อุทกภัยในดวงตา

[ทิดจ่อย]

ขอดน้ำตาตกรินกินต่างข้าว
ล้วนเจ็บร้าวรันทดน่าอดสู
หยดน้ำตาเอ่อล้นหล่นพร่างพรู
จำต้องอยู่อย่างยากไร้ให้ผ่านวัน

หยาดน้ำตารินตกลงใจร้าว
ทุกค่ำเช้าชอกช้ำและทนอยู่
โศกนาฎกรรมใดๆ ใครใคร่รู้
แล้วจะอยู่ที่ใดในแผ่นดิน

รองน้ำตาตกรินกินแทนน้ำ
ทุกคืนค่ำหวาดระแวงและเหนื่อยหน่าย
หวังสักวันสถานการณ์จะคลี่คลาย
หยุดน้ำตาที่ละลายในสายธาร

[สหายพง]

สถานการแบบนี้กะต้องทั้งอดทั้งทนแลพทั้งสู่ครับผม