หลากหลายบรรจงเขียน

[ข้าวทิพย์]

ธรรมชาติมนุษย์

ในโลกแห่งความเหงาและเศร้าจิต
ยังมีมิตรเพื่อนแท้ได้แก้เหงา
ช่วยพูดคุยยามท้อพอช่วยเรา
ช่วยแบ่งเบาเสริมส่งให้คงทาน
แต่ก็มีเพื่อนไม่แท้คอยแหย่ยุ
คอยบรรจุเติมใส่ไฟเผาผลาญ
แต่ก็ไม่ถือสาว่าเป็นมาร
มาล้างผลาญให้ดับเมื่ออับจน
ธรรมชาติของคนสับสนนัก
ถ้ารู้จักใช้ชีวิตไม่สับสน
จะมีสุขทันทีไม่หมองมล
เกิดเป็นคนควรหมั่นขยันเรียน.

(ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆ หาที่ลงไม่ได้)

คำสอนของแม่สมัยเก่า

เกิดเป็นหญิงควรหยิ่งในศักดิ์ศรี
ต้องให้มีวางตัวไม่มัวหมอง
ค่าของเราจะได้เป็นดั่งทอง
จำคำของแม่ไว้ให้จงดี
ลูกผู้หญิงเกิดมายิ่งลำบาก
ใหนจะยากงานเรือนไม่เชือนหนี
แต่งงานไปหน้าที่เจ้าก็ต้องมี
คือหน้าที่ครอบครัวและผัวตน

ลูกสมัยใหม่ตอบแม่

แม่จ๋าหนูยังจำคำแม่สอน
ไม่เคยนอนหลับเผลอละเมอหลง
จนป่านนี้ค่าของหนูยังมั่นคง
ยังคงไม่เปลี่ยนค่ามาเป็นทอง
เกิดเป็นหญิงนั้นก็ไม่เห็นยาก
ไม่เห็นมันลำบากยากตรงใหน
งานบ้านก็ไม่ได้ทำเท่าไร
มีคนมาทำให้ไม่ยากเลย

สรุปว่า

จะคำสั่งคำสอน ณ ตอนใหน
ถ้าเราไม่ใส่ใจให้แน่นหนา
ก็ยากแท้ที่จะช่วยนำพา
ให้ชะตาพลิกผันพลันมาดี….

"เรื่องที่เขียนไม่จำเป็นต้องเหมือนเรา เรื่องที่เล่าไม่จำเป็นต้องเหมือนใคร"
>ฟ้าเพียงดิน<

[หนึ่ง]

เป็นมนุษย์สุดประเสริฐเกิดเป็นคน
ได้นั่งบ่นนั่งคิดนั่งขีดเขียน
ความแตกต่างแต่ละคนจากบทเรียน
หากพากเพียรฝึกฝนตนไม่เขลา

ความเข้าใจในตัวตนคนแตกต่าง
เป็นจุดสร้างความคิดพิชิตเรา
มีสติติดตัวคอยเป็นเงา
จะไม่เบาปัญญาพาอับจน

พอดีเห็นหัวข้อธรรมชาติมนุษย์แล้วอยากแจมจ้า..อิอิอิ

[khonsurin]

+++++++++++++

คนเคยชิดสนิทรัก จากไป
ร้าวฤทัย เศร้าหมองหมาง
ร้าวกับความ เปลี่ยวว้าง
ร้าวระทมร้าวราน ถึงแก่นทรวง


ความรักพา ให้โลดแล่นไป
เพราะไว้ใจ ว่าเขารักเหมือนตกห้วง
ไม่เชื่อคำแม่ ลูกต้องร้าวทรวง
เพราะติดบ่วง เสน่หาไม่อาจตัด...หักอาลัย


+++++++++++++