คนจนเท่านั้นที่เห็นใจคนจน

[หนุ่มหน้าลาว]

ย่างลัดถึง คาเมบ้าน เศรษฐีหลวง ผู้ถงต่ง
ใจประสงค์ ว่าอยากนบนอบนิ้ว มาก้ม กราบขอ
พ่อเอ้ย...ผู้ข้าจนคึดบ่พ้อ ทางออก สิทำกิน
อยากมาขออาศัย ฮ่มโพธิ์ ไทรกว้าง
เศรษฐีหลวงเอ้ยท่าน โปรดทำทาน เบี้ยบาท แหน่ถ้อน
พอได้ต่อชีวิตข้า บาดยามแห้ง ขาดเขิน
เงินบ่มีพอแบ้งค์ สตางค์แดง บ่ค้างไถ่
เทิงหมูเห็ดเป็ดไก่ แนวข่อยเคยเลี้ยงไว้ กะเหมิดเกลี้ยง บ่ยัง
ไฮ่นามี กะท่วม เมี้ยนมิด ตายเหมิด
ควายบักเลกะเลยขาย ซื้อข้าวกิน เหมิดเสี่ยง
เหลือเพียงดินแปลงน้อย สิขอจำ นำเถ้าแก่
ได้เงินพอถ้าแก้ ประทังไว้ บ่ให้ตาย
ฝ่ายว่าเจ้า เศรษฐีใหญ่ ดีใจหลาย
บายเอาใบ เอกสาร มาดีดคีย์ ตีค่า
บ๋า...นาของเจ้าท่งนี้ เบิ่งทำเลแล้วบ่ดี ดินแปลงนี้ บ่มีค่า ดอก
ให้ไปจำ ทางหน้า สาเจ้า ข่อยบ่เอา ดอก...เพิ่นว่า
ส่วนว่าเจ้า เฒ่าพ่อ ฟังคำจา
น้ำตาไหลลงริน สั่นเทา หัวใจล้า
โปรดกรูณาเถาะเน้อท่าน ซ่อยเจือจาน ปันแบ่ง แหน่ถ้อน
ให้ท่อได๋ซ่างเถาะท่าน ขอเพียงเจ้า แบ่งเจือ
เศรษฐีเว้า...เอาจั่งซี้สา ข่อยสิเอื้อ เจ้าก่อน จักพันสอง สาเนาะ
แนวว่าดินไกลทำเล ค่าบ่หลาย เสียดายแบ้งค์
โฉนดแดงใบนี้ ข่อยขอเอาไปตี ราคา เบี้ยดอก
สิบอกฐาน ครบถ้วน ตอนเจ้า มาไถ่ถอน
เฒ่ากะกำอ้อนต้อน เมี้ยนมัด ไววา
โงคืนเคหาเฮือน ฮ่วมแลง กับเมียแก้ว
กลายไปหลายปีแล้ว เศรษฐีหลวง มาทวงไถ่
เอาเงินไปแต่กี้ เดี๋ยวนี้ ดอกกะบาน สาแหล้ว
จากเงินพันสองร้อย กลายไปเป็น แสนสองหมื่น
สองเฒ่าไห้สะอื้น โอ้ยกรรมต้อง ต่อเติม
จนท่อได๋หั่งแต่เพิ่ม ความทุกข์ เข้ามาเติม แท้น้อ
ความสงสารจุนเจือ ยิ่งห่างหาย เหยแห้ง
สังคมแหงแสลงร้าว ความอาทร นั้นไลห่าง
คุณธรรมแตกม้าง บ่หวังฟื้น สิต่าวคืน
มีแต่ยาดแย่งถื้น กวาดเข้าใส่ เป็นของตัว
ความเห็นอกเห็นใจ เผื่อแผ่หาย ไปสิ้น
เคยได้ยินคำคนเว้า ไผสิเห็นใจเฮา ผู้จนด้อย ต้อยต่ำ น้อ
มีแต่คน จนคือกัน ท่อนั้น จั่งเห็นแจ้ง หว่างใจ กันแหล้ว...พี่น้องเอ้ย