งานดีเจอาสาบ้านมหา เป็นงานหรือหน้าที่ที่ปุ้ยรักและภูมิใจอยู่เสมอ
เป็นงานที่เรียกว่าให้บริการทางอารมณ์ก็ว่าได้ ทำให้ผู้ฟังมีความสุขกับ
การได้ฟังเพลง หรือแฟนเพลงขอเพลงที่ตัวเองชื่นชอบ หรือมอบให้กับ
คนพิเศษที่อยู่ในห้องกล่องเพลงได้ฟังไปพร้อมๆกัน แฟนเพลงที่ห้อง
กล่องเพลงทุกๆท่านน่ารัก คุยสนุก เป็นกันเอง ถึงแม้พึ่งจะเข้ามาฟัง
ครั้งแรกก็ตาม บางท่านเพลงที่ขอปุ้ยไม่ได้เปิดให้ฟังก็ไม่โกรธ ไม่เคือง
ที่ไม่ได้เปิดให้ก็มี เพลงไม่มี อ่านข้อความไม่ทัน เวลาไม่พอกับเพลง
ที่ขอไว้ตามคิว แต่ก็ไม่เป็นไรเพราะแฟนเพลงเข้าใจปุ้ย ณ บ้านมหา
เข้าใจสไตล์การจัดเพลงที่ปุ้ยจัด เข้าถึงอารมณ์ปุ้ย นี่หล่ะเขา
เรียกว่ารู้สไตล์การทำงาน เอกลักษณ์ของตัวเรา
แฟนเพลงบางท่านสงสัย ชั่วโมงแรกดีเจปุ้ยพูดหน้าไมค์บ่อยๆ
พอเข้าชั่วโมงหลังเงียบหายไปเลยพูดไม่ต่อเนื่อง เวลาปุ้ยจัดเพลง
จะใช้คอมเครื่องใหญ่บริเวณชั้นลอย เป็นชั้นลอยเล็กๆ ข้างล่างเป็น
ห้องโถงนั่งเลน ปัญหาก็คือเวลาเว้าไมค์เสียงปุ้ยจะเสียงดังมาก
เป็นคนพูดเสียงดัง โผงผาง จึงทำให้เป็นอุปสรรคในการเว้าไมค์
ก็เลยทำให้พูดไม่ต่อเนื่อง
เกรงใจแมวที่นอนอยู่ข้างล่าง เสียงทำให้มันต้องตื่น
สังเกตว่าบางครั้งก็พูดไม่ต่อเนื่อง มีคนจ้องมองอยู่ใกล้ๆ
คอยส่งเสียงแทรกมาตามไมค์ จึงทำให้ต้องหยุดพูด
เสียงรบกวนช่วงเว้าไมค์ ทำให้ลุงปุ้ยที่เบิ่งโทรทัศน์อยู่ด้านล่าง
ต้องไปซื้อซาวด์เบาท์มาเสียบต่อกับโทรทัศน์ เพื่อที่จะได้ดูราย
การโปรดช่วงปุ้ยจัดรายการ
ไม่ว่าปุ้ยจะมีอุปสรรคในการจัดเพลงบางช่วง บางเวลา
แต่ก็ไม่ย่อท้อ เพราะคืองานที่ปุ้ยรักและภูมิใจอีกงานหนึ่ง
ที่รับใช้บริการอารมณ์แฟนเพลงให้มีความสุขเท่าที่จะทำได้
เสียงบ่นของลุง เสียงร้องของทิปปี้ที่คอยแทรกเวลาพูดไมค์
แต่จงอยู่ในความพอดีและเกรงใจ เท่านั้นพอ ก็จะดีทั้งสองฝ่าย
รักบ้านมหา รักปุ้ย รักน่ะๆๆ
Bookmarks