ปลายเดือนมีนาคม เข้าสู่หน้า
ร้อนแล้วอย่างจริงจัง ต้นคูณแข่งกันออกดอกเหลืองอร่าม ฉันชอบช่วงเวลานี้ที่สุด
หากเป็นที่บ้านจะสัมผัสได้ถึงบรรยากาศความแห้งแล้งของสภาพอากาศ จักจั่นส่งเสียง
เซ็งแซ่ช่วยเพิ่มบรรยากาศให้หน้าร้อนดูรื่นเริงขึ้นอีกเท่าตัว แต่ที่นี่ ที่ฉันอยู่ปัจจุบันนี้
ดินแดนอู่ข้าวอู่น้ำฉันมองไปรอบตัวไม่เห็นบรรยากาศแห้งแล้งเหมือนดินแดนที่ราบสูง
บ้านของฉัน นาข้าวเขียวขจีที่กำลังออกรวง ตัดกับสีเหลืองสดของดอกคูณ เป็นภาพที่
ฉันไม่เคยเห็น นาบางแปลงชาวนาก็เก็บเกี่ยวไปแล้ว นกปากห่างตัวโตสีขาว เดิน
ดุ่ม ๆ อยู่กลางทุ่งนา เหตุใดหนอบ้านของฉันจึงไม่อุดมสมบูรณ์แบบนี้ หากแผ่นดิน
อีสานดินดีแบบนี้ พี่น้องเราคงไม่ต้องออกจากบ้านขายแรงงานหลังหน้านาหมดสิ้นลง
และสมการ อีสาน = ความแห้งแล้ง คงจะไม่มี แต่ถึงจะแห้งแล้งสักเพียงใด ฉันก็ยัง
รู้สึกว่าบ้านฉันน่าอยู่ที่สุด อยากเดินทางอีกครั้ง เพื่อกลับสู่อ้อมกอดของบ้านเกิด ช่วง
เวลาเพียง 3 ปีโยกย้ายหลายที่ ด้วยความจำเป็น แต่ไม่มีที่ใดที่ให้ความรู้สึกอิ่ม
ในใจเหมือนที่บ้าน ฉันยังคิดถึงดอกจานสีส้มสดบานแข่งเปลวแดดที่แผดเผา
เสียงกระดิ่งวัวควายที่ถูกต้อนไปเลี้ยงกลางทุ่ง น้ำพริกแมงจินูนใส่มะม่วงรสเด็ดจิ้มดอก
กระเจียวลวก เมนูหน้าร้อนแสนอร่อย เสียงพิณเสียงกลอง งานแห่กัณหลอนที่สนุก
สนาน หมอลำหมู่คณะใหญ่มีชื่อเสียงที่มาฉลองงานบุญประจำปีของหมู่บ้าน ยังคงแจ่ม
ชัดในห้วงความคิด อีกไม่นานฉันต้องเดินทางอีกครั้ง เพื่อจะกลับสู่ความเป็นตัวตน ที่
บ้านของเรา....
Bookmarks