เพลิงไพร...ในพนา

**khonsurin** · 02-03-2012, 16:21

**************
เพลิงไพร...ในพนา
**************

เพลิงไพร...ในพนา

เพลิงไฟไล่มา ห้ำหั่น
สารพันสัตว์ป่า ร้องสั่งดังก้อง
ทั่วป่าเพลิงไฟ ไล่ล่าดุจลำพอง
เสียงพยัคฆ์สะท้านก้อง ร้องลั่นพงพนา

เสียงร้องลั่นดังก้อง ของสัตว์
ณ...ดึกสงัด เพลิงไฟไล่่ฆ่า
สัตว์น้อยใหญ่ ล้วนน่าเวทนา
จะมุดดงพงป่า ไปที่ใด

โอ้อนาถเอย นาฏลีลาระบำมาร
เผาผลาญ เป็นจุลหมุ่นไหม้
ทั้งสัตว์ใหญ่ สัตว์น้อยหนีความตาย
กระเซอะกระเซิงเพลิงไพร ที่ไพรพนา

เขามาเขาเห็นอยากได้ จึงไล่จุด
ให้สัตว์ผุด เวียนว่ายไฟป่า
ไม่รู้หลบ ไฟร้อนท่วมกายา
ตัวข้า...ทำผิดจึงฆ่า เพราะเหตุใด...ไม่เมตตา

....................................

**สหายพง** · 02-03-2012, 16:57

เปลงเพลิงลุกไหม้ เร้าร้อน
เสีนงซ้อนสัตว์ป่า ร้องมา ฤานั้น
เปลวเพลิงร้อนแรง ดุจแสงอัมพัน
สิ้นเสียงร้องลั่น ชีวัน ม้วยมรณ์
.....ลองเบิ่งครับครูเล็ก ติ ชม ไห้แหน่เด้อครับ....

**khonsurin** · 02-03-2012, 17:13

แต่งได้เพราะแล้วค่ะพงษ

เปลงเพลิงลุกไหม้ เร้าร้อน
เสีนงซ้อนสัตว์ป่า ร้องมา ฤานั้น
เปลวเพลิงร้อนแรง ดุจแสงอัมพัน
สิ้นเสียงร้องลั่น ชีวัน ม้วยมรณ์

....................................

เสียงร้องก้องกึก ระทึกใจสั่น
แสงเพลิงโชติพาพลั่น อกสั่นสะท้อน
ราวเพลิงในไพร ลามไวไหวอาวรณ์
เสียงก้องดังลั่นไม่ผ่อน สัตว์ป่าล้มลง

ระรัวเอ๋ย ระรัวใจ...โอดไหวสะท้าน
น้ำตาไหลอ่อนใจล้า ไฟลามสุดโค้ง
น้ำตาไม่อาจดับเพลิง ต้นไม้เตียนโล่ง
ไฟร้อนผลาญพง พยัคฆ์คงล้มตาย

น้ำตาอาลัย โอ้เอ๋ย...ชีวิต
เกิดมาใช่ลิขิต ชีวิตเองได้
ต้องผจญหนทางฆ่า ในดงไพร
ดูโลกไม่เท่าใด ความตายมาลามตัว

.................................

**ข้าวทิพย์** · 02-03-2012, 17:21

ไฟป่ามาแล้วสัตว์น้อยใหญ่ตื่น
ยามค่ำคืนลามรุกปลุกให้หนี
ไฟลามมาไกล้ตัวเข้าทุกที
พากันหนีเร็วไวไฟไกลัมา
ร้อนรุ่มสุมทรวงไฟนรก
ละเมอเพ้อพกไฟเสน่หา
มันร้อนรุ่มยิ่งกว่าไฟในพนา
ไฟใหนในโลกาจะเที่ยบทัน

ฟ้าเพียงดิน

**พล พระยาแล** · 02-03-2012, 17:40

ไฟไหม้ป่าไม่เท่าไฟ ไหม้ใจฉัน
เพ้อรำพันคิดถึงเธอ เพ้อครวญหา
หวังสักวันเธอนั้น คืนกลับมา
ซบอุราอุ่นแนบชิด สนิทกัน

ไฟไหม้ป่ายังมีวัน ที่มอดดับ
เธอไปลับลับลาไป ไม่เหหัน
หากยังเป็นเช่นนี้ ทุกวี่วัน
ชีวิตฉันคงมอดไป เหมือนไฟฟืน

(พลากร พรพระอินทร์)

**khonsurin** · 02-03-2012, 18:27

ไฟป่ามาแล้วสัตว์น้อยใหญ่ตื่น
ยามค่ำคืนลามรุกปลุกให้หนี
ไฟลามมาไกล้ตัวเข้าทุกที
พากันหนีเร็วไวไฟไกลัมา
ร้อนรุ่มสุมทรวงไฟนรก
ละเมอเพ้อพกไฟเสน่หา
มันร้อนรุ่มยิ่งกว่าไฟในพนา
ไฟใหนในโลกาจะเที่ยบทัน

ฟ้าเพียงดิน

บทกลอนที่เรียบง่ายแต่สวยงามมากเลยค่ะ
ขอบคุณมากนะคะที่ร่วมร่ายระบำเพลงกลอนร่วมกันค่ะ

.....................................

ไฟเอยโอ้ไฟเสน่หา
หัวอกข้าร้าวอุราสะท้าน
ไฟในอกลามเลียจากวันวาน
ต่อวันนี้ยังลามไม่หยุดใจ

ร้อนเอยร้อนรุ่มลามรัก
รอนราวร้าวหนักน้ำตาไหล
วอนฟ้าวอนลมไปบอกใจ
ไฟร้อนลามใจเมื่อไรจะมอดลง

++++++++++++++++

**khonsurin** · 02-03-2012, 18:35

ไฟไหม้ป่าไม่เท่าไฟ ไหม้ใจฉัน
เพ้อรำพันคิดถึงเธอ เพ้อครวญหา
หวังสักวันเธอนั้น คืนกลับมา
ซบอุราอุ่นแนบชิด สนิทกัน

ไฟไหม้ป่ายังมีวัน ที่มอดดับ
เธอไปลับลับลาไป ไม่เหหัน
หากยังเป็นเช่นนี้ ทุกวี่วัน
ชีวิตฉันคงมอดไป เหมือนไฟฟืน

(พลากร พรพระอินทร์)

อ้ายๆๆ ใกล้จะได้กล่องแล้วค่ะ แต่งเพราะค่ะ

++++++++++++++++++

ไฟในอารมณ์ร้อนรุ่มในอก
ชีวิตวกเวียนว่ายไร้ทางฝัน
เคยคิดถึงรุ้งทองและตะวัน
รุ้งสลายไปพลันพร้อมหมดใจ

เคยมองฟ้าใสใจสดเสมอ
ได้พบเจอเรื่องราวร้าวสลาย
ทีปลายฟ้าเคยมีดาราราย
บัดนี้กลายเป็นน้ำตาหลั่งอาดูร

+++++++++++++++++++

**kkict** · 03-03-2012, 00:11

สกุนาบินร่อนออกจากป่า
ท้องนภาแดงก่ำน่าใจหาย
พงพนาถูกแผนเผาจนตาย
ทิ้งเอาไว้เพียงซากความอุดม

เพลิงไพรไล่ลาสัตว์ศูนย์สิ้น
ชีพดับดิ้นแผดเผาไฟล้างผาน
ต้องพัดพรากจากถิ้นด้วยไฟของคนพลาน
ที่ประหารชีวาสิ้นด้วยเพลิงไฟร

สัตว์น้อยใหญ่ดิ้นรนเพื่อให้รอด
สายตาสอดหาเส้นทางแต่งความหวัง
บ้างรอดบ้างตายสุดแต่กำลัง
บ้างหมดหวังต้องจมกองเพลิงไฟร

**ข้าวทิพย์** · 03-03-2012, 02:30

ด้วยความยินดีอย่างยิ่งค่ะ คนสุรินทร์

หัวข้อสวยวลีหวาน กังวานเพราะ
อ่านเสนาะได้อารมย์ ทุกอักษร
อยากแจมด้วยช่วยขับ ขยับกลอน
เอื้ออาทรเสริมส่ง ให้คงนาน..
จากใจที่ชอบเขียน อักษรศิลป์
ไม่เคยหมิ่นภาษา ที่อ่อนหวาน
เรียงร้อยคำนำใจ ให้เบิกบาน
ช่วยขับขานงานศิลป์ ไม่สิ้นไป..

ฟ้าเพียงดิน.