ผญามหาอุทกภัย 1

[khemajitta]

ผญาน้ำท่วม ๔๕
น้ำตาไหล น้ำใจหลั่ง โฮมพลังซ่อยกัน
(มหาอุทกภัย กลอน ๑ )

น้ำตาไหลแข่งสายน้ำ กรรมหยังก่อแต่คราวได๋
จั่งพ้อภัยพิบัติหนัก ลากน้ำตาลงมาแก้ม
ได้แต่แนมนำสายน้ำ พัดเงินคำข้าวของผ่าน
จักไม้ท่อน เฮือนชาน แป้นกระดานเต็มพื้น ผืนน้ำล้นเอ่อไหล
หลากมาแฮงเกินห้ามได้ ไหลเร็วหลั่งทั่งคือสูน
บวกแล้วคูณเพิ่มขยาย กว้างออกไปบ่มีช้า
เต็มสายตาฮอบขวาซ้าย แนมทางได๋ขาวจ่านพ่าน
ตกใจสั่นขวัญสายธาร มาประชันกับขวัญข้อย บ่มีน้อยไปกว่ากัน
แม่นสิขุดเอาดินกั้น ดันทรายใส่กระสอบปิด
ก่อปูนอิฐกะยังพัง ทะลักหลัง ทางหน้าโค้ง
คือแม่คงคาเคียด เบียดเข้ามาถาโถมใส่
แม่นสิปิดป่องได๋ สูงปานได๋ก่อห้าม กำลังน้ำกะไล่พัง
บ้านบ่สนคนผู้สร้าง ฮื้อ ออกอย่างบ่รอไผ
ปูกไว้หลายปีเดือนทำ น้ำพัดมาบ่โดนสิ้น
ปลูกกับดินไว้สองชั้น ทางใต้ดันคันไดไต่
ขึ้นชั้นสองน้ำยังไล่ เหมิดบ่อนไปปีนขึ้นค้าง หลังคาบ้านเหลือบ่อนเดียว
น้ำกะยังไหลเขี่ยว เทียวบอกว่าพากันหนี...สาเด้อ
ให้นาทีชีวิตคน ยังหลูโตนถ้าคนซ้วน
สิ่งของมวลสะสมไว้ ทรัพย์สินในสถานที่
ของทุกอย่างเหมิดชีวี แม่วารีพัดจากบ้าน เหมิดคำต้านแต่ตะลึง
คันสิถามตำก้นบึ้ง คงถึงที่เหมิดทางฝืน
น้ำเอาคืนเฮาเฮ็ดเขา เอาเปรียบมาแต่ครากี้
ถึงนาทีเฮ็ดคืนบ้าง อัดพลังบ่ยั้งท่า
นับเงินผลาญแสนล้านค่า กับราคาฆ่าป่าไม้ ในไพรกว้างบ่ห่วงเขา
คิดเถิงจุดเพื่อหยุดเศร้า แม่นเฮาทุกข์น้ำไล่หนี
หากชีวียังคงไหล ลมหายใจสัญจรค้ำ
เสียเงินคำทำใจนิ่ง ลมดันคีงยังตีงต่อ
ถือว่ากรรมเฮาเคยก่อ เคราะห์แต่ของมองโตบ้าง หาทางตั้งตนต่อไป
เอาชีวิตมารอดได้ ปานเกิดใหม่ไผมีหยัง
ต่างก็มาขวนขวายหา ในโลกานี้ทั้งสิ้น
อยู่กับดินซินกับน้ำ ยามตัดเขาเข้าในป่า
เลิกปานได๋ก็ดั้นฝ่า อายุหลายร้อยปีพ้น ความอยากล้นหม่นใส่เงิน
แม่นใบไม้สิเอิ้น ลมเตินพัดอย่าตัดสีน
เฮาก็ขีนตัดออกมา จนรุกขาบ่ยังค้าง
เวลาพังดังลั่นไห้ ก้องทั่วไพรน้ำตาชุ่ม
ลากลงมาหลายกลุ่ม หลายปีซุมมนุษย์ฮ้าย ได้ทำร้ายต่อพนา
บัดนี้เขาบอกสู่หน้า จำไว้อย่าทำลายกัน
น้ำพัดพาลโกลาหล ให้หมู่คนยากวายวุ่น
หากยังบุญได้เคยค้ำ ความดีนำหนุนเลี้ยงหล่อ
น้ำใจไหลบ่ชะลอ พอแต่ฮู้ข่าวได้ คนมือไม้ไปซ่อยแฮง
ส่งข้าวสารอาหารแห้ง เงินคำแบ่งจัดแจงหมอน
มอบอาภรณ์ผ้าห่มผืน ให้ค่อยฝืนยืนวันมื้อ
อดทนถือสติไว้ เบิ่งกันไปตามหน้าที่
คนไทยฮักสามัคคี ความปราณียามทุกข์ท้อน มาไหลข่อนบ่อนเบิ่งงาม
น้ำใจทวนกว่ามวลน้ำ ทุกชั้นส่ำหล่ำแลเหลียว
สัญจรเทียวไปซ่อยเหลือ เอื้ออาทรป้อนเย็นยื่น
ยากก็บืนยืนหยัดไว้ แม่นเสียใจไปหน้าต่อ
คนหนึ่งพาย คนหนึ่งถ่อ งามใจขอยอย้อง มองแล้วประทับตา
ยามโศกเศร้าคราวพ้อหน้า ซ่อยกันฝ่ายามวิกฤติ
เป็นจริตคนดีเชิญ เอิ้นว่ามาเด้อคราวนี้
บุญเฮามีได้เกิดซ้น เป็นคนไทยให้มาฮ่วม
น้ำใจก่อพลังรวม ให้ข่วมกายสายน้ำคลั่ง รวมใจกั้งเป็นฮ่มกัน... พี่น้องไทยเอ้ย ฯ

แม้น้ำท่วมยิ่งใหญ่ ยังเห็นน้ำใจล้นนที
จ.เขมจิตต์
๑๒ ตุลาคม ๒๕๕๔
(วันมหาปวารณา)

[/QUOTE]

[หนุ่มหน้าลาว]

อยากเว้าให้แจ้งแจ้ง แสดงต่อ ท่านเขมจิตต์
แจ้งต่อมวลมหามิตร ทุกคน ให้ฟังไว้
ไผผู้พาทีต้าน หาญเตือน ผั่นถืกด่า ท่านเอ้ย
หาว่าเว้าบ่เข้าข้าง สร้างสรรค์น้อย เพิ่นว่ามา
ตัวผู้ข้า มีความคิด เสมอคน
ตัวตนผมกะหวังดี กะจั่งพาทีต้าน
บ่แม่นพาลหาเรื่อง กล่าวหา ว่าผู้อื่น
เห็นคนฝืนระเบียบข้อ บ่มีต้าน กล่าวเตือน
มีแต่เออออเว้า ยามเขาเอา เงินแหย่
เลยออแอ เว้าบ่ได้ ปานคนใบ้ กืกความ
จิตสำนึก ถืกเงินท่วม รับผิดชอบต่อส่วนรวม เลยละน้อย ถอยห่าง
ปล่อยให้เขา ถางป่าไม้ ภัยฮ้าย บ่คึดเห็น
เวรมาถึง จั่งฮ้องไห้ เสียใจ น้ำตาหลั่ง
คึดบ่น้อเรื่องความหลัง ย้อนเจ้าของ ละเว้น บ่หวงห้าม ใส่ใจ
กรรมเจ้าของ ก่อไว้ พวมมาฮอด เสริญสนอง
เจ้าจ่งมอง เหลียวหลัง เบิ่งกรรม เจ้าเคยสร้าง
อย่าให้เขาเอาเงินจ้าง ซื้อหัวใจ อันทรงค่า เจ้าเด้อ
เฮาทุกคน ต้องคิดฮอดพารา ส่วนรวมเป็นที่ตั้ง คำนึงไว้ จั่งสิเริง ท่านเอ๋ย....
ปล. ขออภัยทุกคนที่บ่มีส่วนเกี่ยวข้องครับอย่าเคียดให้หน้าลาวเด้อ 555

[chudhancock]

ม่วนและก็มีความหลายเตือนสติคนที่กำลังทำรายโลก หลายถึงพวกที่กระทำกับธรรมชติ
ทำร้ายธรรมชาติ ธรรมชาติก็เลย มาเอาคืน เนาะจ้า ชื่นชมกลอนของท่านเขมจิตต์ จ้า

[khemajitta]

ผญาน้ำท่วม มหาอุทกภัย ปี ๔๕
กลอน ๒
น้ำใจซับ น้ำตาซึม

โจรปล้นบ้านบ่ผลาญล้าง ดั่งน้ำบ่าพัดพาของ
เหมิดเงินทองมวลทรัพย์สิน งานเฮ็ดกินที่ดิน, บ้าน
กระแสธารปานบ้าคลั่ง ถาโถมพังยั้งบ่อยู่
กวาดโฮมกันสายธารขู่ ให้พวกสูหนีกูซ่า ไหลมาท้อนก้อนซ่ำภู
บ้านมิดหลังเหมิดทางกู้ แสนหดหู่ภัยพิบัติ
อุทกสาดใส่ประชา บ่ว่าไผบ่มีเว้น
น้ำเคยเย็นมาเป็นฮ้อน ผู้เฒ่านอนหัวใจหวั่น
แนวแข้งขากายาสั่น สิไปหันกะบ่ได้ น้ำตาไห้ใส่นที
ลูกเกิดใหม่ได้มื้อนี้ อุ้มหนีพ่องฮ้องกินนม
นั่งเรือลมกะพัดกาย น้ำเป็นสายเจ้าไห้อ้อน
พ่อหิวนอนเมื่อยอิดล้า เฝ้าแม่มาหลายมื้อผ่าน
หมาแมวอยู่เป็นหมู่กัน สิถิ่มมันกะบ่ได้ หนีตายพร้อมไปพร่ำกัน
หนึ่งแล้วสิบหมู่บ้าน ตำบลผ่านเป็นพันจุด
อำเภอฉุดฮอดจังหวัด ประเทศขาดแนวกันได้
น้ำสีใสไหลคือขุ่น สูนหยังน้อบ่รอท่า
ออกนอกเขตตลิ่งมา ขึ้นหาคนนำข่วงคุ้ม ไหลคุมฟ้าวบอกฟั่งหนี
สิงห์บุรี อ่างทองจี้ จนเต็มที่เกินฮักษา
อยุธยาเสียกรุงศรี น้ำโจมตีเหมิดเมืองล่ม
นครจมบาดาลใต้ แพงปานได๋ไผกะซ่าม
นิคมอุตสาหกรรม หมื่นล้านจำกะบ่ช้า บ่เห็นหน้าแก่ผู้ได๋
นนท์บุรีกะเป็นฮ้าย ปทุมไล่ไปหากัน
นครสวรรค์น้ำตากลบ ลพบุรีกะเป็นฮ้าย
สุโขทัยระทมท้อน พิจิตถอนหันใจต่ำ
อุทัยว่าสังแม่นกรรม ชัยนาทจำจื่อไว้ ลพบุรีไห้เจิ่งน้ำตา
ฉะเชิงเทราจนมิดหน้า ปราจีนอ่วมอุราถอน
เมืองนครนายกเฉา ข้าวและนาตายคาน้ำ
พิษณุโลกนำซ้ำทุกข์ยาก จังหวัดตาก บ่สมที่
กำแพงเพชร ราชบุรี สุพรรณมีบางบ่อนท่วม ไหลนองข่วมสู่นคร
เมืองส้มโอกะเดือดร้อน ข่อนมาบ่าสระบุรี
น้ำมูลชีท่วมอุบล ขอนแก่นคนได้โฮฮ้อง
ร้อยเอ็ดหมองเหมิดนาข้าว สุรินทร์เฮากะโดยดั่ง
ศรีษะเกษน้ำตาหลั่ง ไปสู่ทางบังกะล้น คนตายเพิ่มคู่สุวัน
ภาพปรากฏทดสอบท่าน สิต้านท่านทีไหว...มีหรือ
น้ำก็ไปตามสายทาง บ่ฮู้หยังสิพังเพิ่ม
ควรได้เติมน้ำใจท้อน สอนฮักกันต้านทุกข์ซ่อย
กรุณาอย่าถิ่มปล่อย น้ำบ่คอย คนทุกข์ถ้า ประสานหน้าเข้าใส่กัน
อัสสุชลปานฝนม่าน น้ำตาผ่านคนหลายแสน
น้ำใจแทนผ้าซับหมอง พี่น้องไทยเอาใจซ้วน
อย่าคากวนแต่กันวุ่น เว้าให้สูนไปคนท่า
น้ำแฮ่งหลายน้ำลายซ่า ผัดไหลมาท่วมทับถิ่ม สนิมก้อนผิดบ่อนการณ์
ขอเชิญชวนทุกส่วนชั้น สมานมิตรจิตสมัคร
ฮวมตระหนักอุทกภัย เติมน้ำใจประสานซ้วน
พลังมวลประชาตุ้ม ประชุมกันปันแจกจ่าย
ทั้งสิ่งของ กำลังใจ กำลังกาย ไปกูลเกื้อ ซ่อยเหลือซ้วนส่งพลัง
คงซ่อยเบาทุเลาบ้าง อย่าจางจืดฝืดจนขม
น้ำตาตรมคลายอมทุกข์ สุขเมื่อมีผู้มายื่น
กายวันคืนให้ผ่านพ้น ผู้ทุกข์ทนกมลอิ่ม
เพียงบ่ปล่อยให้รอยพิมพ์ ยิ้มส่งกันท่อนั้นได้ ภัยจากน้ำ กะส่วงเบา...ลงแหลว ฯ
จ.เขมจิตต์
น้ำใจซับ น้ำตาซึม
๑๔ ตุลาคม ๒๕๕๔

[/QUOTE][/QUOTE]

[ลุนนี ศรีเกษ]

น้ำใจท่วมน้ำตาแล้วละจ้าตอนนี้ มันท่วมไปแล้วกะซ่อยกันแก้ดีกว่าจ้า เอาน้ำใจล้างขี้ตมขี้ไคลน้ำออกซ่อยกันนอจ้า เฮ็ดมื้อนี้ให้ดีที่สุด มื้ออื่นเช้าน้ำสิได้แห้งไวไว สาธุ
ปล.ท่านเขมจิตต์เสียไปโดนจนระบบมันสิตัดแล้วเดอจ้า นิมนต์เข้ามาบ่อยๆแหน่เดอจ้า คริ คริ

[khemajitta]

มหาอุทกภัย กลอน ๓
ม้มภัย ย้อนใจงาม

แม่พระคงคาล้น คนได้แล่นหนีตาย
อุทกภัยใหญ่มหันต์ ผ่านหลายเดือนบ่ทันพ้น
ตาหลูโตนไทยพี่น้อง ทุกผองเฮาเศร้าหมองหม่น
มรสุมหนักเหลือทน ฝนยังแถมแกมหนาวเริ่ม เติมความกลุ้มเข้าใส่กัน
เหตุการณ์หนักยากสิกั้น ป้องกันอยู่บ่มีไหว
ห้ามจั่งได๋แฮ่งไหลแฮง แบ่งหม่องได๋กะไปล้น
ดันบ่าจนทับท่วม ข่วมบ่รอพอตั้งท่า
เอาฮอดดินขี้ตมมา คือจั่งครานี้เพิ่นแค้น แสนสิยู้บ่อยู่คัน
วัด โรงเรียน นา หมู่บ้าน โรงงาน ซัดความเสียหาย
จมลมไปใต้นที จนบ่มีไผทนได้
แสนสิดายทรัพย์สินล้น สร้างมาจนหลายปีผ่าน
ต้องยอมปล่อยลอยธาร จมบาดาลมิดน้ำ คำสิเว้ากะบ่มี
บ่อนอาศัยได้หาลี้ หนีหม่องเก่าซาวทางหลบ
น้ำตากลบน้ำเอ่อนอง ห่วงข้าวของบ่มีได้
ยอมเสียไปกับสายน้ำ ตำเข้าในใจบ่ส่วง
เหลียวเบิ่งคนทุกข์ใหญ่หลวง ทุกข์ในทรวงพอคิดกลั้น รำพันได้กะบ่คืน
น้ำตาไหลไห้สะอื้น พอยืนย่างมีทางไข
คนทั้งหลายซ่อยกันมา ยื่นข้าวปลาอาหารน้ำ
บางไถ่ถามปัญหาพ้อ น้ำตาคลอกะเหือดส่วง
ได้น้ำใจอันใหญ่หลวง ปวงคนดีมียื่นป้อน หม่องนอนกว้างอีกหมู่หลาย
คนเกิดมาคิดแต่ได้ นับมือไล่แต่ทางเอา
ผิดกะซาวเอาใส่โต โสบ่อนเสียบ่เคยเว้า
บัดเมื่อคราวความจริงย้อน สอนเกิดมาก็โตเปล่า
คันบ่คิดจิตโลภเขลา หาแนวเอาใส่จนล้น คนกะเกี้ยงเปล่าของ
พอหายใจได้ทั่วท้อง คองธรรมแล่นมาแขนใจ
ยามสำบายบ่คิดเห็น ยามทุกข์เข็ญปัญญาพ้อ
ดีแล้วน้อเหลือชีพไว้ ฮักษาใจให้สูงส่ง
คนดีเพิ่นกะยังคง ดำรงกายประโยชน์เกื้อ ซ่อยเหลือพร้อมพร่ำบ่วาง
เต็มใจคนสองขอบข้าง บ่วางปล่อยลอยหนี
อุ่นใจมีปีติเห็น ภาพเด่นตาอุราชื่น
ใจก็คืนกำลังห้าว เห็นชาวไทยเทิงน้องพี่
ฮวมใจฮักสามัคคี แม่นทุกข์มีผู้ดีแท้ ดูแลเพื่อนบ่จ่มคำ
สิ่งของจมกับสายน้ำ ความงามค่ามาปรากฏ
ความสลดเป็นอิ่มมอง จ้องผู้ทำจำลงมื้อ
ขอนับถืออาสาล้น คนผู้ทานปันของแบ่ง
ไทยน้องพี่ผู้ฮักแพง ปีนี้แยงเห็นคักแล้ว ไผแหล่ว...เอิ้นว่าดี.....ฯ

ขอให้ทุกข์เที่ยวนี้ นาทีผ่านจงผันไป
ท้องฟ้าใสหลังฝนซา เสียงนกกานภาก้อง
ขอบสีทองเห็นมุมฟ้า ขอประชาจงสุขม่วน
ปลอดภัยผ่านทั้งเหมิดมวล ภิรมย์สรวลส่องแย้ม แนมยิ้มอย่างสยาม...อีกเทื่อเด้อ ฯ
จ.เขมจิตต์
๒๐ ตุลาคม ๒๕๕๔
ขอชื่นชมอาสาสมัคร ทุกฝ่าย หน่วยงานทุกภาค ทุกส่วน
ประชาชน และคนดีผู้มีน้ำใจทุกท่านที่มีส่วนในการช่วยเหลือน้ำท่วมครั้งนี้

[/QUOTE][/QUOTE]

[khemajitta]

มหาอุทกภัย กลอน ๔
ชวนสามัคคี ผ่านอุทกภัย

หม่องได๋สามัคคีม้าง คนเหินห่างใจสมาน
แยกจากกันสัญลักษณ์ ความฮักเมินเอิ้นเซาใกล้
ถืกทำลายคารมเล่ห์ คนเฮาเป๋ไปนำเป่า
อดีตไทยตั้งเก่า เฮากะเคยได้ฮู้ การรบสู้เก่งบ่รอง
แต่ไทยเสียย้อนพี่น้อง บ่ปรองฮักสามัคคี
ศัตรูตีทำลายพัง ฮ้างมุ่นมีหนีแตกบ้าน
ปัจจุบันบ่ต่างกี้ สามัคคีบ่คือเก่า
ย้อนหลงเชื่อคารมเขา บอกให้เฮาไปผู้ข้าง กะเลยม้างเผ่าพงศ์

ยามทุกข์มาน้ำตาโห่ง ไทยยังส่งน้ำใจสาน
คนแตกกันบ่เฮ็ดหยัง ได้แต่พังน้ำใจเพื่อน
ทุกข์มาเตือนยังเบือนหน้า หาทางเอาชนะข่ม
กูดีลื่นผู้อื่นลม อ้างคารมเต็งทับท้อน ไผน้อฮ้อนอยู่บ่เย็น
ขัดกันปานเด็กน้อยเล่น เต้นทำหมู่ผู้ผิดใจ
ซ้อนมือไปซ้วนซ่อยกัน บ่อาจฝันเห็นวันนี้
มีแต่หมังอ้างแข้วซี่ ดีบ่ดีเย้ยกันใส่
จั่งแม่นเฮ็ดขี้ล้ายหลาย ป้ายขี้ตมจมกว่าน้ำ ตีกันซ้ำหน่ำบ่ถอย

ประชาชนใหญ่น้อย เห็นฝอยฝุ่นเขาหมุนลม
เลยบ่สมศรัทธาคัด ตัดแต่ขามาเติมซ้ำ
ภัยหนักนำน้ำท่วมแล้ว มาหนักแนวบ่เข้าท่า
แตกกันฮอดน้ำลายป่า หรือแม่นบ้าน้ำท่วมเจ้า สังมาเศร้าคิดบ่เป็น
บ่อยากปากให้ตื่นเต้น เป็นนำหมู่ผู้ โกง กิน
ผลาซินซาตาไทย ถืกแบ่งให้อยู่คนเบื้อง
จักสี......สี.....ข้าง บ่อยากฟังไผเว้าเอ่ย
กะอยากอยู่เฉยเฉย แต่ละเลยบ่ได้ เลยเขียนให้คิดเบิ่งการณ์

ยามเมื่อทุกข์ท่วมบ้าน สมานฮักสลักเกลียว...สั่นตั้ว
บ่แม่นเทียวขัดขากัน หมั่นประชุมหาทางช่วย
อำนวยการขยันแจ้ง คือมดแดงหนีน้ำป่า
โตซ่ำก้อยของห้อยบ่า เกินกายากะบ่เว้า เอาหลังสู้ยันซ่อยกัน
ซังให้กันกะซ่ำนั้น ประจานชื่อไปทางเสีย
ภายหลังเลียบาดแผล แพ้พิษภัยความแตกม้าง
รวมพลังกันเด้อเจ้า คนไทยเฮาพี่น้องซ่า
ตั้งแต่ก่อนเคยเป็นมา สุขอุราบัดว่าบ้าน เมืองไทยนั้นอยู่สบาย

ทุกข์แล่นเข็ญเวรแล่นฮ้าย บ่เป็นฝ่ายคนละสี
ไผบ่มีหนทางไป ให้แล่นนำแต่สีเปื้อน
เอาธรรมเตือนไทยคนฮู้ ผู้ปัญญาฉลาดลื่น
สร้างวินัย ระเบียบตื่น คืนความสุขปลุกทุกหน้า สามัคคีพร้อมผ่านภัย...พี่น้องเอ้ย ฯ
จ.เขมจิตต์
๒๓ ตุลาคม ๒๕๕๔ เวลา ๒๒.๐๐ น.

[/QUOTE][/QUOTE]

[พลายแก้ว]

สุดยอดขอรับ พระอาจารย์ ม่วน มีคติ อ่านแล้วได้หยังหลายคัก ขอบพระคุณอย่างสูงขอรับ ที่นำบทผญาอันเลิศล้ำมาให้พี่น้องได้อ่าน...ธุจ้าธุจ้าธุจ้า

[khemajitta]

แตกต่างบ่แตกต่าง...

จนหรือรวยในตอนนี้ ก็หนีแล่นแสนสงสาร
ทรมานหม่องอาศัย เฮือนท่อได๋บ่มีซ้น
หลังคนจนฝาแอ้มไม้ โฆษณาราคาหมื่น
บ้านคนรวยงามล้นลื่น เป็นล้านฝืนน้ำบ่ได้ ก็ลงใต้ได้ปล่อยวาง
รถคนจนกระบะฮ้าง ดีกว่าย่างครางเสียงดัง
รถพลังถังเทอร์โบ โสว่างามคันเป็นล้าน
หนีบ่ทันกะจมท่วม เหมิดความทน จนรวยท่อ
เหลือเสื้อผ้ากะดีพอ บ่คิดนำรถเป็นล้าน ตึก บ้าน ของแต่งเฮือน

อพยพไปเป็นเพื่อน เสมือนว่าบ่มีหยัง...คือกันแหลว
นกหนีฮังหาบ่อนนอน เปรียบดั่งตอนน้ำคุมท้อน
หาหม่องนอน หม่องกินข้าว บัดถึงคราวบ่แตกต่าง
ทรัพย์เสียหายผู้สุทาง ราคาต่างท่อนั้น ความเหลือนั้นหากแม่นลม
รวยหรือจนขอให้ม้ม อย่าได้จ่มนินทากัน...เด้อคนเด้อ
อย่าข่มขวัญศักดินา บัดนี้ตาได้เห็นแจ้ง
ผู้บ่แพงของเครื่องใช้ ทำบุญไปบ่ขี่ถี่
บริจาคทรัพย์สินมี ยินดีหนุนจุนเจือค้ำ ผู้จมน้ำซ่อยหล่ำแล

เอิ้นว่ารวยอีหลีแท้ เอื้อเฟื้อแผ่จิตใจงาม
ผู้ใจดำคิดหวังเอา ประโยชน์เขายามหนีน้ำ
ลักของนำเฮือนปิดไว้ ขูดรีด ขายแพงเกินท่า
หนักหลายกว่าน้ำบ่า จนคักกว่าผู้จนแบ้งค์ เหลือแฮงพ้อบ่ซ่อยเบา
เอิ้นคนจนย้อนโลภเข้า ท่วมใจเน่าเอาของคน
หวังแต่ผลประโยชน์โต ผู้อื่นโซผัดลงซ้ำ
แตกต่างยามวิกฤตินี้ จนหรือมี แยกใจแบ่ง
ชัดเจนเห็นผู้ฮักแพง ซ่อยเหง้าแซงมนุษย์เพื่อน กับซุมเปื้อนโลภเซาะใจ...ฯ

จ.เขมจิตต์
๒๕ ตุลาคม ๒๕๕๔

[chudhancock]

ม่วนดีมีคติสอนใจได้ความรู้ อ่านแล้วอ่านอีกกะบอเบื่อ อ่านบทได๋ กลอนได๋
กะม่วนดีมีสาระ ทุกคำกลอนเลยจ้า ท่านอาจารย์จ๋า