จาระไนไทโลก วิปโยคโศกโสกาฟ้าเสม่น
เกิดให้เห็นทุกเขตแคว้น แผ่นพื้นปฐพี
ต่างราวีบ่จบสิ้น เลือดสิ้นดิ้นดับ
สัพทุกข์ทุกโภยภัย อยู่ในใจที่กลัดกลุ้ม
ต่างร้อนรุ่มดั่งไฟหุ่ม คือสุมกิเลสห่อ
เข่นฆ่าน้อรบร้าง สงครามสร้างสิ้นบ่เป็น
เกิดดังเวรอาเถทต้อง เหล่าผองเมืองมนุษย์
อยากสิหยุดการลงธรรณ์ ตอนเวรนั้นจั่นมาพ้อ
พบเห็นน้อปฐพีหล่ม ซ้ำกระโหมน้ำสาดซัด
เกิดเทิ่งไฟไหม้บ้าน ป่าพื้น ถิ่นดงดอน
มาถึงตอนสิย้อน วาโยเสริมส่ง
ส่งพลังโหมให้ ไฟไหม้ทั่วแมือง
จากสีเกลืองเป็นสีแหล่ แดงแท้หึกเหิม
ตกกระเซิมสิอ่อนลง ตอนบ่จ่งเหลือหยังไว้
คือดังไฟดินลมน้ำ แรงมากรรโชคซัด
พัดเอาความเดือดฮ้อน ฮ้องไห้โหยหวน
ทุกกระบวนเอ่ยอ้าง ธาตุสี่ในโลกา
เกิดปัญหาพาวิบัติ ย้อนเทพรักษ์ทลายล่ม
ปล่อยให้จมความหมองไหม้ สอนมนุษย์ได้รักษาซ่อย
เทพนับร้อยถอยล่ม จมเข้าบ่อนวีถี่ พี่น้องเอ้ย
ขอขอบคุุณข้อมูล www.kaotommud.com
Bookmarks