คำว่า “ฮัก” นี้อยากฮู้เด้ผุใด๋เป็นคนตั้งชื่อ...?? ผุใด๋เป็นคนกำหนดว่าความฮักต้องแล่นเข้ามาหา หรือว่าต้องดิ้นรนแสวงหาเพื่อที่จะให้ได้มาซึ้งความฮัก...เคยได้ยินความเพิ้นว่า สายน้ำบ่เคยไหลคืนกลับ สิมีแต่ปลาปลาซาม่อลที่ว่ายทวนน้ำขึ้นมาวางไข่ โตใด๋บ่แข็งแรงพอกะตายถิ่มกลางทาง ถืกสายน้ำพัดลอยกลับหม่องเก่า...

......โทรศัพท์ NOKIA ฮ้างๆ วางอยู่เทิ่งโซฟาสีชมพู นอนเบิ่งแล้วเบิ่งอีกกะบ่มีเสียง มีสั่น จนคิดว่ามันฮ้างอิหลีบรรยากาศเจ้ากรรมกะมาครื้มฟ้า ครื้มฝนซะหล่ะ....เหงาซั่นแหล่วหัวใจ เอื้อมมือไปหยิบจนสิตกเตียง ย้อนว่าค้านลุกหลาย กดเลื่อนขึ้นเลื่อนลงวนอยู่เบอร์คะเจ้าฮั่นหล่ะว่าแม่นแปดรอบ จั่งได้กดโทรออก...เสียงคะเจ้ายังม่วนน่าฟังคือเก่า คำเว่าคำจากะยังคือเก่า ทุกสิ่งอย่าง ทุกเรื่องราวฮู้สึกคือจั่งว่ามันเพิ่งสิผ่านบ่ด่นนี้เอง ทั้งที่บ่ได้ติดต่อกันเลยเป็นเวลาเกือบจะ 4 ปีแล้ว.....

2 มื้อก่อนสิแต่งงานคะเจ้าโทรส่งข่าว พร้อมกับประโยคคำถามที่บ่ฮู้ว่าสิถามเพื่อหยังว่า “ขั่นเฮาสิกลับเป็นคือเก่าอ้ายสิคิดจั่งใด๋...?” จากมื้อนั่นมาจนฮอดมื้อนี้ได้ยินประโยคนั่นเป็นเทื่อที่ 2 ....ประโยคที่มีแต่คนถาม บ่มีคนตอบ
ทั้งที่ในใจอยากจะตอบ อยากจะบอกความฮู้สึกออกไปจนใจสิขาด ( ตุ้มจ๋า...บ่มีมื้อใด๋ดอกที่อ้ายบ่คิดฮอดตุ้ม )
พ้อกันวันอาทิตย์จั่งว่ากันเนาะจ้า........ฮ่วย แม่นย่างเข้าใกล้ต้นงิ้วละบ้อเจ้าของนิแหมะ.....