เมื่อหัวใจไม่ต้องการชัยชนะ
เรื่องสั้นเยาวชนสีขาว ตอน เมื่อหัวใจไม่ต้องการชัยชนะ
อารี นำเสื้อโปโลสีเหลือง ที่ต้องใส่พร้อมกางเกงวอร์มในวันที่มีวิชาพลานามัย ของวีนา น้องสาวมาเย็บตรงชายเสื้อที่ตะเข็บหลุดลุ่ย ออกมา เธอนำเสื้อตัวนั้นมาร้อยด้าย แล้วสอย แต่บังเอิญด้ายหลอดเล็กๆ ที่มีอยู่ไม่เพียงพอ จึงวางเสื้อลงตรงทางเดินไม้ริมคลองหน้าบ้าน ซึ่งอยู่ในสลัมแห่งหนึ่ง บ้านของเธอเป็นบ้านที่มีข้างฝาเป็นกระเบื้องฝ้าที่เก็บมาได้จากกองขยะ ที่บ้านคนรวยทุบทิ้งแล้วนำมาทิ้งที่กองขยะแห่งนี้
บ้านที่อยู่ริมคลองเล็กๆ ชานเมืองของจังหวัดแห่งหนึ่งที่ไม่ขอกล่าวฯ ปลูกตามมีตามเกิดยื่นเข้าไปในคลอง พ่อกับแม่มีอาชีพขายของเก่า ทุกวันพ่อกับแม่ต้องขี่รถซาเล้งห่อข้าวออกไปหาของเกาและรับซื้อของเก่าตามบ้าน ตามถนน ทั่วไป
บางทีโชคดีไปพบกองบุญใหญ่ที่แจกข้าวสาร แจกปลากระป๋องของมูลนิธิต่างๆ ก็จะเข้าแถวรับของแจกไปด้วย อาจจะเวียนสักรอบหรือสองรอบเพื่อได้ข้าวสารมาดำรงชีวิตที่เป็นอยู่
แม่ของอารีเล่าว่า บางทีโชคดีไปเจอตึกที่เขาทุบทิ้ง ก็จะไปร่วมประมูลซื้อเหล็กของซากตึกร่วมกับเพื่อนๆ ชาวซาเล้ง ในวันนั้นพ่อจะเอาจอบ เสียม ชะแลงไปด้วย ชีวิตความเป็นอยู่ในเมืองนี้ ก็ถือว่าลำบากมากสำหรับคนไม่มีเงิน แต่พ่อบอกว่าถึงมีเงินน้อยหน่อย แต่ถ้าชีวิตพอเพียงก็พอมีอยู่มีกินไม่อดตายถ้าขยัน พ่อนำผักบุ้งมาทิ้งไว้ในคลอง สำหรับเป็นอาหารยามยาก พวกชาวริมคลองที่มีคนหลั่งไหลมาอยู่มากขึ้นแล้วก็พาไปไหว้วอนต่อน้ำประปามาใช้จากตึกหน้าบ้าน แล้วช่วยกันออกเงินกันเวลาบิลค่าน้ำมาเก็บ โดยเจ้าของตึกไม่ต้องเสียเงินให้ พวกชาวคลองแบบพวกเราก็จะพากันถือถังน้ำไปรองมาเก็บไว้กินไว้ใช้ จากก๊อกน้ำประปาหนึ่งเดียวนี้ และขอต่อไฟฟ้ามาใช้ด้วยวิธีการแบบเดียวกันนี่เอง
อารีและวีนา เรียนในโรงเรียนเทศบาลของที่นี่ และโชคดีที่โรงเรียนมีอาหารกลางวันให้นักเรียนได้รับประทานกัน ทำให้ไม่ต้องขาดแคลนอาหารกลางวันมาก
หลังจากที่วางเสื้อทิ้งเอาไว้ และกำเงินเหรียญบาทไปซื้อด้ายมาเย็บเสื้อต่อนั้น พอกลับมาถึงบ้านพบว่าเสื้อสีเหลืองตัวนั้นหายไปแล้ว มันหายไปแล้วจริงๆ อารีรู้สึกผิดต่อน้องสาวมาก ทำให้เสื้อสีเหลืองตัวเดียวของน้องสาวอันตรธานหายไป รู้สึกสิ้นหวังมาก
อารีบอกวีนาว่าเสื้อโปโลสีเหลืองตัวนั้นหายไปแล้ว...
สองคนพี่น้องตกลงกันว่าจะเปลี่ยนกันใส่ในวันที่มีวิชาพลานามัย ซึ่งบังคับให้นักเรียนต้องใส่ เพราะไม่อยากให้แม่ต้องเสียเงินซื้อเสื้อตัวใหม่อีกครั้งหนึ่ง มันคงไม่มีปัญหาเกิดขึ้น ถ้าโรงเรียนไม่เปลี่ยนนโยบาย สำหรับการแต่งตัวเกิดขึ้น
แต่โรงเรียนได้ประกาศใหม่ว่า ให้วันศุกร์ทุกคนต้องใส่ชุดกีฬาของโรงเรียน อารีและวีนา จึงนั่งปรึกษากันว่าจะผลัดกันใส่เสื้อโปโลสีเหลืองคนละอาทิตย์
วันศุกร์แรกของประกาศของโรงเรียน วีนาใส่ชุดกีฬาเต็มรูป ส่วนอารีใส่ชุดนักเรียน ครูเรียกอารีไปถามว่าทำไมไม่ใส่ชุดกีฬามา อารีบอกว่า
“หนูลืมค่ะคุณครู เลยไม่ได้ใส่ชุดกีฬามาค่ะ”
ครูบอกว่าอาทิตย์ต่อไปห้ามลืมนะถ้าลืมอีกครูจะทำโทษ เรื่องผิดระเบียบของโรงเรียน
ผ่านไปได้อาทิตย์หนึ่ง
อาทิตย์นี้อาทิตย์ที่สอง วีนาแต่งชุดนักเรียน ส่วนอารีแต่งกายชุดกีฬาเต็มยศ ครูหันมาเล่นงานวีนา ว่าทำไมไม่ใส่ชุดกีฬามาโรงเรียน ขณะที่เข้าแถวคนอื่นสีเหลืองหมด ส่วนวีนาสีขาวอยู่คนเดียว วีนาแก้ตัวไปว่า
“หนูเสื้อซักเสื้อตากแล้วยังไม่แห้งค่ะคุณครู มันเปียกมากหนูเลยไม่ใส่มา”
ครูคาดโทษวีนาไว้
พออาทิตย์ที่สามของการประกาศของโรงเรียน อารีต้องแต่งชุดนักเรียน ส่วนวีนาแต่งชุดกีฬาเต็มยศ
คราวนี้ไม่มีคำแก้ตัว ครูได้ลงโทษโดยการให้มายืนโชว์หน้าเสาธง และพูดบอกนักเรียนหน้าเสาธงไม่ให้ทำแบบนี้อีก เพราะผิดระเบียบของโรงเรียน
อายก็อายมาก แต่ไม่มีทางเลือก เพราะมีเสื้ออยู่ตัวเดียว ทั้งอารีและวีนาเลยตัดสินใจที่จะผลัดกันขาดเรียนในวันศุกร์ เพื่อไม่ให้ถูกวิพากษ์วิจารณ์หน้าเสาธง พ่อคงผิดปกติบ้าง แต่ไม่มีเวลาที่จะอยู่บ้านมากนัก เพราะต้องออกจากบ้านตั้งแต่ตีห้า
วันหนึ่ง มีประกาศรับสมัครแข่งขันวิ่งสองร้อยเมตรหญิงของโรงเรียน รางวัลที่หนึ่งคือชุดวอร์ม อย่างดี รางวัลที่สองเป็นกระเป๋า รางวัลที่สามเป็นเสื้อโปโลสีเหลือง
อารีรีบสมัครทันที หวังว่าตัวเองคงได้ที่สาม เพราะรางวัลเป็นเสื้อโปโลสีเหลือง ไม่ต้องการได้ที่หนึ่ง เพราะว่าไม่จำเป็นใดๆๆ
วันแข่งขัน อารีคิดในใจว่า
“ต้องได้ที่สาม ต้องได้ที่สาม”
เมื่อเข้าสนามแข่งขัน วิ่ง วิ่ง ตาเป็นประกาย ในใจเราต้องได้เสื้อ เราต้องได้เสื้อที่ต้องการ
ท่ามกลางเสียงปรบมือของทุกคน หลังเข้าสู่เส้นชัยแล้ว
เสียงประกาศดังขึ้น แต่ทำให้อารีน้ำตาไหล ความฝันเล็กๆที่จะได้เสื้อหายไป มองหาวีนา หน้าวีนามีรอยยิ้ม กำลังปรบมือให้พี่สาวด้วยความดีใจ
เมื่อเสียงประกาศว่า
อารีคือผู้ที่ได้รับรางวัลวิ่งสองร้อยเมตรหญิง ที่ผู้มีอุปการคุณมอบชุดวอร์มให้
แทนการดีใจ ที่ได้รับชัยชนะ กลายเป็นความเศร้าอีกครั้งหนึ่งของอารี...
ความเศร้าจากความผิดที่ทำให้เสื้อของวีนาหายไป….
แต่อารีไม่ต้องการชุดวอร์ม สิ่งที่อารีต้องการคือรางวัลที่สามเพื่อที่จะนำเสื้อไปให้วีนา น้องสาว ชดเชยความผิดที่ทำให้เสื้อของวีนาหายไปคราวนั้น
เพื่อที่จะได้ไม่ต้องขาดเรียนในวันศุกร์อีก...
“บ่อยครั้งที่คนเราไม่ต้องการชัยชนะแต่ต้องการความเพียงพอ และอยากเป็นคนที่แพ้บ้าง ไม่ใช่ชนะเสมอไป เพราะบางทีคนที่แพ้ก็มีความสุขบนความเพียงพอ”
......................................
อ้างข้อความนี้
:,1-
Bookmarks