การ เจริญมรณสติ คือ การระลึกถึงความตายบ่อยๆ เป็นการเตรียมใจรับมือกับความตายที่ดีที่สุด คือ การทำใจให้คุ้นชินกับความตายเป็นเบื้องแรก เพื่อให้เราสามารถทำใจให้คุ้นชินกับความตายได้ด้วยการระลึกนึกถึงความตาย อยู่เสมอ นั่นคือ "การเจริญมรณสติ" อยู่เป็นประจำ

การระลึกถึง ความตาย ก็เพื่อจะให้เกิดความไม่ประมาท จนเกิดความสลดใจ รู้สึกขึ้นในจิตจริงๆ ว่าตนเองจะต้องตายแน่ๆ แล้วเร่งขวนขวายในการทำความดี เตรียมตัวไว้ให้พร้อมแล้วอยู่เสมอกับเหตุการณ์ที่จะเกิดขึ้นกับเราต่อไป ข้างหน้าไม่ว่าอะไรจะเกิดขึ้น

การเจริญมรณสติ สามารถทำได้โดยการระลึกหรือเตือนตนว่า เราต้องตายอย่างแน่นอน ความตายสามารถเกิดขึ้นกับเราได้ทุกเมื่อ อาจเป็นปีหน้า เดือนหน้า พรุ่งนี้ คืนนี้ หรืออีกไม่กี่นาทีข้างหน้าก็ได้ เมื่อระลึกได้เช่นนี้แล้ว ก็ต้องสำรวจหรือถามตนเองว่า "เราพร้อมที่จะตายหรือยัง เราได้ทำสิ่งที่ควรทำเสร็จสิ้นแล้วหรือยัง และพร้อมที่จะปล่อยวางสิ่งทั้งปวงแล้วหรือยัง" หากยังไม่พร้อม เราควรใช้ชีวิตที่เหลืออยู่ให้เกิดประโยชน์อย่างเต็มที่ เร่งทำสิ่งที่ควรทำให้เสร็จสิ้น อย่าปล่อยเวลาให้สูญเปล่า หาไม่แล้ว เราอาจไม่มีโอกาสได้ทำสิ่งเหล่านั้นเลยก็ได้

ในการเจริญมรณสติจำเป็นที่จะต้องใช้สติคอยกระตุ้นให้เกิดความไม่ประมาทอยู่ เสมอ อะไรที่เป็นสาระของชีวิต ก็ให้เร่งรีบทำ อย่าผลัดวันประกันพรุ่ง มิฉะนั้นแล้วจิตก็ย่อมจะตกไปสู่อารมณ์ฝ่ายต่ำ สติจึงเป็นธรรมสำคัญ ที่จะต้องหมั่นระลึกไว้เสมอๆ

ความตาย ไม่ว่าจะน่ากลัวอย่างไรในสายตาของคนทั่วไป ก็ยังไม่น่ากลัวเท่ากับ ความกลัวตาย เพราะความกลัวตายนั้น สามารถหลอกหลอนคุกคามจิตใจของผู้คนให้เกิดความหวาดกลัวนานนับปีหรือยิ่ง กว่านั้น เมื่อความกลัวเกิดขึ้นเมื่อไร ก็ทำให้เกิดความทุกข์ขึ้นเมื่อนั้น เพราะเห็นความทุกข์เป็นศัตรู ยิ่งเมื่อความตายมาอยู่ต่อหน้า แทนที่จะยอมรับ กลับปฏิเสธผลักไสออกไปให้ไกลที่สุด แต่เมื่อไม่สมหวังก็ยิ่งทุกข์ ยิ่งทุกข์ก็ยิ่งผลักไส ยิ่งผลักไสก็ยิ่งผิดหวัง ผลคือความทุกข์เพิ่มพูนเป็นทวีคูณ หารู้ไม่ว่าหากยอมรับความตาย ความทุกข์ก็จะน้อยลงไปมาก

สาเหตุที่คนกลัวตาย ก็คือ มักคิดว่า ความตายจะมาพร้อมกับความเจ็บปวด และทำให้เราพลัดพรากจากบุคคลและสิ่งอันเป็นที่รัก ทำให้สิ้นสุดโอกาสที่จะได้เสพสุขอันเป็นสุดยอดปรารถนาของชีวิตกับบุคคลและ สิ่งของอันเป็นที่รัก อีกทั้งมีความหวงแหนในชีวิต เพราะชีวิตเป็นสมบัติชิ้นสุดท้ายที่อยากยึดเอาไว้อยู่ แม้จะเป็นชีวิตที่สิ้นไร้ไม้ตอกก็ตามที

ฉะนั้น ควรหมั่นเจริญมรณสติ คือ ระลึกถึงความตายอย่างสม่ำเสมอ จะช่วยกระตุ้นเตือนให้เราไม่ประมาทกับชีวิต เร่งทำสิ่งที่ยังค้างคาอยู่ให้แล้วเสร็จ ไม่ผัดผ่อนไปเรื่อยๆ เร่งขวนขวายในการทำความดี เตรียมตัวไว้ให้พร้อมอยู่เสมอกับเหตุการณ์ที่จะเกิดขึ้นข้างหน้า ทำให้ไม่เกิดความวิตกกังวล ทุรนทุรายกระสับกระส่ายและเป็นทุกข์ เมื่อความตายมาปรากฏอยู่เบื้องหน้า


หมายเหตุ// ธรรมะจากวัดป่าสวนโมกข์
ขออนุโมทนาบุญครั้งนี้มา ณ.ที่นี่ค่ะธุจ้า