ต่อสำออย...เด็กน้อยโง่...
เดินกลางทุ่งมุ่งปลายนา
ตามประสาเด็กตัวน้อย
วิ่งบ้างกลางฝนปรอย
ตัวเด็กน้อยว่าแสนดี
เขาปอนฝนกับทนหนาว
ตาลุกวาวเจ้าตัวอะไรนี่
น่าสงสารจะทำอย่างไรดี
เจ้าคงหนีไม่พ้นจนเปียกปอน
ประคองสองมือทั้งหนาวสั่น
พร้อมรำพันดั่งว่ามาสั่งสอน
ต่อน้อยคงหนาวเจ้าเปียกปอน
มาถึงตอนข้าจะเป่าเจ้าแห้งพลัน
เด็กน้อยเดินบ้างพลางก้มหน้า
เพราะสองตาจับจ่อต่อตัวนั้น
ปากลมเป่าทั้งเดินเพ้อรำพัน
ได้สุขสันต์ตามประสาเท่าที่มี
พอได้ทีต่อตัวนี้เจ้าปีกแห้ง
พอแข็งแรงถึงคราวเจ้าบินหนี
เจ้าไม่คิดถึงข้าว่าเด็กน้อยนั้นเต็มที
ก่อนเจ้าหนีทิ่มพิษไว้ปล่อยไห้โฮ ...
อ้างข้อความนี้
เด็กเอ่ยเด็กน้อย
Bookmarks