กาลเวลาผ่านไปตามธรรมชาติของมัน เข็มนาฬิกาก็ยังต้องทำหน้าที่ของมันบนหน้าปัด ตราบใดที่ยังมีพลังงานต่อเติมให้มันได้ทำหน้าที่ เสมือนก้อนเนื้อก้อนหนึ่งเท่ากำมือที่เรียกว่าหัวใจยังมีพลังเต้นตามจังหวะของการควบคุมทางด้านอารมณ์ของเรา
ผมนั่งรถไปทางอีสานมองผ่านกระจกสองข้างทาง ช่วงนี้เป็นช่วงหน้าแล้ง ภาพแห่งความทรงจำได้ผุดขึ้นมา ช่วงหน้าแล้งอย่างนี้อาหารก็จะเป็นก้อยไข่มดแดง และกะปอมที่พวกเราจะออกล่าทุกวันในช่วงปิดเทอม ตอนเที่ยง ๆ ก็จะกลับมาช่วยกันประกอบอาหาร ส่วนมากจะเอามาคั่วใส่ใบกระเพรา กระติบข้าวเหนียวคนละกล่อง มานั่งล้อมวงกินกัน สรวลเสเฮฮา
ส่วนคนเฒ่าคนแก่ ก็จะชวนกันไปวิดปลาตามบ่อ ตามหนองน้ำ หรือไม่ก็ชวนกันไปหาปลาตามแม่น้ำชีหลง ซึ่งเป็นหนองน้ำขนาดใหญ่ที่เกิดจากการเปลี่ยนเส้นทางของแม่น้ำชี ชาวบ้านจึงเรียกว่า "ชีหลง"หรือ "น้ำก่ำ" ซึ่งจะมีปลาชุกชุม
ส่วนแม่บ้านก็จะชวนกันไปหาขุดหอยจำศีลที่ฝังตัวอยู่ตามคันนา (ขั๊วะหอย) เอามาต้มกินกับส้มตำ (ตำบักหุ่ง) ตอนกลางวัน
หลังฤดูเก็บเกี่ยว ช่วงมกราคม - เมษายน จะเป็นช่วงหน้าแล้ง อาหารการกินหายาก หากไม่มีเงินในการซื้อหาอาหาร ก็จะต้องหาตามภูมิประเทศ บ้างก็หากบหาเขียดตามหนองน้ำ บ้างก็ขุดปูมาป่นมาอ่อม บ้างก็หากุดกี่ แมงจินูนมาคั่วกิน นี่คืออาหารหน้าแล้งของอีสานบ้านเฮา
มองดูปฏิทินนี่ก็ปลายเดือนมีนาคม จะต้นเดือนเมษายน และก็จะถึงช่วงเทศกาลอีกแล้ว ทุก ๆ ครั้งที่ผมกลับบ้าน ผมมักจะหาของฝากติดไม้ติดมือไปฝากคุณพ่อคุณแม่ลุงป้าน้าอาที่ผมเคารพรักเท่าที่งบประมาณพอมี แม้จะเป็นของเล็ก ๆ น้อย ๆ ยาหม่องตลับเล็ก ๆ ยาดมสักหลอด ผ้าขนหนูผืนเล็ก ๆ สักผืน แต่ก็คือน้ำใจที่เรามอบให้ ท่านจะรับและยกมือท่วมหัวให้พรเรา ให้เรามีความสุข เป็นความสุขใจและความรู้สึกที่เกินจะบรรยาย
วันนี้ผมจะไปพาหุรัด เพื่อหาซื้อของฝากไปฝากท่านในช่วงสงกรานต์ที่จะถึงนี้...เพื่อที่จะบอกว่าผมยังระลึกถึงท่านเสมอครับ.
ขอบพระคุณภาพประกอบกระทู้...จากชมรมวิทยุสมัครเล่นชัยภูมิ...และท่านเจ้าของภาพทุก ๆ ท่าน มา ณ ที่นี้เป็นอย่างสูงครับ
Bookmarks