บักหน้าน้อยหากินตามวาส(สนา)

[บ่าวทุ่งศรีฯ]

มันเป็นนิทานก่อนนอน อี่แม่เว้าให้ฟังตอนเป็นเด็กน้อย

เรื่องมีอยู่ว่า มีหมู่บ้านหนึ่งอยู่กลางป่า(เพราะว่าแต่ก่อนมันมีแต่ป่า ขนาดผุู้เว้าให้ฟังอายุ 70 ละแมะตอนนี้)
แต่ว่าสิเว้าเถิงแค่ 2 เฮือนครับ เพิ่นกะเป็นเสี่ยวกันนั้นหละครับ ตามประสาสาวอีสาน
เฮียนติดกันกะเอิ้นเสี่ยวไว้ก่อน
มีปีหนึ่ง บ่อแม่นสองเด้อ มันแล้ง ข้าวปลาอาหารกะหายาก กินมื้อ อดมื้อกะว่าได้
ไอ้หำกับเมียกะบ่อฮู้ว่าสิเอ็ดจั่งใด่ได้ กะได้แต่ห่อข้าวให้ผัวไปหาล่าสัตว์สู่มื้อสู่เวน
เช่นเดียวกัน อีกครอบครัวหนึ่ง ไอ้หอยกับเมีย กะเฮ็ดคือกันกับไอ้หำนั่นหละครับ
แต่ว่าไปไผ่ไปมัน บ่อได้ไปนำกัน สองคนลาวกะเข้าป่าไป
หาจั่งได๋กะบ่ได้หยังจักอย่าง จนเที่ยง ฝ่ายไอ้หำกะไปนั่งใต้กกโพธิ์กินข้าวแล้วกะบ่มีแนวเฮ็ดกะยิงธนูใส่ใบโพธิ์เล่น ยิงไปเรื่อย ๆ คือคนเบิดความคิดนี่หละครับ
ส่วนไอ้หอย นอนนนนนนนนนนนน ๆๆๆๆๆๆๆ จนค่ำ เฮ็ดคนละอย่างแต่กลับบ้านพร้อมกัน
ไอ้หำพอกลับเถิงบ้าน เมียกะออกมาฮับ แต่ไอ้หำบอกว่า บ่ได้หยังดอกเฒ่าเอย
ผู้เมียเลยเว้าว่า บ่เป็นหยังดอกอ้าย
ส่วนทางไอ้หอยกะคือกัน เมียมาฮับ กะบอกเมียว่า บ่ได้หยัง เมียด่าจนหูหลับตับไหม้เลยครับพี่น้อง
มือต่อมากะไปอีกครับพี่น้อง เป็นคือมื้อวานนั่นหละครับ
สองคนเพิ่นกะไปคือเก่าเฮ็ดแบบเก่า ยามแลงกะเป็นแบบเก่า
พอมือที่สาม ตอนที่ไอ้หำนั่งยิงอยู่นั่น กะได้มีเทวดาแปลงกายเป็นผุู้เฒ่าหามา ( เพิ่นจอบเบิ่งหลายมื้อแล้ว ) ถามว่าแม่นเจ้ายิงหยังละ คือบ่เห็นได้หยังจั๊กเถือ
ไอ้หำเลยตอบว่า โอ้ยพ่อใหญ่เอ้ย ข้าน้อยหากินตามวาส ฝูงหมู่สัตว์มันกะบ่มีให้ฆ่าพอได้เป็นอาหาร
ข้าน้อยบ่ฮู้ว่าสิเฮ็ดจั่งได๋ กะเลยยิงธนูขึ้นฟ้า บาดห่าได้นกน้อย พอสิได้ไปให้ลูกเมีย
เทวดฟังถ่อนั้นกะหย่างหนี่เข้าป่าไป ในใจกะคิดสงสารอยากซ่อย แต่สิเสกงัวให้เป็นโตกะบ่ได้
กะเลยคิดว่าสิลองใจมันเบิ่งก่อน บาดห่ามันดีกะสิซ่อยเหลือมัน
พอค่ำลง สองคนเพิ่นกะเมือบ้านคือเก่า เมียไอ้หำ กะเว้าคือเก่า
เมียไอ้หอยกะด่าผัวคือเก่า
แต่ว่าพอมืดซุ้มล้าว( ประมาณ เกือบทุ่มหนึ่งคับ ) กะได้มีผู้เฒ่า ( เทวดานั่นหละคับแต่แปลงเป็นคนใหม่ )
เพิ่นมาหาขอกินน้ำนำไอ้หำ ไอ้หำกะบอกเมียให้ตักน้ำมาให้ เมียกะเว้าม้วน ม่วน
กินน้ำก่อนเด้อจ๊ะพ่อใหญ่ พอพ่อใหญ่กินน้ำแล้วกะเลยเว้าว่า พ่อใหญ่ย่างมาแต่หมู่บ้านอื่น
มันแห้งแล้วกั่วหนี้ ว่าสิไปหาหมู่บ้านใหม่ที่มีอาหารอุดมสมบูรณ์อยู่ แต่ว่ามาเห็นอยู่นี้กะแล้วคือกัน คันสิเดินทางไปต่อ คือสิบ่ได้ มันค่ำแล้ว ขอนอนน้ำจั๊กคืนได้บ่
ทางไอ้หำกับเมียกะบ่ขัดข้อง ให้พ่อใหญ่นอนเทิงเฮือนนำ แต่ว่าพ่อใหญ่กะบ่ธรรมดา
บอกไอ้หำว่า พ่อใหญ่ขอนอนสองคนเิถิงเฮือนกับเมียเจ้าได้บ่ สิให้มันนวดคลายเหมื่อยหล้าให้ โดยให้ไอ้หำไปนอนอยู่กะหล่างเฮื้อน ไอ้หำกะบอกว่า ได้ครับพ่อใหญ่
พ่อใหญ่เลยเว้าขึ้นอีกว่า คันแม่นเจ้าได้ยินเสียงอีหยั่งกะซ่างเถิ่งเฮือน อย่าปากอย่าเว้า
ให้เจ้านอนอยู่ซื่อ ๆ ไปจนแจ้งเด้อ ไอ้หำกะเลยบอกว่าได้คับพ่อใหญ่
พอพ่อใหญ่กับเมียไอ้หำขึ้นไปเถิ่งเฮื้อนแล้ว ฝ่ายเมียไอ้หำกะนวดให้พ่อใหญ่โดยบ่ได้
รังเีกียจแม้แต่หน่อยจนพ่อใหญ่ลาวนอนหลับ ดึกสงัด ประมาณเที่ยงคืน
ไอ้หำกะได้ยินเสียงเถิ่งบ้าน พร้อมทั้งเฮื้อนสั่น ( ขอเซ็นเซอร์เสียงเด้อครับ คือสิพอฮู้ว่าเสียงเฮ็ดหยัง )
ไอ้หำกะนอนเฉย ๆ บ่ปากบ่อตีงตามที่ตกลงกับพ่อใหญ่ไว้
(ที่จริงเทวดาเพิ่นบ่ได้เฮ็ดหยังเมียไอ้หำดอกคับ เมียไอ้หำนอนโกรนสูด ๆ ๆ แต่ด้วยอำนาจเทวดา เพิ่นเฮ็ดให้ไอ้หำได้ยินเสียงนั่น )
พอตกเช้ามาเมียแล่นตาตี่ตาลานลงมาหาผัว บอกว่าพ่อใหญ่ตายแล้ว โตแข็งว่าแม่นหิน
เลยมาเอิ้นผัวไปเบิ่ง กะเลยพากันขึ้นไปเปิดผ้าห่มที่พ่อใหญ่ห่มอยู่นั่น แต่ปรากฏว่า
บ่แม่นพ่อใหญ่ครับ แต่เป็นทอง ทองคำแ่ท่งเรียงกันเป็นรูปคนซ่ำพ่อใหญ่นั่นหละครับ
พอได้แน่วนั่นไอ้หำกะบ่เข้าป่าหาล่าสัตว์
ฝ่ายไอ้หอย พอสิออกหาล่าสัตว์ออกมาเอิ้นไอ้หำ อ้ายหำบอกว่าบ่ไปดอก
ละกะเว้าเรื่องราวทั้งเบิดให้สองผัวเมียนั้นฟัง สองผัวเมียกะอยากได้คือกัน
กะเลยตกลงกันว่าสิเฮ็ดเป็นไอ้หำบ้าง
พอไอ้หอยเข้าป่าไป กะเลยไปกกโพธิ์ที่ไอ้หำเว้าให้ฟัง ละกะยิงธนูขึ้นฟ้าคือกัน
เทวดากะมาถามคือกัน ไอ้หอยกะเว้าคือกันกับที่ไอ้หำสอนมา
พอมาฮอดบ้านเมียกะทำท่าออกมาฮับเว้าหวาน ๆ กับผัวแต่ในใจคิดว่าบักเฒ่าที่เพิ่นมาหา
ไอ้หำสิมายามได๋หน่อ
พอได้เวลา พ่อใหญ่กะมาหาไอ้หอยคือ ๆ กับมาหาไอ้หำนั่นละครับ แต่ว่าคราวนี้
เพิ่นบ่แปลงเป็นผู้เฒ่าธรรมดา แต่เป็นผู้เฒ่าที่เป็นโรคเรื้อนมาหา
ฝ่ายไอ้หอยกะออกมาต้อนรับ เมียกะตักน้ำมาให้ แต่ฝ่ายเมียรังเกียจ พ่อใหญ่เฒ่าที่
ลาวเป็นโรคเรื้อน พอตักน้ำมาให้กะเลยเว้าว่า กินซ๊ะบักเฒ่า กินละกะไปนอน
กูจัดที่นอนไว้ให้แล้ว พ่อใหญ่เฒ่าลาวกะบ่ว่าหยัง กะขึ้นไปนอน เมียไอ้หอยกะนวดให้พ่อใหญ่คือกันแต่ในใจคิดอยู่อย่างเดียวว่า ยามได๋บักเฒ่ามัสินอน ยามได๋สิเซ้า สิได้ทอง
จนพ่อใหญ่นอนหลับไป เมียไอ้หอยกะนอนคือกัน
แต่เหตุการณ์ ตอนเช้าบ่ได้เป็นคือไอ้หำครับ
พอไอ้หอยกับเมียเปิดผ้าห่มขึ้นถ่อนั่นหละครับ บ่อมีอีหยังนอกจากขีี้เถ่า
ขอบคุณ แม่ใหญ่สุภี ( แม่ผมเองหละครับ )
ที่เว้านิทานให้ฟัง
นิทานเรื่องนี้สอนให้รู้ว่า
ทำในสิ่งทีดี ที่ถูก ที่ควร จึงได้รับแต่สิ่งที่ ดี ๆ