มันเป็นเพียงอารมณ์หนึงที่ผุดขึ้นมาเท่านันเองครับ
ใจความก็ก้วางเกินไป คงไม่ว่ากันนะครับ
ผ่านมาแล้วผ่านไปไหลเรื่อยริน
สายชีวินมิสิ้นสุดสะดุดหาย
ทางมิมีหมดมอดให้ขอดตาย
วิถีทางมีมากมายให้ก้าวเดิน
เพียงที่พักริมทางที่ว่างเปล่า
หลายร้อยเศร้าเ้ข้ามาพาสะเทิ้น
ไร้เรี่ยวแรงนำพาใจในคราเดิน
ใคร่ได้เชิญพักเอาแรงมีแบ่งปัน
ความทุกข์เศร้าเข้าถาโถมโหมกระหน่ำ
ให้ชอกช้ำระกำจิตคิดหมายมั่น
ความในใจมีบอกใครคงหายพลัน
ใ้ห้คืนวันเป็นเพียงยารักษาใจ
สายลมผ่านพัดผ่านกายสยายผม
เชิดหน้าโหมหึกแรงเร้าเราสู้ไหว
พักเติมแรงในศาลาริมทางใจ
เพียงเยื่อใยให้อิ่มอุ่นหนุนทางเดิน
เป็นแค่เพียงศาลาริมไหล่เขา
หลากชีวิตผ่านแล้วเล่าเฝ้าเคอะเขิน
พักเหนื่อยล้าคลายแล้วก็ออกเดิน
ปล่อยศาลาพักใจเพลินอยุ่เดียวดาย
.............................................................................
[4SHARED]http://www.google.co.th/embed/318144470/ebdb0e05[/4SHARED]
Bookmarks