เดือนเต็มดวง เพ็ญเดือนท้าย ลมหนาวกลาย พัดวี่หวี่
ฤดีโศกสะท้อน หนาวสะท้าน สะเม่นทรวง
เคยควงแขนกับน้อง ลอยกระทง เคียงคู่ หล่าเอ้ย
โอ้ผู้พั้วยอดซู้ คราวนี้ ซ่างเปล่าแปน แท้น้อ
แฟนเอ้ยแฟนบักอ้าย หรือเจ้าหลงลืมลาย ไปมีซู้คนใหม่ แล้วบ้อ
หนาวในใน สะเม่นเนื้อ เหลือใจเด้ น้องบ่มา
ถ่าอยู่บึงจนล้า พ้อแต่เพิ่น แฟนเขา
ส่วนว่าแฟนของเฮา มิดปาน อยู่ในถ้ำ
ปล่อยกระทง ลงลอยน้ำ เดียวดาย บ่มีคู่
ไปตามสายลมยู้ ลอยเรื่อย ล่องกระแส
หยิบเอาแพร ผืนเคยตุ้ม คลุมไหล่ ให้นางแพง
เอามาคลุมพอคลายหนาว กะบ่หายคือกายน้อง
ได้แต่มองจันทร์บนฟ้า น้ำตาไหลใจว้าเหว่
อุกใจเด้ ลอยกระทงเที่ยวนี้ บ่มีน้องมานั่งเฮียง หล่าเอ้ย
Bookmarks