่ จุดสุดท้ายของชีวิต จนต้องเขียนจดหมายลาตาย ทิ้งไว้ให้ครอบครัว

ดิฉันชื่ออ้อย โฉมไฉไล พิพัฒน์ไชยศิริ จึงตัดสินใจเข้าคอร์สชีวจิต ซึ่งสมัยนั้นยังจัดกันที่เดอะเลกาซี่ รีสอร์ท กาญจนบุรี ดิฉันออกไปเทเบิ้ลทอล์กในมื้อหนึ่ง กล่าวเล่าถึงความทุกข์ทรมานด้วยความเจ็บปวด จากโรคที่เป็นแต่ได้รับคำแนะนำจากอาจารย์สาทิส ให้ปฏิบัติตัวตามแนวทางชีวจิต กลับจากกาญจนบุรี ฉันเลยถือถุงข้าวกล้องเข้าครัวประกาศต่อหน้าแม่บ้าน ว่าฉันจะหักดิบเปลี่ยนแปลงอาหารที่กินอยู่ ให้เป็นอาหารสุขภาพตามแนวทางชีวจิต และเริ่มรำกระบองอยู่ในบ้านตัวเอง ซึ่งอาการปวดที่เคยเป็นก็ทุเลาขึ้นเรื่อยๆ

เมื่อเห็นผลดีจากประสบการณ์ตรงของดิฉันเอง ด้วยธรรมชาติเป็นคนชอบช่วยเหลือแบ่งปันสิ่งดีแก่คนอื่นอยู่แล้วจึงเชิญอาจารย์สาทิส อินทรกำแหง ไปบรรยายให้ความรู้เรื่องชีวจิตที่มหาวิทยาลัยขอนแก่นในปี 2541 อาจารย์สาทิสก็มอบหมายภาระสำคัญให้ดิฉัน นั่นคือตำแหน่งประธานชมรมชีวจิตขอนแก่น

ช่วงนั้นดิฉันเพิ่งกลับจากคอร์สแค่ 2-3 เดือนเอง แต่ดิฉันทำอาหารชีวจิตให้อาจารย์ทานได้ ท่านก็คงทึ่ง ตอนนั้นมีคนถามว่าจะติดต่อเรื่องชีวจิตได้อย่างไร อาจารย์ก็เลยบอกว่าให้ติดต่อพี่อ้อยได้เลย เป็นประธานชมรมชีวจิตขอนแก่น

่ เมื่อรับตำแหน่งนี้ หน้าที่ความรับผิดชอบมากมายก็ตามมา นอกจากคอร์สสุขภาพที่จัดปีละ 2 ครั้งแล้ว ฉันยังเป็นตัวตั้งตัวตีจัดกลุ่มรำกระบองขึ้นในสวนสาธารณะ และต่อมาได้ขยายไปยังจังหวัดอุดรธานีในเวลาต่อมา ซึ่งได้ทั้งสุขภาพกายที่แข็งแรงสมบูรณ์เพราะเหนียวแน่นกับการกินอยู่ตามแนวทางชีวจิต และสุขภาพใจจากกำลังใจของเพื่อนพ้อง

สำหรับชมรมชีวจิตขอนแก่นที่รับผิดชอบอยู่ ด้วยความมุ่งมั่นที่จะเผยแพร่แนวคิดของท่านกูรูสาทิส ทำให้ขณะนี้ชีวจิตก็กลายเป็นที่รู้จักแพร่หลายในแถบภาคอีสาน และสามารถผนึกกำลังรวมตัวเป็นกลุ่มก้อนได้ในเวลาที่ชาติต้องการ

นับถึงวันนี้ ดิฉันก็ใช้ชีวิตตามแนวทางชีวจิตมานานเกือบเท่าอายุนิตยสารชีวจิตแล้ว เมื่อลองย้อนทวนว่าถ้าประเทศไทยไม่มีอาจารย์สาทิสและชีวจิต จะเกิดอะไรขึ้นกับผู้หญิงวัยห้าสิบอย่างดิฉันบ้าง กล้าพูดได้เต็มปากเลยว่าถ้าไม่รู้จักชีวจิต วันนี้คงตายไปแล้วเพราะยาแก้อักเสบตัวหนึ่งที่กินนั้นแรงมาก เป็นยาประเภทเดียวกับที่เขาใช้รักษามะเร็งหรือเอดส์เลยล่ะ ซึ่งต่อไปร่างกายก็จะดื้อยาตามสูตร หลังจากนั้นคงลงเอยด้วยมะเร็งและไม่เหลือชีวิตรอดแล้วล่ะ


ที่มา : นิตยสารชีวจิต
ขอบคุณพื้นที่บอร์ดบ้านมหาดอดคอม