ก่องข้าวน้อยฆ่าแม่ (ฉบับผญา)
พี่น้องเอ้ย.. ขอสาธกยกกลอนต้าน ถึงตำนานนิทานเก่า
เป็นเรื่องราวตั้งแต่เค้า โบราณเล่ากล่าวมา
ตำนานส่าคนแซ่ซร้อง ก่องข้าวน้อยฆ่าแม่
เพื่อเผยแผ่หวังสืบไว้ ในราวเรื่องแห่งนิทาน
คันไขขานผิดพลาดเพี้ยง สร้อยสำเนียงเสียงสังวาส
คันเขินขาดตกหล่นบ้าง ขอทางท่านโปรดอภัย
ด้วยหัวใจดำรงหมั่น เพื่อสร้างสรรค์เสริมต่อ
เรื่องพระธาตุก่องข้าวน้อยนั้นนอ ลูกหลานขอยกแจ้ง แสดงให้..ท่านซม...สั่นแหล่ว
…………………………………..
บัดนี้...สิได้พรรณนาเรื่อง เหตุแห่งนิทานหลัง
ยังมีบ้าน “ตาดทอง” หม่องสิเดินดำเนินเรื่อง
สังกัดเมืองบั้งไฟโก้ ยโสธรนามม่วน
ตำนวนควรคู่บ้าน ขอจาต้านสู่ท่านฟัง...
ยังมีชายเช็งกล้า ขานนามว่า “บักทอง”
เป็นลูกของชาวนา เรื่องหน้าตากะพอแล้ว (หล่อยุ..อิอิ)
ทุกมื้อแจวลงไปทุ่ง จูงควายลงไปโท่ง
ฮอดนาลงเร่งรุดฟ้าว กะเทิ่งจ้าวแม่นไถ
ไถนาไปจนบ่ายคล้อย ตะเว็นลอยเลยเที่ยง
ได้ยินเสียง จ๊อกๆ ฮ้อง อุทรท้องเหิ่มกระหาย
แดดเผากายจนเมื่อยล้า แขนขาระโหยอ่อน
ในอุทรแสบจ้าวๆ เทิ่งหิวข้าวกะแฮ่งฮน
ท้าวพร่ำบ่นปนคำป้อย เทิ่งเฝ้าคอยเทิ่งเหลียวส่อง
หล่ำแลมองส่องทางแม่ คือดนแท้แม่บ่มา
แม่นข้องคาอิหยังเจ้า ข้าวปลาบ่มาส่ง
หรือว่าหลงลืมลูกแล้ว หรือแอ่วเล่นแม่นอยู่ใส..น้อ อิแม่เอ้ย....
ขอลงเอยหยุดโหยะไว้ ในบทบ่อนตอนทองหิว
ความโกรธกริ้วโมโหสูน บั้นภายลุนสิเติมแต้ม…
…………………………………………
ขอเชิญแนมมาทางบ้าน บรรยายถึงบทแม่
ผู้ชะแรชราร่าง กำลังตั้งแต่งภาชน์
ได้จัดหาข้าวและน้ำ เพื่อนำส่งอาหาร
ได้ไม้คานคอนไป เร่งไวกะเทิ่งฟ้าว
กายสั่นเทากะเทิ่งล้ม คาดลาดหมื่นคะมำดิน
ในดวงจินต์แสนห่วงใย เจ็บแอวหลายแต่ใจพร้อม
โสใจยอมทนอดกลั้น ของสำคัญให้ลูกก่อน
ใจอาวรณ์ห่วงเจ้า สิหิวข้าวจนตาลาย..แล้วละหวา..
พอฮอดนาเลยฮ้องเอิ้น ขึ้นมาเถิ่นลูกชายแม่
ฟ้าวมาแม้ทองคำก้อน มาเซาฮ้อนซ้นฮ่มเย็น
แม่ได้เข็นขนข้าวน้ำ อาหารตามใจลูกโปรด
ทางไกลโพดแม่มาช้า มากินเถาะหล่า..ลูกไว
ปิ้งไก่..แม่กะปิ้งมาให้ มาไวๆ คำแก้วอย่าแอ่วจ่ม
มาเซาฮ่มกินข้าวน้ำ อิ่มหนำแล้วจั่งค่อยไถ...หล่าเอ้ย คำเอ้ย...
........................................
ความหิวหอดแฮ่งฮ้าย ตาลายล้าอ่อน
บ่อาจถอนโกรธากุ้ม ที่รุมรั้งอั่งสมอง
อันความหิวที่อยู่ท้อง พอแต่มองก่องข้าวแม่
ส่างมาน้อยคักแท้ สิยาท้องหม่องจั่งได๋
ความโมโหโกรธาฮ้าย โมหังกลายมาบังเบียด
พาลคิดเคียดคั่งแค้น อุกแน่นหน่วงมะโน
เกิดเป็นโกรธากริ้ว ละลิ่วใส่มือบายแอก
ความสูนแทรกพะไมมึน แฮ่งฮึนแฮงฮ้าย
สติหายกลายเป็นเคียด เดียดบุกๆในดวงจิต
หลงลืมผิดชอบชั่วดี ฟาดแอกตีกะหม่อมแม่
จนเฒ่าแซเซล้ม นอนสิ้นลมจมเลือดซ่าน
สีแดงฉานลงฉาบพื้น แดงลึ้นทั่วท่งนา
พอมารดาวายชนม์สิ้น หาข้าวกินอย่าเร่งด่วน
ท้องเซาพวนพออยู่ยั้ง สติตั้งเข้าหลั่งโฮม
แล่นไปโจมเอาศพแม่ มารดาผู้ประเสริฐ
เกิดรู้สึกสำนึกได้ สายเกินแก้เมื่อแม่มรณ์
เลยขอวอนวานไหว้ จากหัวใจของคนบาป
ศิโรราบกราบก้ม ประนมน้อมระลึกคุณ
ขอลงทุนเอาแฮงสร้าง เจดีย์ปรางค์หวังเตือนต่อ
เพียรสร้างก่อพระธาตุก่องข้าวน้อย เพื่อคอยย้ำ...อนุชน..คนรุ่นหลังต่อไป....
Bookmarks