โอ้น้ออ้ายเอ้ยคันบ่จริงเจ้าอย่าเว้า
คันบ่เอาเจ้าอย่าว่า
น้องนี่ย่านคือกับตอกมัดกล้า
บัดห่าเขาดำนาแล้วเขากะเยียบใส่ตมชั่นแล๋วอ้ายเอย!!!!!!!!!!!
ทำดีเห็นฮอยไว้ ไผบ่ว่าดีกะตามซาง ทำซั่วซูซอยไว้ไผสิย่องกะซางตาม ท่านเอ๊ย ชุมเฮาเอย
โอ้น้ออ้ายเอ้ยคันบ่จริงเจ้าอย่าเว้า
คันบ่เอาเจ้าอย่าว่า
น้องนี่ย่านคือกับตอกมัดกล้า
บัดห่าเขาดำนาแล้วเขากะเยียบใส่ตมชั่นแล๋วอ้ายเอย!!!!!!!!!!!
ทำดีเห็นฮอยไว้ ไผบ่ว่าดีกะตามซาง ทำซั่วซูซอยไว้ไผสิย่องกะซางตาม ท่านเอ๊ย ชุมเฮาเอย
ป๊าดดด .....มาคักแท้หละ เนาะ
ตาหลูโตน
หนุ่มห้วยตามาย....ป๊าดดดดดดดดดดดดดดดดดด!!!!! มาคือแม่นแท้หล่หึผญาเจ้านี่แม๋
.........มีหน่อยเฮ็ดต๋ามหน่อย
บ่เกิ๋นฮอยเพิ่นสอนสั่ง
แต่หากแฝงด้วยพลัง....ซั่งน้ำหนักบ่ได้ ไผกะย้องถิ่นอิสาน
สามัคคีคุ้มข่วงบ้าน สัมพันธ์ฮักเป๋นขอดเกลียว
ปั้นเข่าเหนียวเป็นของกิ๋น คู่ถิ่นงามแต่โด๋นล้ำ.....ซั่นแหล๊วววว....o(*_*)o.....
อย่าสุไลเสียถิ้ม พงษ์พันธุ์พี่น้องเก่า อย่าสุละเผ่าเซื้อ(Eสานเฮา) ไปย่องผู้อื่นดี
อย่าได้ลืมญาติพี่น้องของตัวเอง ไปยกย่องว่าผู้อื่นดีกว่า
...ขอบคุณหลายเด้อค่ะ ที่เพิ่นจามาเตือนใจ
ให้ซุมเฮาอย่าลืมไล ถิ่นฐานเก่าที่เคยก้ำ
บ่เคยคิดออนซอนซ้ำ ส่ำไฮโซ...โก้สูงส่ง
บ่คือเฮาผู้อาจ-อง คนอีสานแท้..แท้ บ่ถิ่มแท้แม่นอีหลี
:heart:~?*??*?~*... คื อ วั น ห นึ่ ง ที่ หั ว ใ จ....
................จ ะ ห อ บ รั ก ไ ป ซ บ อุ่ น ไ อ ดิ น... .....* ~?*??*?~:heart:
ฟัง ผญา มาเตือนไว้ อย่าสิไล ทิ่มบ้านเก่า มาสิทิ่มได้เจ้า บ้านของแม่ แผ่สายบือ
ยังนับถือธรรมเนียบเค้า ปู่ย่าเฮาเผิ่นสอนสั่ง ว่าไปหน้าอย่าลืมลัง ได้อยู่วังอย่าลืมบ้าน เถียงนาน้อยหม่องเฮ็ดนา
เดือนมีนาบุญผะเวส เทศกันหลอน สงกรานต์ต่อ ก่อกองทรายยังจ้อก้อ สิลืมได้แม่นจั่งได๋
ตากฝนไถทำนาเฮื้อ อุกใจเหลือดำนาแก่น อยากลำบากเหลือแสน หลังสู้ฟ้า หน้าสู้น้ำ บ่มองข้ามโชคชะตา
ได้โอกาสอยู่เมืองฟ้า ย่อนว่าใบปริญญา ได้นำพาเข้าเมืองใหญ่
แต่บ่เคยลืมไล หัวใจยังคิดฮอดบ้าน อิสานพุ้น แม่นบ่ลืม ท่านเอ่ย..................................
อย่าคิดนะว่าเธออยู่ในโลกนี้คนเดียว หนทางไม่เปลี่ยวขนาดนั้น ยิ้ม ๆ ไว้ซิก็อุปสรรคต้องฝ่าฟัน ยังไงเธอก็จะมีฉันคอยห่วงใย
สื่อบันเทิงที่นำมาให้รับชม รับฟังเป็นเพียงตัวอย่างเท่านั้น หากท่านชื่นชอบ สื่อใด โปรดซื้อสินค้าลิขสิทธิ์
ป๊าดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดมาคือคิดฮอดบ้านแท้น้อบาดนี่ได้อ่านผญาของ บ่าวโจ่โล่ มาคือตอนผู่เฒ่าจ่ายสู่ฟ้งแท่น้อนอกระทู้ต้นฉบับโดยคุณ บ่าวโจ่โล่
พ่อแม่เอ๊ย ตกพฤษภาอากาศแล้งแล้ง ลมพัดแฮงขี้ดินไง่
คนหนุ่มสาวหนีลงไทยไปทำงานรับจ้าง หารายได้แม่นอยู่ไกล
ป๋าผู้เฒ่าทิ่มไว้เป็นแม่ลูกอ่อนนอนเฮือน เลี้ยงลูกหลานไปนำ
จักแม่นกรรมหรือเวรแท้ กรรมบ่แบของผู้เฒ่าเลี้ยงลูกบ่ได้เซา
บัดมาได้เลี้ยงหลานต่อ พ่อแม่มันบ่อยู่บ้าน เอาหลานไว้ให้อยู่เฮือน ไปหลายเดือนบ่เห็นหน้า ทางเงินคำบ่เคยส่ง
ลูกไปหลง อยู่กรุง กว้างบ่คืนบ้านถิ่นอิสาน?
คือว่าแนวนั่นนอผู้สาว พ่อแม่เอ๊ย ตกพฤษภาอากาศแล้งแล้ง ลมพัดแฮงขี้ดินไง่ พะนะ
ตั้งแต่เดียวนี่ บ้านข่อยท่วม สามเทือแล้วเด้อ อันนี่นางว่าบ่าวพี่ซายสิบ่อว่าเด้อ
บัดสิว่า สาวเอยพฤษภาฟ้าฮ่ำฮ้อง ก้องสนั่นเทิงเวหน
เป็นจั่งได๋นอคนกรุง คึดฮอดเฮือนบ่อนอท่าน
พ่ออยู่เฮือนแม่อยู่บ้าน พากันหว่านกล้าเตรียมโต แล้วเด้
อย่าสุ่พาโลหลง ให้อ่วยคืนกลับบ้าน แหน่เด้อ
กลับคืนมาทำสร้าง ไฮ่นากล้าหว่าน
อย่าเฒ่ามือด้านๆ เฮ็ดเลี้ยงอยู่บอเซา
ทั้งหมู่หลานลูกเต้า หนีเข้ากรุงเมืองใหญ่
ฮู่บ่อนอพ่อแม่ไห้ แลงเซ้าได้ฮ่ำหำ
กลับคืนมาสาหล่า ท่งนาทามยังถ่าอยู่
อย่ามัวขดขี่คู้ ในกรุงกว้างบ่อต่าวคืน หล่าเอย
Bookmarks